reklama
Forum BabyBoom

Dzień dobry...

Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.

Ania Ślusarczyk (aniaslu)

reklama

Służba zdrowia - historie

reklama
Ja nie obejrzę, nie mam konta na insta. Daj screena jak możesz.
Kilka od pacjentów, kilka od nich samych jak się głaszczą po główkach. Niestety nie znalazłam komentarza oburzonej pani, którą strasznie męczyło zmienianie pieluchy starym na oddziale paliatywnym.
 

Załączniki

  • Screenshot_20210630-122900.png
    Screenshot_20210630-122900.png
    166,6 KB · Wyświetleń: 150
  • Screenshot_20210630-122817.png
    Screenshot_20210630-122817.png
    186,7 KB · Wyświetleń: 141
  • Screenshot_20210630-122723.png
    Screenshot_20210630-122723.png
    196,4 KB · Wyświetleń: 129
  • Screenshot_20210630-122711.png
    Screenshot_20210630-122711.png
    184,6 KB · Wyświetleń: 123
  • Screenshot_20210630-122657.png
    Screenshot_20210630-122657.png
    189,5 KB · Wyświetleń: 142
Braki kadrowe? Zmęczenie? Ciężki dzień?
Jakiś 2012 rok, 21 letnia ja i wizyta u ginekologa na NFZ.
Umówiona, nic w pośpiechu, nikt na mnie nie czekał ja na nikogo. Przychodnia w małej miejscowości pacjentek tego dnia może z 10 "pan doktor" miał przez cały dzień. O zmęczeniu i brakach kadrowych nie może być mowy.
Wchodze do gabinetu, a w nim mężczyzna ważący na oko 150 kg wita mnie słowami "o Jezu jaka spasiona, co chce?", tak byłam wtedy otyła, ale nie sądziłam, że odbiera mi to prawo do godnej wizyty u lekarza.
Po bardzo krótkim wywiadzie, w którym powiedziałam, że współżyje ponad 2 lata bez zabezpieczenia i nie zaszłam nigdy w ciążę więc może jakieś badania usłyszałam "jak przez 2 lata nie zaszla to bezpłodna, po co to badać i na was czas tracić jak podstawowej wiedzy nie mają" usiadłam, na fotel i już samo badanie było traumą bo był "nie delikatny" i znów słyszę "jak taka tłusta to jak ja mam badać, żadna to przyjemność" kiedy poczułam silny ból okazało się, że złamał we mnie pędzelek do cytologii i próbuje go wyszarpać. Po kilku minutach otworzył drzwi od gabinetu i cały korytarz widział mnie zapłakana w pełnej okazałości rozkraczoną na fotelu, a zaraz potem wydarł się do recepcji z Pytaniem czy mają jakąś pęsetę bo ma taka grubą pacjentkę, że zepsuła mu sprzęt medyczny.
Jak grzebał we mnie stara zardzewiałą pęseta to już tylko leżałam i płakałam. Wychodząc na korytarz marzyłam żeby umrzeć zanim Ci ludzie mnie dostrzegą.
 
Wiecie co tu nawet nie chodzi o głaskanie po głowie czy wsparcie emocjonalne, ale o zwykła ludzka życzliwość. Moim zdaniem jeśli ktoś decyduje sie na taka prace, w której głównie ma się kontakt z ludźmi chorymi, to wie na co się pisze i czego taka praca wymaga. Jeśli ktoś nie czuje się na tyle "empatyczny" by temu sprostać to niech po prostu wybierze inny zawód.
 
Ja również uważam, ze te sytuacje nie są przerysowane, wiecie co…. Jak urodziłam dziecko w Niemczech i leżałam tam 5 dni, gdzie miałam zespół popunkcyjny i nie mogłam wstawać, pomyślałam sobie, ze w Polsce chyba bym umarła z tego bólu, nie będę idealizować, bo tez nie mieli personelu wszędzie są braki, ale jak zadzwoniłam dzwonkiem akurat jak miały przekazanie zmiany, przyszła pani i powiedziała, ze jeśli to nic pilnego to ona przyjdzie za pare minut bo musza zebrać dane to normalne ze to zrozumiałam, nie jestem osoba roszczeniowa, były kobiety bardziej miłe i mniej sympatyczne, to cecha charakteru, ale nie spotkałam się z żadnym złym komentarzem, od każdej pielęgniarki czułam normalny szacunek jak kobieta wobec kobiety powinna się zachowywać szczególnie po porodzie kiedy jesteśmy takie delikatne, uważam, ze specyfika tego zawodu, jeśli ktoś się na to decyduje wymaga by wyjść poza ramy swoje komfortu i być dla pacjenta po prostu człowiekiem.
Szczerze mowiac, wątpię ze to się zmieni w Polsce chyba ze za naprawdę dobrych kilkadziesiąt lat
 
Braki kadrowe? Zmęczenie? Ciężki dzień?
Jakiś 2012 rok, 21 letnia ja i wizyta u ginekologa na NFZ.
Umówiona, nic w pośpiechu, nikt na mnie nie czekał ja na nikogo. Przychodnia w małej miejscowości pacjentek tego dnia może z 10 "pan doktor" miał przez cały dzień. O zmęczeniu i brakach kadrowych nie może być mowy.
Wchodze do gabinetu, a w nim mężczyzna ważący na oko 150 kg wita mnie słowami "o Jezu jaka spasiona, co chce?", tak byłam wtedy otyła, ale nie sądziłam, że odbiera mi to prawo do godnej wizyty u lekarza.
Po bardzo krótkim wywiadzie, w którym powiedziałam, że współżyje ponad 2 lata bez zabezpieczenia i nie zaszłam nigdy w ciążę więc może jakieś badania usłyszałam "jak przez 2 lata nie zaszla to bezpłodna, po co to badać i na was czas tracić jak podstawowej wiedzy nie mają" usiadłam, na fotel i już samo badanie było traumą bo był "nie delikatny" i znów słyszę "jak taka tłusta to jak ja mam badać, żadna to przyjemność" kiedy poczułam silny ból okazało się, że złamał we mnie pędzelek do cytologii i próbuje go wyszarpać. Po kilku minutach otworzył drzwi od gabinetu i cały korytarz widział mnie zapłakana w pełnej okazałości rozkraczoną na fotelu, a zaraz potem wydarł się do recepcji z Pytaniem czy mają jakąś pęsetę bo ma taka grubą pacjentkę, że zepsuła mu sprzęt medyczny.
Jak grzebał we mnie stara zardzewiałą pęseta to już tylko leżałam i płakałam. Wychodząc na korytarz marzyłam żeby umrzeć zanim Ci ludzie mnie dostrzegą.
Biedna moją 🥺 Chciałabym Was wszystkie przytulić w tym momencie.

A to, że byłaś otyła to nie znaczy, że można się do Ciebie było odezwać w ten sposób. Mam otyłość za sobą i wiem, że to nie zawsze bierze się z bezmyślnego jedzenia. Czasem za tym jedzeniem na potęgę stoi problem. Jeden pije, drugi je. Oni to powinni wiedzieć najlepiej jako lekarze.
 
Braki kadrowe? Zmęczenie? Ciężki dzień?
Jakiś 2012 rok, 21 letnia ja i wizyta u ginekologa na NFZ.
Umówiona, nic w pośpiechu, nikt na mnie nie czekał ja na nikogo. Przychodnia w małej miejscowości pacjentek tego dnia może z 10 "pan doktor" miał przez cały dzień. O zmęczeniu i brakach kadrowych nie może być mowy.
Wchodze do gabinetu, a w nim mężczyzna ważący na oko 150 kg wita mnie słowami "o Jezu jaka spasiona, co chce?", tak byłam wtedy otyła, ale nie sądziłam, że odbiera mi to prawo do godnej wizyty u lekarza.
Po bardzo krótkim wywiadzie, w którym powiedziałam, że współżyje ponad 2 lata bez zabezpieczenia i nie zaszłam nigdy w ciążę więc może jakieś badania usłyszałam "jak przez 2 lata nie zaszla to bezpłodna, po co to badać i na was czas tracić jak podstawowej wiedzy nie mają" usiadłam, na fotel i już samo badanie było traumą bo był "nie delikatny" i znów słyszę "jak taka tłusta to jak ja mam badać, żadna to przyjemność" kiedy poczułam silny ból okazało się, że złamał we mnie pędzelek do cytologii i próbuje go wyszarpać. Po kilku minutach otworzył drzwi od gabinetu i cały korytarz widział mnie zapłakana w pełnej okazałości rozkraczoną na fotelu, a zaraz potem wydarł się do recepcji z Pytaniem czy mają jakąś pęsetę bo ma taka grubą pacjentkę, że zepsuła mu sprzęt medyczny.
Jak grzebał we mnie stara zardzewiałą pęseta to już tylko leżałam i płakałam. Wychodząc na korytarz marzyłam żeby umrzeć zanim Ci ludzie mnie dostrzegą.
Za takie coś to powinien być pozbawiony prawa do wykonywania zawodu. Nawet nie potrafię sobie wyobrazić co musiałaś wtedy czuć. 😔
 
Ja również uważam, ze te sytuacje nie są przerysowane, wiecie co…. Jak urodziłam dziecko w Niemczech i leżałam tam 5 dni, gdzie miałam zespół popunkcyjny i nie mogłam wstawać, pomyślałam sobie, ze w Polsce chyba bym umarła z tego bólu, nie będę idealizować, bo tez nie mieli personelu wszędzie są braki, ale jak zadzwoniłam dzwonkiem akurat jak miały przekazanie zmiany, przyszła pani i powiedziała, ze jeśli to nic pilnego to ona przyjdzie za pare minut bo musza zebrać dane to normalne ze to zrozumiałam, nie jestem osoba roszczeniowa, były kobiety bardziej miłe i mniej sympatyczne, to cecha charakteru, ale nie spotkałam się z żadnym złym komentarzem, od każdej pielęgniarki czułam normalny szacunek jak kobieta wobec kobiety powinna się zachowywać szczególnie po porodzie kiedy jesteśmy takie delikatne, uważam, ze specyfika tego zawodu, jeśli ktoś się na to decyduje wymaga by wyjść poza ramy swoje komfortu i być dla pacjenta po prostu człowiekiem.
Szczerze mowiac, wątpię ze to się zmieni w Polsce chyba ze za naprawdę dobrych kilkadziesiąt lat
Też wątpię. W przychodni państwowej w Szwecji czułam się jak hotelu. Wyszła do mnie miła pani, po angielsku udzieliła instrukcji co robić, jak się zalogować po wyniki, jak odebrać receptę. Lekarz wyszedł z gabinetu, nie wydzierał się "Pani Anna Kowalska!!! PESEL 123456789 ta z grzybicą pochwy!!!" tylko wyszedł, rozejrzał się, cicho zapytał czy ja to Anna, podał rękę i zaprosił do gabinetu. Poszłam tam z hemoroidami, oczywiście było badanie, ale czułam się komfortowo na maksa. Co jakiś czas pytał, bardzo taktownie, czy wszystko jest jasne, dał nr telefonu w razie gdybym miała jakieś problemy.

Tam się chce chorować. Nie mówiąc o tym, że możesz sobie wejść na ich stronę i sprawdzić ile osób czeka, więc nie ma czegoś takiego jak opóźnienie.
 
reklama
Braki kadrowe? Zmęczenie? Ciężki dzień?
Jakiś 2012 rok, 21 letnia ja i wizyta u ginekologa na NFZ.
Umówiona, nic w pośpiechu, nikt na mnie nie czekał ja na nikogo. Przychodnia w małej miejscowości pacjentek tego dnia może z 10 "pan doktor" miał przez cały dzień. O zmęczeniu i brakach kadrowych nie może być mowy.
Wchodze do gabinetu, a w nim mężczyzna ważący na oko 150 kg wita mnie słowami "o Jezu jaka spasiona, co chce?", tak byłam wtedy otyła, ale nie sądziłam, że odbiera mi to prawo do godnej wizyty u lekarza.
Po bardzo krótkim wywiadzie, w którym powiedziałam, że współżyje ponad 2 lata bez zabezpieczenia i nie zaszłam nigdy w ciążę więc może jakieś badania usłyszałam "jak przez 2 lata nie zaszla to bezpłodna, po co to badać i na was czas tracić jak podstawowej wiedzy nie mają" usiadłam, na fotel i już samo badanie było traumą bo był "nie delikatny" i znów słyszę "jak taka tłusta to jak ja mam badać, żadna to przyjemność" kiedy poczułam silny ból okazało się, że złamał we mnie pędzelek do cytologii i próbuje go wyszarpać. Po kilku minutach otworzył drzwi od gabinetu i cały korytarz widział mnie zapłakana w pełnej okazałości rozkraczoną na fotelu, a zaraz potem wydarł się do recepcji z Pytaniem czy mają jakąś pęsetę bo ma taka grubą pacjentkę, że zepsuła mu sprzęt medyczny.
Jak grzebał we mnie stara zardzewiałą pęseta to już tylko leżałam i płakałam. Wychodząc na korytarz marzyłam żeby umrzeć zanim Ci ludzie mnie dostrzegą.
MASAKRA!

Ja od ginekologa w pierwszej ciąży usłyszałam, że najlepiej co mi idzie to waga. Przytyłam 13kg, więc bez przesady i nigdy nadwagi nawet nie miałam, a teraz jestem wręcz chuda. I mi pokazał jak potem chodzą mamuśki po porodach, że takie spasione.

Inny lekarz robił mi usg. Mam dzieci rok po roku i do mnie "jak chciałaś jedno po drugim to trzeba było bliźniaki urodzić" i jego słynne "imię i ściągaj majtki" 🤣 i jeszcze do mnie, że kiepsko się ogoliłam, bo go drapie...
 
Do góry