Hej dziewczyny jestem tutaj nowa - tak przebrnęłam przez ponad 900 stron wątku
Mam rocznikowo 28 lat, od około września staramy się z mężem o dziecko. W styczniu zeszłego roku moja gin stwierdziła u mnie dość sporą cystę 5x5cm, która rzekomo miała się nie wchłonąć - chciała mnie od razu posłać pod nóż. Ja się uparłam, odczekałam dwa cykle + następny brałam anty na miesiąc - cysta znikła. Potem jako, że chciałam się prawidłowo przygotować do ciąży już przed rozpoczęciem starań zaczęłam brać suplementy (Fertilovit PCOS) i byłam u (innego) gin w sierpniu który stwierdził, że do mojego pakietu PCOS dochodzi jeszcze Hashimoto (wtedy z TSH jeszcze prawidłowym ale przeciwciałami poza normą lab) oraz hiperprolaktynemia. Dostałam progesteron na II fazę i tak powoli rozpoczęliśmy starania. Na jesień bardzo źle się czułam i z ciekawości zrobiłam panel tarczycowy - TSH miałam 13
Od tego czasu już udało mi się go zbić na 3 i teraz mam zwiększoną dawkę i zbijam dalej.
Od tego cyklu zaczęłam brać Glucophage XR 500 dwa razy dziennie - przez pierwsze dwa tygodnie miałam okropne bóle głowy i dolegliwości żołądkowe, które narazie się uspokoiły.
Od 2 tygodni zażywam też macę - niestety jest okropna w smaku, postaram się dokończyć opakowanie ale chyba do niej raczej nie wrócę.
Mam cykle zwykle ok 36-38 dni ale bywa różnie. Dzisiaj jest 39 dc, narazie nie robiłam żadnych testów bo już parę razy ześwirowałam i miałam jakieś niby objawy a nic z tego nie było
Z nietypowych rzeczy zauważyłam że przez 2 dni latałam bardzo często na kibelek robić siku.
Chcę poczekać do weekendu i jak @ nie przyjdzie to zrobię test.
Pozdrawiam Was dziewczyny i trzymam za nas wszystkie kciuki
Ja: PCOS+ brak owulacji+ cykle nieregulrane (34-56 dni) + 31 lat na karku + brak reakcji na stymulacje Clo. 
No i swojego czasu parter miał kiepskie wyniki nasienia- ale to przez leki które bral- teraz od lutego już jest cacy
Niby wyniki poza tymi ktore przy PCOS zawsze sa rozjechane całkiem spoko, Prolaktyna tez ok- ale to wszystko o czym napisałam jakos mnie tak bardzo zdołowało w zeszłym roku tym bardziej że gin do którego chodziłam nie nastrajał mnie jakoś budująco- raczej czułam się jak beznadziejny przypadek
tyle przepłakanych nocy... 
Ale w końcu wzięłam się w garść i w styczniu postanowiliśmy z parterem udać się do kliniki leczenia niepłodności zeby nie tracić więcej czasu tylko zrobić wszystko od A-Z. Byłam baaaardzo wystraszona bo balam sie ze mi powiedzą ze tylko in vitro (a teraz niestety mnie na to nie stać bonwiem od koleżanki ze to wydatek min 20 tys 
) Balam sie, że jeszcze bardziej się załamię a tu takie zaskoczenie. Pani doktor- ZŁOTO ❤ tak mnie (w zasadzie to nas) psychicznie podbudowała ze szok, wszystko wyjaśniła krok po kroku czym się zajmiemy (parter najpierw, pozniej ja) I dlaczego tak a nie inaczej i na koniec powiedziała że mam się nic nie przejmować bo naprawdę nasza sytuacja nie jest zła i takie przypadki juz wyprowadziła na prostą, że i w moim przypadku na bank się uda 
oboje wyszliśmy od niej w Skowronkach 
agonia niesamowita mnie dopada- e jestem tez lekko zaziębiona wiec moze efekt Podwójny 
coraz ładniejsza kreseczka 
