reklama
fionka fajna historia, powiem ci ze ja zawsze marzyłam o wyjeżdzie do francji a juz o nauce jezykan ie powiem zakupiłam płyty i obiecuje sobie ze w wolnym czasie zabire sie do nauki ale jakos nie mam kiedy 
)zazdroszcze miejsca zamieszkania
)zazdroszcze miejsca zamieszkania
Fifka
♥ Chłopcowa Mama ♥
Lamia wstyd się przyznać... ale ja mając 23 lata jestem teraz w drugim małżeństwie... mój też wziął mnie jako rozwódkę. Ja na początku też różnie myślałam o osobach które są "po przejściach" ale teraz na własnej skórze wiem jak to jest i takie osoby potrafią czasem docenić bardziej nowa pokochaną osobę niż kiedy to jest twój pierwszy partner. Człowiek jest ostrożniejszy, dlatego pewnie Twój facet dostrzegł w tobie coś naprawdę niezwykłego 
MOJA OPOWIEŚC MIŁOSNA:
Była zima… Pod koniec 2005 roku zalogowałam się na portalu sympatia.pl… Mijały tygodnie, rozmawiałam z kilkoma mężczyznami, czasami spotykałam się na kawie, ale niestety nic z tego nie wychodziło…. Aż tu nagle 7 luty 2006 roku, ktoś odwiedził moją stronkę, ale niestety nie pozostawił żadnej wiadomości… :-( Dn. 08 lutego 2006 roku postanowiłam się odezwać, bo miał fajne zdjęcie na którym pił pyszną kawkę… (a ja też jestem smakoszem kawy). Napisała, że też jestem smakoszem… i tak się zaczęło… Godzinami pisaliśmy do siebie na gadu-gadu…. Po tygodniu postanowiliśmy się pierwszy raz usłyszeć, i rozmawialiśmy na skype średnio 8 godzin dziennie… dosłownie o wszystkim… Mimo, że znałam go tylko wirtualnie to miałam wrażenie, jakbym go znała już wiele lat, rozmawiało nam się świetnie… Postanowiliśmy się spotkać… i nastąpiło to dwa tygodnie później dokładnie 25.02.2006r. Ponieważ studiowałam w Łodzi, to spotkaliśmy się właśnie tam… Przyjechałam autobusem, jak wysiadłam, to oczywiście wypatrywałam go wszędzie, bo mieliśmy się właśnie tam spotkać… Gdy go zobaczyłam, to od razu mi się nie spodobał wizualnie :-( (był po prostu żle ubrany i wyglądał bardzo grubo) aż miała zamiar się odwrócić i wrócić do domku… ale niestety zauważył mnie i lipa… musiałam iść z nim na kawę… Poszliśmy do kawiarni „niebieskie migdały” – było dość fajnie, wypiliśmy kawę, zjedliśmy ciastko… Jak kelnerka przyniosła rachunek, to on zbytnio nie wiedział co zrobić… już sama miałam wyciągnąć portfel i zapłacić, ale on mnie jednak ubiegł i zapłacił… Poszliśmy się jeszcze przejść, bo miałam troszkę czasu do ostatniego autobusu… a była piękna pogoda… sypał delikatny śnieżek… dużo rozmawialiśmy… Po 22 dotarliśmy na dworzec. Wsiadając do autobusu musiałam podjąć decyzje czy chcę brnąć w coś co nie do końca było po mojej myśli… tzn. on mi się nie podobał wizualnie… Gdy autobus ruszył pomyślałam: „trzeba postawić wszystko na jedną kartę bo warto… jeśli się nie przekonam to mogę kiedyś tego żałować” i wtedy właśnie zakuło mnie serduszko i poczułam motyle w brzuchu :-) Po 15 minutach napisałam mu smsa, że świetnie się bawiłam i mam nadzieje, że to nie nasze ostatnie spotkanie. Odpisał, że na pewno nie ostatnie. Przez dwa kolejne tygodnie znów codziennie rozmawialiśmy po kilka godzin dziennie. Az przyszedł dzień 11.03.2006r. wtedy robiłam swoje urodzinki w wynajętym domku i zaprosiłam tam J. I wtedy tak naprawdę wszystko się zaczęło…..
5 m-c później 01.08.2006r zamieszkaliśmy razem :-)…
I żyli długo i szczęśliwie :-) :-) :-)
Do dziś się śmiejemy, że nasz miłość to nie miłość od pierwszego wejrzenia, tylko „miłość od pierwszego maila”. Sama sobie udowodniłam, ze wygląd nie ma znaczenia, tylko wnętrze człowieka – najśmieszniejsze jest to, że mój mąż strasznie mi się podoba…na pierwsze spotkanie był po prostu źle ubrany , zresztą sam póżniej to powiedział... Uwielbiam jego brzuszek, oczka, usta, policzki, i inne rzeczy, o których tu nie będę pisała – zostawię tylko sobie
Była zima… Pod koniec 2005 roku zalogowałam się na portalu sympatia.pl… Mijały tygodnie, rozmawiałam z kilkoma mężczyznami, czasami spotykałam się na kawie, ale niestety nic z tego nie wychodziło…. Aż tu nagle 7 luty 2006 roku, ktoś odwiedził moją stronkę, ale niestety nie pozostawił żadnej wiadomości… :-( Dn. 08 lutego 2006 roku postanowiłam się odezwać, bo miał fajne zdjęcie na którym pił pyszną kawkę… (a ja też jestem smakoszem kawy). Napisała, że też jestem smakoszem… i tak się zaczęło… Godzinami pisaliśmy do siebie na gadu-gadu…. Po tygodniu postanowiliśmy się pierwszy raz usłyszeć, i rozmawialiśmy na skype średnio 8 godzin dziennie… dosłownie o wszystkim… Mimo, że znałam go tylko wirtualnie to miałam wrażenie, jakbym go znała już wiele lat, rozmawiało nam się świetnie… Postanowiliśmy się spotkać… i nastąpiło to dwa tygodnie później dokładnie 25.02.2006r. Ponieważ studiowałam w Łodzi, to spotkaliśmy się właśnie tam… Przyjechałam autobusem, jak wysiadłam, to oczywiście wypatrywałam go wszędzie, bo mieliśmy się właśnie tam spotkać… Gdy go zobaczyłam, to od razu mi się nie spodobał wizualnie :-( (był po prostu żle ubrany i wyglądał bardzo grubo) aż miała zamiar się odwrócić i wrócić do domku… ale niestety zauważył mnie i lipa… musiałam iść z nim na kawę… Poszliśmy do kawiarni „niebieskie migdały” – było dość fajnie, wypiliśmy kawę, zjedliśmy ciastko… Jak kelnerka przyniosła rachunek, to on zbytnio nie wiedział co zrobić… już sama miałam wyciągnąć portfel i zapłacić, ale on mnie jednak ubiegł i zapłacił… Poszliśmy się jeszcze przejść, bo miałam troszkę czasu do ostatniego autobusu… a była piękna pogoda… sypał delikatny śnieżek… dużo rozmawialiśmy… Po 22 dotarliśmy na dworzec. Wsiadając do autobusu musiałam podjąć decyzje czy chcę brnąć w coś co nie do końca było po mojej myśli… tzn. on mi się nie podobał wizualnie… Gdy autobus ruszył pomyślałam: „trzeba postawić wszystko na jedną kartę bo warto… jeśli się nie przekonam to mogę kiedyś tego żałować” i wtedy właśnie zakuło mnie serduszko i poczułam motyle w brzuchu :-) Po 15 minutach napisałam mu smsa, że świetnie się bawiłam i mam nadzieje, że to nie nasze ostatnie spotkanie. Odpisał, że na pewno nie ostatnie. Przez dwa kolejne tygodnie znów codziennie rozmawialiśmy po kilka godzin dziennie. Az przyszedł dzień 11.03.2006r. wtedy robiłam swoje urodzinki w wynajętym domku i zaprosiłam tam J. I wtedy tak naprawdę wszystko się zaczęło…..
5 m-c później 01.08.2006r zamieszkaliśmy razem :-)…
I żyli długo i szczęśliwie :-) :-) :-)
Do dziś się śmiejemy, że nasz miłość to nie miłość od pierwszego wejrzenia, tylko „miłość od pierwszego maila”. Sama sobie udowodniłam, ze wygląd nie ma znaczenia, tylko wnętrze człowieka – najśmieszniejsze jest to, że mój mąż strasznie mi się podoba…na pierwsze spotkanie był po prostu źle ubrany , zresztą sam póżniej to powiedział... Uwielbiam jego brzuszek, oczka, usta, policzki, i inne rzeczy, o których tu nie będę pisała – zostawię tylko sobie
Ostatnia edycja:
Ooollcciiaaa
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 24 Maj 2011
- Postów
- 747
Fifka łooo ;O jeśli mogę spytać to pierwszy raz za mąż wyszłaś w wieku??:>
Fiona podziwiam Cie , w sumie na "głęboką wodę" się rzuciłaś , Rozumiem , że po tylu latach już francuski opanowałaś?
Sun widzę , że ten internet to nie do końca "samo zło" Rozumiem , że decyzja o zamieszkaniu razem była spowodowana męczącym dojeżdżaniem?
Fiona podziwiam Cie , w sumie na "głęboką wodę" się rzuciłaś , Rozumiem , że po tylu latach już francuski opanowałaś?
Sun widzę , że ten internet to nie do końca "samo zło"
Rozumiem , że decyzja o zamieszkaniu razem była spowodowana męczącym dojeżdżaniem?
Ostatnia edycja:
fionka fajna historia, powiem ci ze ja zawsze marzyłam o wyjeżdzie do francji a juz o nauce jezykan ie powiem zakupiłam płyty i obiecuje sobie ze w wolnym czasie zabire sie do nauki ale jakos nie mam kiedy
Powiem Ci z mojego doswiadczenia ze te wszystkie płyty i ksiazki sa dobre do nauki ale praktyka jest leprza bo jak sie rozmawia z francuzami to słyszysz jak oni mowia z akcetem i prawie inaczej te słowo wychodzi z ich ust niz pisze w ksiazce lub nauczy cie nauczyciel....Praktyka praktyka czyni mistrza.Chcoasz lepiej ksiazki niz nic
Lam przeczytałam Twoja historię i jestem pod wrażeniem, że wasz pierwszy raz nastapił dopiero rok póżniej... Ja bym tyle chyba nie wytrzymała, ale rozumiem Twoją sytuację... :-) Ja uważam, że wiek nie ma znaczenia... kiedyś spotykałam się z mężyczyzną który był ode mnie o 8 lat starszy, ale w głowie pustka - jak się pózniej okazało...
Olcia z tym zamieszkaniem to nie do końca dlatego, że męczące dojazdy... po prostu ja będąc na studiach chciałam przenieść się do Łodzi, ale nie było mnie na to stać... A jak poznałam swojego to on chciał się wyprowadzić od rodziców i jakoś tak postanowiliśmy.... O tym, że razem możemy zamieszkac rozmawialiśmy już na pierwszym spotkaniu (tylko, że wtedy to było mówione, że bez zobowiązań - ale życie pokazało coś innego :-)).. Jak się poznaliśmy to ja znalazłam sobie pracę dorywczą w Łodzi i czasami spałam u rodziców mojego tak więc widywaliśmy się bardzo często...
Olcia z tym zamieszkaniem to nie do końca dlatego, że męczące dojazdy... po prostu ja będąc na studiach chciałam przenieść się do Łodzi, ale nie było mnie na to stać... A jak poznałam swojego to on chciał się wyprowadzić od rodziców i jakoś tak postanowiliśmy.... O tym, że razem możemy zamieszkac rozmawialiśmy już na pierwszym spotkaniu (tylko, że wtedy to było mówione, że bez zobowiązań - ale życie pokazało coś innego :-)).. Jak się poznaliśmy to ja znalazłam sobie pracę dorywczą w Łodzi i czasami spałam u rodziców mojego tak więc widywaliśmy się bardzo często...
Ostatnia edycja:
fiona obiecałm sobie ze sie kiedys naucze i moze mi sie uda, a co do praktyki to nie wiem moze kiedys odwiedze frnacje to moje marzenie jedno z wielu.
fifka: człowiek sobie coś mowi ze nigdy by tak nie zrobiła , a tu mam rozwodnika i jestem szczęśliwa jak nie wiem ,a co to za róznica, na początku moi rodzice nie byli tym zachwuceni bo sie o mnie bali ze mnie wykorzysta i zostawi) bo starszy, bo rozwidziony. Ale nie ma gwarancji ze jak nie był zonaty to bedzie lepszy to zelezy od człowieka.
Poznałam go to juz nie ma dla mnie znaczenia co wczesniej robił - po prostu jest moj wspaniały, zabawny - to moja jego ulubiona cecha zawsze potrafi mnie rozsmieszyc , zeby nie wiem jak była nieszczesliwa to ma na to swoje sposoby)no i jest bardzo szczery oboje doceniamy to ze nie ma miedzy nami kłamstw a na tym na m zalezy :0
fifka: człowiek sobie coś mowi ze nigdy by tak nie zrobiła , a tu mam rozwodnika i jestem szczęśliwa jak nie wiem ,a co to za róznica, na początku moi rodzice nie byli tym zachwuceni bo sie o mnie bali ze mnie wykorzysta i zostawi
) bo starszy, bo rozwidziony. Ale nie ma gwarancji ze jak nie był zonaty to bedzie lepszy to zelezy od człowieka. Poznałam go to juz nie ma dla mnie znaczenia co wczesniej robił - po prostu jest moj wspaniały, zabawny - to moja jego ulubiona cecha zawsze potrafi mnie rozsmieszyc , zeby nie wiem jak była nieszczesliwa to ma na to swoje sposoby
)no i jest bardzo szczery oboje doceniamy to ze nie ma miedzy nami kłamstw a na tym na m zalezy :0
Atan
♥ mamusia Amelki ♥
- Dołączył(a)
- 13 Kwiecień 2011
- Postów
- 5 346
hejka super historie ;-) ja na chwilke bo w pracy do 15 potem na poczte i do ginka ;-) trzymajcie kciuki ;-) moze uslysze serduszko ;-) bo ostatnio tylko mi ginek powiedzial ze bije a nie puscil ;-( musze isc sprzatac wiec trzymajcie sie kochane bede wieczorkiem ;-)
reklama
sun: ja z perspektywy czasu tez sie sobie dziwie ze tyle wytrzymaliśmy , teraz to by sie nie udało, ale wtedy on był psychicznie w dołku a ja jako nie doświadczona nie wiedziałm co trace) ale ciesze sie ze dla niego wianek dochowałam
Atan powodzenia u gina
) ale ciesze sie ze dla niego wianek dochowałam Atan powodzenia u gina