Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
No mi mówili: zobaczysz jeszcze będziesz w ciąży
Sadze, ze nie wiedza co powiedziec, a czuja ze powinni cos powiedziec i pozniej takie glupoty wydaduja
Niestety, ale może się zdarzyć ponownie
i mi też ciężko było to przyjąć. Właśnie dzięki terapii jestem w trakcie procesu akceptowania faktu, że mogę poronić jeszcze 10 razy i koniec końców zostać bezdzietna, ale to nijak nie powinno wpływać na moje podejście do starań oraz radość z życia. Wiem jak to brzmi i też nie do końca jeszcze jestem przekonana, ale chyba wolę takie podejście i nauczyć się radzić z tym faktem we własnej głowie niż wierzyć w każde usłyszane "jeszcze będzie dobrze". Jak ja nie cierpię tego zdania. Tak samo jak "następnym razem się uda". Niestety nie ma takiej gwarancji i myślę, że Twojego męża to przeraża i też musi sobie to w głowie poukładać żeby podjąć na nowo ryzyko. Bo niestety ciąża to jest zawsze ryzyko, tylko o tym się na głos nie mówi i potem są tacy ludzie jak ja, co przez pół roku byłam w ciężkim szoku, że w ogóle jest coś takiego jak poronienie
Tak, zdaje sobie sprawe z tego. Zwlaszcza, ze nasza wspolna znajoma poronila 5 razy i za 6 urodzila synka. Maz tez o tym wie i po prostu zdaje sobie sprawe, ze tak moze sie zdarzyc, chociaz nie musi. Gdzies czytalam opinie lekarza, ze trzeba probowac do momentu kiedy sie trafi na zdrowe jajeczko i odpowiedni plemnik. I tego sie trzymam. Dla mnie bycie w zawieszeniu (brak checi ze strony meza) jest gorsze niz starania i poronienie. Przeszlam przez 2 scenariusze i dla mnie osobiscie nie ma nic gorszego jak czekanie. Teraz mam troszke nadzieji, bo maz nie pytal o zabezpieczenie. Moze sie powoli nastawia na proby, a moze nieNiestety, ale może się zdarzyć ponownie
ja z kolei nie lubię jak ktoś mi mówi "zobaczysz, napewno Ci się w końcu uda!"
W pełni rozumiem. Mi też z początku było łatwiej nie starać się, ale przyjąć podejście co ma być to będzie i niczego nie pilnować. Wtedy nie było takiego stresu i było mi łatwiej przestawić się znowu na starania. Potrzebuje pewnie trochę więcej czasu i tyle
Nadal mam nawroty jak ktoś mi coś "miłego" powie@Chemik97 hej, pamiętam Twoje dość kontrowersyjne poglądy na temat starań i dziecka. Mogę zapytać jak teraz to wygląda? Czy coś się zmieniło, czy dalej masz takie samo zdanie?
Pytam z czystej ciekawości, jak nie chcesz to nie odpowiadaj oczywiście
wróciłam na terapię i trafiłam do psycholożki, która pracuje też w klinice leczenia niepłodności. Okazało się, że podobne podejście do mojego ma dużo par zmagających się z niepłodnością/poronieniami i jest to zwykły mechanizm wyparcia. W sensie jeśli sobie wmówisz, że tak naprawdę nie chcesz mieć dzieci i w ogóle być w ciąży, to łatwiej jest przejść przez wszystkie te poronienia, złe wyniki badań itd, bo przecież i tak nie chcesz więc nawet dobrze się składa. U mnie jeszcze problemy napędzała sytuacja rodzinna tj. obwinianie mnie za straty, wmawianie, że i tak nie zasługuję na dziecko, brak wsparcia ogólnie więc łatwo było wpaść w taki dołek. Boleśnie zrozumiałam jak bardzo jednak bym chciała mieć dziecko kiedy kolejne 3 dziewczyny z mojego bliskiego otoczenia zaszły w ciążę i z zazdrości przestałam się z nimi spotykać z dnia na dzień, tłumacząc sobie, że teraz to będą mówić tylko o jednym i nie mam zamiaru widywać się z madkami serio gdyby nie terapia to chyba bym zwariowała z takim natłokiem emocji, a tak psycholożka mi wytłumaczyła na spokojnie, że gdybym faktycznie miała na dzieci tak wywalone jak to mówię, to by mnie czyjaś ciąża tak nie triggerowała. W punkt, niestety. Więc na razie jestem w fazie przemiany osobowości i rozwiązywania traum pokoleniowych żeby to dziecko miało lepszą psychikę ode mnie.
dobrze, że udalaś się na terapięNadal mam nawroty jak ktoś mi coś "miłego" powie
ja tak czułam, że coś jest nie tak bo pisałaś, że nie chcesz dziecka, nie będziesz się nim zajmować a diagnozowałaś się, chodziłaś na monitoringi więc to nie grało. Trzymam kciuki 
Jej, bardzo się cieszę, że trafiłaś na terapię i do dobrej psycholożki i układasz sobie w głowie. Bardzo dobrze brzmi to co piszesz, w sesnie wydaje mi się, ze idziesz dobrą drogą. Trzymam mocno kciuki za Ciebie.Nadal mam nawroty jak ktoś mi coś "miłego" powie
