Staraczki 2022

[Alabama89]

2 lata. U mnie badania dobre (te które do tej pory robilam), nasieni3 męża na poczatku bardzo zlej jakosci udalo sie wyciągnąć do akceptowalnej. Ale ciąży dalej brak. Nigdy nie widzialam 2 kresek poza falszywmi.

Przykro mi
szczerze mówiąc to ja nie znam tego oczekiwania na dwie kreski. Ale problem z zajściem a problem z utrzymaniem to wybór jak miedzy dżuma a cholera. Wiec w pewnym sensie Cię rozumiem.
To oby w tym miesiącu były u Ciebie upragnione 2 kreski!

 

[zaz208622]

Ooo, lubię jak sie pojawia temat Boga, a to sie wypowiem, a co!

Ja mam trudna relacje z wiara - nie wiem czy wierze, nie wiem w co wierze ale chce i szukam. Próbowałam być katoliczka, ale mam duży problem z kościołem i z księżami. W moim odczuciu kościół sprowadził sie do roli instytucji, podobnej jak ZUS czy urząd skarbowy. Do tego jest za bardzo pomieszany z polityka - nawet papież Franciszek, którego w zasadzie lubię pokazał teraz w kontekście Rosji to upolitycznienie.

W każdym razie wizja kościoła jako instytucji uderzyła mnie po raz pierwszy jak miałam jakieś 17 lat i pomagałam załatwiać babci formalności z pogrzebem. Po paru latach dałam kolejna szanse na studiach, poszłam do Dominikanów - było lepiej. Ale zaczęłam mieć problem, że katolicyzm to wiara oparta w dużej mierze na strachu, grzechu, cierpieniu - i jakoś nie mogę tego w sobie znaleźć. Od tamtego czasu w temacie wiary żyje według swojej intuicji, czasem poszukuje, zawsze szanuje i nawet są osoby, którym zazdroszczę ich wiary.
A ja sama jestem dość otwarta - w trudnych chwilach czasem sie modlę, ale też słucham buddyjskich mnichów, czy medytuję.

Z tych powodów nie doszukuję się żadnej kary w moich poronieniach. To nie jest ani żadna kara, ani żaden Bóg tak nie chciał, raczej patrzę na to w kategorii choroby. A ludzie (tak jak i inne zwierzęta) chorują i jest to element życia. I z jednej strony jest mi przykro, że mamy tę przypadłość, ale z drugiej jestem wdzięczna, że to mój jedyny problem zdrowotny.

jesteś moją zaginioną siostrą. Na milion procent

 

[Alabama89]

Ja jestem wierzącym katolikiem. Praktykującym? Staram się być, nie zawsze wychodzi. Miałam swoje kryzysy, ten od stycznia był ostatnio najsilniejszy, ale z jakiegoś powodu wróciłam. Uważam ze księża mogą się mylić, dlatego rozmawiam z bratem. Powiedziałam mu o biochemie, o wielu innych rzeczach, bo chce żeby umiał rozmawiać z ludźmi w różnych sytuacjach. Pamietam jak w czasie kazania ślubnego powiedział, jak bardzo silny się czuje, widząc ze jestem obok w kościele…
I w tej sytuacji czuje się zobligowana do trąbienia: „zadne Bóg tego chce”. Bog nie chce zła, cierpienia, krzywdy. Niestety, to zło, cierpienie, krzywda, choroby istnieją, bo nie żyjmy w raju.
Natomiast wierze w to, ze te wszystkie historie nas czynią silniejszymi, bardziej pewnymi siebie, bardziej siebie świadomymi.

Ładnie to napisałaś! Ja bardzo lubię rozmawiać z osobami, które są wierzące i dzielić się swoimi przekonaniami.

W stu procentach zgadzam się z tym co napisałaś na końcu. Ja też w to wierzę. Zresztą widzę po sobie jakim jestem innym człowiek niż byłam jeszcze półtora roku temu.

 

[Ladycarooo]

Przykro mi
szczerze mówiąc to ja nie znam tego oczekiwania na dwie kreski. Ale problem z zajściem a problem z utrzymaniem to wybór jak miedzy dżuma a cholera. Wiec w pewnym sensie Cię rozumiem.
To oby w tym miesiącu były u Ciebie upragnione 2 kreski!

W tym miesiacu nie bedzie, bo mamy do sierpnia przerwę w staraniach dostalam nową pracę i chcę narazie skupić sie na tym. Ale dziekuje. Jestes bardzo kochana.
Tak, wybor miedzy dzuma a cholera. Nie zjedzcie mnie teraz prosze, bo wiem, że to glupie co powiem, ale moje glupie serce czuje, że wolalabym zajść i stracić niz nigdy nie zajść. Przynajmniej bym wiedziala, że w ogole moge... ale wiem, ze gdyby tak sie stalo to te glupoty zostalyby w mojej glowie zweryfikowane

 

[zaz208622]

Swoją drogą kiedyś czytałam całkiem fajną książkę. "poznam sympatycznego Boga".
Chyba najbliżej było mi do buddystów chociaż nie czuję, że kiedykolwiek byłabym gotowa żyć z taką ilością samodyscypliny. Ale ideowo bardzo byłam blisko

 

[Moonstone]

Swoją drogą kiedyś czytałam całkiem fajną książkę. "poznam sympatycznego Boga".
Chyba najbliżej było mi do buddystów chociaż nie czuję, że kiedykolwiek byłabym gotowa żyć z taką ilością samodyscypliny. Ale ideowo bardzo byłam blisko

Mi się podoba prawosławie z tymi wszystkimi ich obrzędami - dlatego lubię jak u nas jest bardziej uroczyście np. właśnie na Triduum, w czasie którego jest w liturgii sporo symboli.

 

[Bibi89]

Tak, wybor miedzy dzuma a cholera. Nie zjedzcie mnie teraz prosze, bo wiem, że to glupie co powiem, ale moje glupie serce czuje, że wolalabym zajść i stracić niz nigdy nie zajść. Przynajmniej bym wiedziala, że w ogole moge... ale wiem, ze gdyby tak sie stalo to te glupoty zostalyby w mojej glowie zweryfikowane

Kurcze, jeszcze do niedawna jechałyśmy na tym samym wózku... trochę krócej się staraliśmy ale jednak - zero ciąż, zero kresek i zero, jak sama mówisz, obsranej bety ... potem nagle CP ... czy się cieszę że wogole zaszłam? W sumie to tak... czy jest mi z tym lepiej? Niekoniecznie ....
Ból nie jest wiekszy czy mniejszy... jest inny choc myślę że im dalej posuwa się ciąża tym bardziej boli jej strata ... I jednak koniec koncow wolałabym nie zobaczyć tych zasranych kresek i nie przejść CP... ale niestety, you never know

 

[MamaR]

Straciłam dwie ciążę i wolałabym nie być w ciąży niż je stracić i to przeżywać. Za pierwszym razem zdążyłam wszystkim powiedzieć o ciąży jak zobaczyłam zarodek więc ból był tym większy jak później musiałam to odkręcać. W drugiej która straciłam byłam ostrozniejsza i mimo że już brzuch był widoczny i ten magiczny 12 tydzień minął to prawie nikomu nie mówiłam o ciazy bo bałam się powtórki z rozrywki. Niestety na badaniach prenatalnych dowiedziałam się że serduszko przestało bić niedawno. Suma sumarum nawet w pracy musiałam powiedzieć o stracie bo lekarz dał mi zwolnienie z oznaczeniem ciąża mimo że prosiłam by dał zwykłe.

 

[zaz208622]

Na koncie 3 ciążę i 3 porażki.
Chyba wolałabym nigdy nie zobaczyć pozytywnego testu. Raz, że z żałoby wygrzebywałam się za każdym razem bardziej poturbowana, dwa ze byłoby mi prościej podjąć decyzję o in vitro. Wtedy miałabym nadzieję, że to mi da dziecko. Teraz jej nie mam bo nawet jakby mi dało to i tak być może nie będę umiała go donosić.

 

[Mmiiaa]

W tym miesiacu nie bedzie, bo mamy do sierpnia przerwę w staraniach dostalam nową pracę i chcę narazie skupić sie na tym. Ale dziekuje. Jestes bardzo kochana.
Tak, wybor miedzy dzuma a cholera. Nie zjedzcie mnie teraz prosze, bo wiem, że to glupie co powiem, ale moje glupie serce czuje, że wolalabym zajść i stracić niz nigdy nie zajść. Przynajmniej bym wiedziala, że w ogole moge... ale wiem, ze gdyby tak sie stalo to te glupoty zostalyby w mojej glowie zweryfikowane

Tez pojawiają mi sie takie mysli i az mi wstyd, bo tyle dziewczyn cierpi przez poronienia, biochemy i cp. Staram sie szybko odganiać te mysli. Jednak to byłoby takie światełko w tunelu... a pozniej tak jak piszesz jakby sie zdarzylo glupio by mi bylo, ze w ogole tak pomyślałam.
Finalnie obie sytuacje są trudne i przykre bo nie ma z nich dziecka, a nie mamy na to wplywu która 'przypadłość' nam sie trafi