Rzeczywiście najgorsze są pierwsze 3 miesiące?

[Bolilol]

Moje dziecko od początku jest wymagające w dzień, niestety to nie jedno z tych które głównie jedzą i śpią powiedziałabym, że jak na 2 miesiące to prawie w dzień nie śpi, turbo drzemki po 20-30 minut to norma i to też nie zawsze. Bardziej wypatruję końca problemów z brzuszkiem, stabilizacji laktacji itd

no to jeżeli patrzysz pod kątem końca problemów w brzuszkiem, laktacją to tak - u mnie pod tym względem lepiej. Pozostały inne problemy jak 16 pobudek w ciągu nocy, nieodkladalnosc, odpalanie syreny gdy tylko mama zniknie z oczu. ALE po tym trzecim miesiącu pojawiło się coś, co trochę wyrywa człowieka z marazmu, a mianowicie ten magiczny uśmiech bąbelka. Z biegiem czasu dziecko przestaje być tylko tobołkiem, ziemniakiem, którym człowiek opiekuje się 24h/dobę bez żadnej "nagrody". Mi osobiście to dużo dało, gdy syn zaczął się uśmiechać, gadać do mnie po swojemu, cmokać, reagować na mnie pozytywnie - okazało się, że typ jest w gruncie rzeczy całkiem spoko i pojawiły się też fajne chwile. To zmęczenie, bezradność, frustracja dalej się pojawiają, ale już oprócz tych czarnych chmur widać coraz więcej słońca.

 

[naomi89]

Im dalej w las, tym wiecej drzew, ja tam uwielbiam okres niemowlecy.

 

[Madame JS]

Cześć! Po kolejnej nieprzespanej nocy z 2 miesięcznym niemowlakiem naszło mnie pytanie - czy rzeczywiście najgorsze/najtrudniejsze są pierwsze 3 miesiące życia dziecka? Chyba mam dziś lekką załamkę, bo nie widać końca problemów brzuszkowych, nieprzespanych nocy i mojego stresu przy tym Jakie są wasze doświadczenia?

Jeśli chodzi o nieprzespane noce, to jako mama 15-miesięcznego dziecka... chyba niewiele pocieszenia mogę dodać . Kolki były okropnym doświadczeniem, minęły po 5 miesiącu Ale potem zaczął się regres snu, który trwał kolejnych 5. I teraz zaczyna powracać... W sumie nie spałam tak konkretnie od bardzo, bardzo dawna, ale jest to jednak inne niespanie niż na samym początku, gdzie mogłam się zająć tylko tym faktem i nie musiałam na przykład po takich nocach codziennie również chodzić do pracy
Ale na pewno jedna rzecz jest budująca, przynajmniej dla mnie (no i z tego co czytam to zgadzamy się tu z @Bolilol) - z czasem to nie jest już tylko ta mikroskopijna, bezbronna istota, którą trzeba utrzymać przy życiu, lecz mały, afirmujący swoją osobowość człowiek, z którym wiele można obgadać

 

[Lady Loka]

z czasem to nie jest już tylko ta mikroskopijna, bezbronna istota, którą trzeba utrzymać przy życiu, lecz mały, afirmujący swoją osobowość człowiek, z którym wiele można obgadać

No nie wiem mój ma bubt 2latka i aktualnie zastanawiam sie czy przy codziennym wystawieniu na halas ktory generuje swoimi wrzaskami, nie powinnam kupić sobie słuchawek wygluszających dzisiaj awanti o to, że nie liże się ściany.

 

[Guni85]

Nastaw się ogólnie pozytywnie- napewno przetrwasz i dasz radę Bo jak będziesz teraz myśleć,w tym stanie totalnego zmęczenia,że te trzy miesiące jak przetrwasz to nic bo potem i tak masakra (i tak do dorosłości no to słabe pocieszenie
Dla mnie tak- te trzy miesiące były najgorsze- najmniej spałam i to było absolutnie wykańczające. Potem nie karmiłam już tyle piersią i dzieci lepiej spały. No i tak jak Dziewczyny piszą -z poczwarki wyłania się człowiek Potem gdy będzie miało różne bunty problemy itd to Ty jednak będziesz bardziej wyspana,będziesz miała więcej siły i lepiej dasz radę I hormony już tak nie szaleją więc się nie jest takim delikatnym jak na początku POWODZENIA!

 

[olka11135]

No nie wiem mój ma bubt 2latka i aktualnie zastanawiam sie czy przy codziennym wystawieniu na halas ktory generuje swoimi wrzaskami, nie powinnam kupić sobie słuchawek wygluszających dzisiaj awanti o to, że nie liże się ściany.

Ale właściwie dlaczego nie?
W sensie jak to jest ściana w domu to moje mogło by lizać

 

[Lady Loka]

Ale właściwie dlaczego nie?
W sensie jak to jest ściana w domu to moje mogło by lizać

Bo potem liże sofę, stół i kurki od kuchenki