Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
W sumie to kilka miesięcy. W naszym przypadku trudno określić, bo nie w każdym miesiącu były starania w „te” dni. Mąż jest w domu tylko w weekendy, a do tego moje nie do końca regularne cykle, więc na pewno nie w każdym miesiącu udaje nam się trafić w dni płodne.Witaj!
Przykro mi z powodu straconej ciążyA długo się już staracie?
WitajHej dziewczyny
Ostatnie tygodnie były dla mnie katorgą. Moje cykle są długie, około 35 dni. Na początku maja zrobiłam sobie profilaktyczne badania krwi, prolaktyna wyszła mi podwyższona o 10 jednostek. Po tych badaniach coś mnie podkusiło i zrobiłam najczulszy test ciążowy, wynik blady, ale pozytywny. Dodam, że ostatnią miesiączkę miałam 8 kwietnia. Ten test był oczywiście zrobiony bardzo wcześnie, bo miałam jeszcze tydzień do ewentualnej kolejnej miesiączki, ale jednak miałam nadzieję, że się nie myli. Na drugi dzień zrobiłam kolejny, ale wyszedł już negatywny. Nie rozumiałam kompletnie o co chodzi, więc postanowiłam zaczekać. 14 maja zrobiłam kolejny test, bo okresu nadal nie miałam, test wyszedł pozytywny. Radość narastała i od razu pobiegłam do ginekologa. Niestety na usg nie było nic widać, jedynie lekko pogrubione endometrium, ale ginekolożka stwierdziła, ze to jest tuż przed okresem. Zleciła mi badanie FSH i LH i po tej podwyższonej prolaktynie stwierdziła hiperprolaktynemie. Nie byłam zadowolona z tej wizyty, była bardzo na szybko, lekarka niby miła, ale widać było, że się spieszyła, bo miała duże opóźnienie (wizyta z LuxMed)... wiec postanowiłam jednak iść do innego ginekologa prywatnie. Nowy ginekolog był bardzo zdziwiony moimi wynikami FSH i LH, bo były baaaardzo niskie, poniżej jakiejkolwiek normy. Ale powiedział, ze zostały zrobione w sumie w jakimś 39 dniu cyklu, wiec nie są do końca miarodajne. Powiedział tez, ze ta prolaktyna nie jest aż tak bardzo wysoka. I dodał coś, co dało mi ogromna nadzieje - ze nie wyklucza ciąży. Miałam zrobic betę, jeśli wyszłaby negatywna, to brać luteinę na wywołanie okresu i w pierwszych dniach cyklu zrobić zestaw badań hormonalnych, bo ginekolog podejrzewał u mnie PCOS (chociaż jajniki wcale nie wyglądają na policystyczne). Dzień po wizycie zaczęło się u mnie plamienie, myslalam ze to początek okresu, bo często tak mam, wiec nie jechałam już na betę. Ale plamienie trwało 4 dni i ustało. Było to bardzo dziwne, wiec jednak w sobotę zrobiłam betę i wyszła 545. Oczywiście już czuliśmy z mężem mega radość, ale tez zmartwienie tym plamieniem. Zadzwoniłam do tego ginekologa, a on wręcz mnie opieprzył, ze nie zrobiłam bety od razu jak mi mowil, tylko ze czekałam. Mowilam, ze miałam plamienie i byłam pewna, ze zaczyna mi się okres, wiec nie widziałam sensu robić betę, na co on nastraszył mnie ciąża pozamaciczna i zagrożeniem życia. Dramat. Zadzwoniłam do szpitala, gdzie pani ginekolog uspokoiła mnie i powiedziała, żebym najlepiej przyjechała w poniedziałek, bo przez weekend zostawią mnie tylko na obserwacji a tak czy tak betę kolejna zrobią w poniedziałek, żeby widzieć czy rośnie, czy spada. A przy takim poziomie jaki miałam w sobotę i tak nie zobaczy nic na usg. No i dzisiaj rano od razu pojawiłam się w szpitalu. Od rana znowu miałam lekko brązowe plamienie. Na usg nic, zrobili betę i już jest na poziomie 359... Rozpoznanie: ciąża biochemiczna, samoistne poronienie. Jestem załamana. Teraz muszę czekac na krwawienie, czując jeszcze te symptomy ciąży, które już zdążyły się pojawić. Myślałam, że jakoś to przejdę bez doła i płaczu, ale jak tylko weszłam do domu, to masakra...
Przepraszam za to dluuuugie wypracowanie i za chaos, ale jestem w ogromnych emocjach i czułam wielka potrzebę, żeby podzielić się z kimś, kto wie, co teraz przechodzę
w tym wszystkim złym co Cie spotkalo musisz znalezc jakies pozytyw. Wiem brzmi glupio, ale wazne jest to ze tych Twoich nieregularnych cyklach udalo Ci sie zajsc w ciaze. A To dobry znak.
Dziękuję za te słowa wsparciaWitaj
Nie bardzo rozumiem zdenerwowanie lekarza, dlaczego kazal zrobic betę wczesniej, czy to by cos zmienilo?
Sporo dziewczyn przeszlo to co Ty. Wspolczuje bardzo, ale trzeba myslec pozytywnie. Banalne wiem. Poszukaj dobrego ginekologa, ktory zleci Ci potrzebne badania i pomoze wyregulować cykl, zajsc w ciaze. Ja do tej pory kazda @ mialam obfita z duza ilością skrzepów. Na pierwszej wizycie lekarz mi powiedzial, ze mogło dochodzić do zapłodnienia o ktorym nawet nie mialam pojecia (ciaza biochemiczna) ale staram sie o tym nie myslec bo to nic nie zmieni.
duzo zdrowia i wszystkiego dobrego
Wiem, ze masz racje i tez ciagle powtarzam sobie (i maz mi to tez powtarza), ze przynajmniej wiemy, ze jednak da się w naszym przypadku zajść w ciążę. Wiem tez, ze ciąża biochemiczna zdarza się często, a wiele kobiet nawet o niej nie wie. Ale jednak jak już się dowiedziałam, to na razie psychicznie mnie to dobiło. Muszę wypłakać swoje, przetrawić i będzie lepiej. 
Kochana, przytulam Cię mocno i ślę w Twoim kierunku dobre myśli. Brak słów żeby wyrazić wsparcie i współczucie, wierzę jednak, ze ta iskierka nadziei roznieci płomień i przyniesie lepsze jutroJutro będzie wiadomo na 100% ale w sumie to było krwawienie ze skrzepami wiec myśle ze po wszystkim , nie wiem jak to jest podczas krwiaków , nie nastawiam się jakoś mega tylko już chce mieć wszystko jasne i wrócić do normalności .. dziękuje bardzo i napewno się odezwę z wynikamiściskam mocno
Nowe szanseOficjalnie już witam się w 1 dc. Zaczynamy 11 cykl a 1 stymulowany
cieszy mnie Twoje nastawienie 
Od rana nie było tak kolorowo, trochę sobie popłakałam, ale to chyba skumulowało mi się całe napięcie przedmiesiączkowe z całego tygodniaNowe szanse
teraz mam już nowy cykl, do tego stymulowany więc można by powiedzieć, że mamy +10 szans do normalnych starań 
Jejku, musiałaś przejść przez piekło
przykro mi 
każda strata boli ale nie wyobrażam sobie straty dziecka w tak wysokim tygodniu 
wracając do Twojego pytania - ja biorę metylowany kwas foliowy z powodu mutacji genu MTHFR i cały cykl biorę acard 150. W ciąży dojdą mi jeszcze zastrzyki z heparynyJa nie zauważyłam u siebie bardziej obfitych miesiączek. Pierwsze brałam 75 ale miałam mega skrzepy w czasie @ i lekarz kazał brać 150 a na czas @ odstawiać. Teraz już modyfikuje pod siebie bo jak widzę że dalej lecą duże skrzepy to biorę acard bez odstawiania.Miałyście od acardu bardziej obfite miesiączki? Bo u mnie teraz jest dramat, a tak nie miałam i się zastanawiam czy to może być od tego, bo to mój pierwszy cykl na nim, a z tego co zrozumiałam to lek na rozrzedzenie krwi
Przykro miHej dziewczyny
Ostatnie tygodnie były dla mnie katorgą. Moje cykle są długie, około 35 dni. Na początku maja zrobiłam sobie profilaktyczne badania krwi, prolaktyna wyszła mi podwyższona o 10 jednostek. Po tych badaniach coś mnie podkusiło i zrobiłam najczulszy test ciążowy, wynik blady, ale pozytywny. Dodam, że ostatnią miesiączkę miałam 8 kwietnia. Ten test był oczywiście zrobiony bardzo wcześnie, bo miałam jeszcze tydzień do ewentualnej kolejnej miesiączki, ale jednak miałam nadzieję, że się nie myli. Na drugi dzień zrobiłam kolejny, ale wyszedł już negatywny. Nie rozumiałam kompletnie o co chodzi, więc postanowiłam zaczekać. 14 maja zrobiłam kolejny test, bo okresu nadal nie miałam, test wyszedł pozytywny. Radość narastała i od razu pobiegłam do ginekologa. Niestety na usg nie było nic widać, jedynie lekko pogrubione endometrium, ale ginekolożka stwierdziła, ze to jest tuż przed okresem. Zleciła mi badanie FSH i LH i po tej podwyższonej prolaktynie stwierdziła hiperprolaktynemie. Nie byłam zadowolona z tej wizyty, była bardzo na szybko, lekarka niby miła, ale widać było, że się spieszyła, bo miała duże opóźnienie (wizyta z LuxMed)... wiec postanowiłam jednak iść do innego ginekologa prywatnie. Nowy ginekolog był bardzo zdziwiony moimi wynikami FSH i LH, bo były baaaardzo niskie, poniżej jakiejkolwiek normy. Ale powiedział, ze zostały zrobione w sumie w jakimś 39 dniu cyklu, wiec nie są do końca miarodajne. Powiedział tez, ze ta prolaktyna nie jest aż tak bardzo wysoka. I dodał coś, co dało mi ogromna nadzieje - ze nie wyklucza ciąży. Miałam zrobic betę, jeśli wyszłaby negatywna, to brać luteinę na wywołanie okresu i w pierwszych dniach cyklu zrobić zestaw badań hormonalnych, bo ginekolog podejrzewał u mnie PCOS (chociaż jajniki wcale nie wyglądają na policystyczne). Dzień po wizycie zaczęło się u mnie plamienie, myslalam ze to początek okresu, bo często tak mam, wiec nie jechałam już na betę. Ale plamienie trwało 4 dni i ustało. Było to bardzo dziwne, wiec jednak w sobotę zrobiłam betę i wyszła 545. Oczywiście już czuliśmy z mężem mega radość, ale tez zmartwienie tym plamieniem. Zadzwoniłam do tego ginekologa, a on wręcz mnie opieprzył, ze nie zrobiłam bety od razu jak mi mowil, tylko ze czekałam. Mowilam, ze miałam plamienie i byłam pewna, ze zaczyna mi się okres, wiec nie widziałam sensu robić betę, na co on nastraszył mnie ciąża pozamaciczna i zagrożeniem życia. Dramat. Zadzwoniłam do szpitala, gdzie pani ginekolog uspokoiła mnie i powiedziała, żebym najlepiej przyjechała w poniedziałek, bo przez weekend zostawią mnie tylko na obserwacji a tak czy tak betę kolejna zrobią w poniedziałek, żeby widzieć czy rośnie, czy spada. A przy takim poziomie jaki miałam w sobotę i tak nie zobaczy nic na usg. No i dzisiaj rano od razu pojawiłam się w szpitalu. Od rana znowu miałam lekko brązowe plamienie. Na usg nic, zrobili betę i już jest na poziomie 359... Rozpoznanie: ciąża biochemiczna, samoistne poronienie. Jestem załamana. Teraz muszę czekac na krwawienie, czując jeszcze te symptomy ciąży, które już zdążyły się pojawić. Myślałam, że jakoś to przejdę bez doła i płaczu, ale jak tylko weszłam do domu, to masakra...
Przepraszam za to dluuuugie wypracowanie i za chaos, ale jestem w ogromnych emocjach i czułam wielka potrzebę, żeby podzielić się z kimś, kto wie, co teraz przechodzę
każdy na stratę reaguje indywidualnie ale mnie bardzo pomagało jak mogłam się wypłakać. Albo mężowi, albo mamie... Każdemu kto się nawinął najgorzej to tłumić w sobie te emocje. Myślę że większość z nas na forum przeżyła stratę więc to naprawdę powszechny problem. Nie możesz na starcie myśleć że nigdy się nie uda. Będzie dobrze!W ogole sie nie dziwie ze chcesz juz miec to za soba. Dla mnie zawsze najgorsza jest niepewność.Jutro będzie wiadomo na 100% ale w sumie to było krwawienie ze skrzepami wiec myśle ze po wszystkim , nie wiem jak to jest podczas krwiaków , nie nastawiam się jakoś mega tylko już chce mieć wszystko jasne i wrócić do normalności .. dziękuje bardzo i napewno się odezwę z wynikami
Nie ma za co, po to tu jestesmy zeby wesprzećDziękuję za te słowa wsparcia
Co do ginekologa i jego reakcji - ogólnie masakryczne podejscie. Opieprzał mnie przez ten telefon, ze po to są lekarze, żeby dawać zalecenia i żeby interpretować jakieś wyniki czy stan zdrowotny. Ja mówię, ze rozumiem, a on na to „No chyba Pani jednak nie rozumie!”. Byłam za bardzo zestresowana, żeby jakoś trzeźwo pomyśleć i mu odpowiedzieć, więc tylko przytakiwałam. Ale jedno jest pewne, już nigdy do niego nie pójdę.
