Staraczki 2022

[Bibi89]

U mnie nie wchodzi w grę, ale u mnie nie wchodzi w grę tez ani inseminacja ani in vitro.

A tak z zabawnych historii to usłyszałam od zaprzyjaźnionej lekarki (ale nie ginekolog) żebym sobie od razu po CP in vitro zrobiła żeby się nie stresować... I sobie zwizualizowalam jak ide do kliniki i mowie w okienku " dzień dobry, poproszę invitro"

 

[Erinti7]

Ja w temacie adopcji poki co mam dość jasne zdanie - jestem na nie bo nie wyobrażam sobie pokochać dziecka, ktore nie bedzie moje. Egoistyczne to ale szczere i takie jest moje zdanie...

Mam identycznie. Nie wyobrażam sobie tego i nawet nie chciałabym tego w sobie zmieniać, przepracowywać takiego podejścia.

 

[Bibi89]

jeden dzień wystarczy

O, to dziś już nie biorę I pójdę jutro

 

[Ladycarooo]

Mam identycznie. Nie wyobrażam sobie tego i nawet nie chciałabym tego w sobie zmieniać, przepracowywać takiego podejścia.

dokładnie. Dużo barziej wyobrażam sobie życie bez dziecka niż adopcję.

 

[Nel331]

Ja też przez to przechodziłam. Po kilku latach starań też nie wierzyłam, że się uda i że kiedyś jeszcze będziemy mieć dzieci. Po pewnym czasie zrezygnowałam ze starań wyparłam myśl, że w ogóle chce mieć dzieci. Po długiej rozmowie z mężem znowu rozpoczęliśmy starania i udaliśmy się do kliniki.
Teraz jestem po 2 UIU i jak się nie uda rozpoczynam przygotowania do IVF.
A jeśli chodzi o adopcję to nie planuje nawet jak się nie uda, w chwili obecnej nie wyobrażam sobie tego.

Mój mąż nie jest przekonany do in vitro. A z adopcja nie wiem, No nawet o tym nie rozmawialiśmy ale ja bym nie potrafiła..

 

[zaz208622]

O, to dziś już nie biorę I pójdę jutro

jesli masz zwykła a nie xr to możesz brać do wieczornej dawki na spokojnie. Wystarczy, że pójdziesz bez porannej

 

[olka11135]

Moi dziadkowie mają dwoje adoptowanych wnucząt. Traktowani są tak samo jak ja czy mój brat. Nikt raczej nie ma z tym problemów. Co do problemów wychowawczych z jednym są, z drugim nie - więc akurat tutaj to jak i przy swoich dzieciach. Dzieci adoptowane w 6 tygodniu życia. Ja pewnie rozważyłabym adopcję jako ostateczność gdybym w ogóle nie miała dzieci.

Co do pokochania, to możemy iść dalej. A co gdyby wasz partner miał dziecko? Ja wiem, że wszystkie jesteśmy w szczęśliwych związkach, ale życie bywa przewrotne. Skreślałybyście potencjalnego partnera przez dziecko? W swoim otoczeniu mam nawet taki przypadek gdzie chłopak poznał dziewczynę, zakochał się ale ona już na tym etapie była w ciąży. Dziś to dziecko ma 15 lat, a oni są szczęśliwym małżeństwem - pamiętam, że było to dla mnie dziwne, nie wiem czy bym potrafiła, miałabym cały czas poczucie że jestem jakaś gorsza i że to nie moje dziecko, ale już np. starsze takie 10 letnie luz totalny. Więc w ogóle to jest dla mnie dziwne, czemu w mojej głowie jest takie ograniczenie na wiek

 

[Moonstone]

Moi dziadkowie mają dwoje adoptowanych wnucząt. Traktowani są tak samo jak ja czy mój brat. Nikt raczej nie ma z tym problemów. Co do problemów wychowawczych z jednym są, z drugim nie - więc akurat tutaj to jak i przy swoich dzieciach. Dzieci adoptowane w 6 tygodniu życia. Ja pewnie rozważyłabym adopcję jako ostateczność gdybym w ogóle nie miała dzieci.

Co do pokochania, to możemy iść dalej. A co gdyby wasz partner miał dziecko? Ja wiem, że wszystkie jesteśmy w szczęśliwych związkach, ale życie bywa przewrotne. Skreślałybyście potencjalnego partnera przez dziecko? W swoim otoczeniu mam nawet taki przypadek gdzie chłopak poznał dziewczynę, zakochał się ale ona już na tym etapie była w ciąży. Dziś to dziecko ma 15 lat, a oni są szczęśliwym małżeństwem - pamiętam, że było to dla mnie dziwne, nie wiem czy bym potrafiła, miałabym cały czas poczucie że jestem jakaś gorsza i że to nie moje dziecko, ale już np. starsze takie 10 letnie luz totalny. Więc w ogóle to jest dla mnie dziwne, czemu w mojej głowie jest takie ograniczenie na wiek

Mi się wydaje, że nie odrzuciłabym go, wiedząc że ma dzieci, ale tu sytuacja jest inna, moim zdaniem. Przeszłości się nie zmieni, ale nie jestem gotowa świadomie i spokojnie podjąć takiej decyzji na przyszłość. Poza tym "tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono".

 

[Ladycarooo]

Moi dziadkowie mają dwoje adoptowanych wnucząt. Traktowani są tak samo jak ja czy mój brat. Nikt raczej nie ma z tym problemów. Co do problemów wychowawczych z jednym są, z drugim nie - więc akurat tutaj to jak i przy swoich dzieciach. Dzieci adoptowane w 6 tygodniu życia. Ja pewnie rozważyłabym adopcję jako ostateczność gdybym w ogóle nie miała dzieci.

Co do pokochania, to możemy iść dalej. A co gdyby wasz partner miał dziecko? Ja wiem, że wszystkie jesteśmy w szczęśliwych związkach, ale życie bywa przewrotne. Skreślałybyście potencjalnego partnera przez dziecko? W swoim otoczeniu mam nawet taki przypadek gdzie chłopak poznał dziewczynę, zakochał się ale ona już na tym etapie była w ciąży. Dziś to dziecko ma 15 lat, a oni są szczęśliwym małżeństwem - pamiętam, że było to dla mnie dziwne, nie wiem czy bym potrafiła, miałabym cały czas poczucie że jestem jakaś gorsza i że to nie moje dziecko, ale już np. starsze takie 10 letnie luz totalny. Więc w ogóle to jest dla mnie dziwne, czemu w mojej głowie jest takie ograniczenie na wiek

Każda sytuacja jest inna i to, ze mówię, ze nie potrafiłabym pokochać adoptowanego dziecka (tak mi się wydaje na ten moment) nie znaczy, że jakby moj partner miał dziecko to jego nie umiałabym pokochać. O tym co by człowiek zrobił w danej sytuacji można mówić, ale dopiero, kiedy w niej stanie i musi sobie poradzić widzimy jak jest naprawdę. Życie weryfikuje różne zdarzenia.

 

[Erinti7]

Mój mąż nie jest przekonany do in vitro. A z adopcja nie wiem, No nawet o tym nie rozmawialiśmy ale ja bym nie potrafiła..

U nas in vitro nie wchodzi w grę dlatego, że finansowo wciąż mamy dużo do zrobienia. Nie mieliśmy takiego szczęścia, że na start dostaliśmy mieszkanie, wybawiliśmy się, zobaczyliśmy trochę świata- a to też jest dla nas ważne. Nie możemy sobie pozwolić na taki (jak dla nas- duży) wydatek, i chyba nie chcielibyśmy nawet próbować, mając świadomość, że to też nie daje pełnej gwarancji. Druga sprawa to to, że chcielibyśmy mieć dziecko w 100% nasze, bez udziału dawcy/dawczyni.