Poród coraz bliżej!! Wymiana doświadczeń.

[lizzy0209]

w 33 tygodniu gin stwierdził że mam strasznie krótką szyjkę macicy i kazał mi się położyć do 37 tygodnia i czekać (ALE I TAK PANI NIE DOCZEKA)
no i czekałam na poród który zaczął się po 41 tygodniu.... o 18.20 na "Klanie" (moje dziecko stwierdziło że skoro mama ogląda takie głupoty to trzeba wychodzić:-)) ODESZŁY MI WODY przy sikaniu tzn wysikałam się a tam dalej coś leciało...
więc sie umyłam spakowałam i pojechałam do szpitala

na izbie przyjęć oczywiście najpierw biurologia, kazali mi się iść przebrać w moją koszulę i ja myślałam że tam przyjdzie po mnie jakiś lekarz więc czekałam a bolało coraz bardziej a się okazało że mam iść na porodówkę a tam TYLKO SIĘ MIAŁAM PRZEBRAĆ

więc poszłam wsadzili nas do osobnego boxu i tam przyszła lekarka i kazała mi iść na USG i badania stwierdziła że skurcze mocne rozwarcie duże ("EEEEE JAKIEŚ 3 GODZINY I PANI URODZI")

no i po 8 godzinach, bardzo mocnych skurczach, wzmocnionych jeszcze oxytocyną, przyszła pani doktor popatrzyła na KTG i stwierdziła że dziecku za bardzo spada puls więc trzeba zrobić CC i czy się zgadzam ja się wystraszyłam i się zgodziłam

potem przyszła pielęgniarka z masą papierów wśród których była zgoda na CC, zgoda na sekcję zwłok moja i dziecka i inne.... więc troszkę się przeraziłam już bez czytania podpisałam resztę

CHŁOP ZOSTAJE NA ZEWNĄTRZ Z RZECZAMI

potem kazali mi przejść na sale operacyjna tam dostałam znieczulenie do kręgosłupa, cewnik (po którym miałam problem z pęcherzem), wenflon przez który dostawałam kroplówki,
przy CC musi być dwóch lekarzy, anestezjolog(który rozmawia z pacjentką i sprawdza czy czasem nie wariuje i czy jej nie trzeba uspać całkowicie(mój opowiadał o stłuczce samochodowej jego żony)) i pielęgniarki (u mnie były 3) no i położne i lekarz od noworotków pełno ludzi....

sama operacja jest błyskawiczna, dziecko wyciągają, trochę je wycierają i ci pokazują ale jedyny kontakt to taki że ci je przytulą do policzka i zabierają do mierzenia (I TU SIĘ PRZYDAJE CHŁOP który sprawdza czy założą dobre opaski, czy dobrze pomierzą i może maleństwo potrzymać):-)

mnie wtedy wyczyścili, poszyli, pogratulowali i kazali zawieść na salę gdzie dostałam jeszcze jedną kroplówę i Ketonal i to było okropne bo zrobiło mi się CHOLERNIE ZIMNO ale aż mnie trzepało leżałam pod 3 kocami i myślałam że zamarznę powiedzieli że teraz muszę leżeć 12 godzin i nawet głowy nie mogę podnieść bo płyn rdzeniowy musi się oczyścić inaczej będę miała MIGRENY do końca życia
Mąż mi opowiedział ze wszystko ok z dzieckiem i kazali mu jechać do domu bo była 4 w nocy
Ja po wszystkim poszłam spać chociaż ciągle czułam zimno ale spałam tylko do 6 bo wtedy przychodzą salowe sprzątać ale zaczęłam już wtedy czuć nogi i poruszać palcami więc się ucieszyłam

Potem o 9.00 obchód KOSZMAR wpakowało się do sali chyba z 10 osób
- Dzień dobry. Jak się pani czuje? Proszę pokazać krocze.
więc ja pociągam te koce powoli a ordynator mi je sru do góry, pooglądali i poszli dalej

Jak przyjechał mąż ok 11 to dopiero wtedy mi przywiózł mała i ją mogłam pooglądać oczywiści bez ruszania się Wtedy też przyszedł mój lekarz bo miał dyżur i powiedział mi o tym pasie poporodowym na rzep o czym pisałam na ogólnym więc od razu kazałam mężowi iść kupić do apteki.

o 16.00 (po 12 godzinach) przyszła pielęgniarka mnie PIONIZOWAĆ i to było straszne bo nie miałam jeszcze pasa

wyciągnęli mi cewnik i odpięli kroplówkę.
po pierwsze jak się podniosłam to mnie zaczęła boleć głowa i to jak aż mi łzy pociekły
po drugie jak zobaczyłam moje brzuszysko to byłam w szoku bo wyglądało jakbym nadal była w 6 miesiącu ciąży
po trzecie jak mi kazali spuścić nogi (nogi przesuwałam rękami) to POCZUŁAM moją bliznę ojojojo
po czwarte jestem mała a łóżka szpitalne wysokie więc żeby zejść musiałam lekko skoczyć i wtedy myślałam że umrę z bólu
po piąte kazali mi postać chwilę a ja się nie potrafiłam wyprostować, na szczęście głowa przestała boleć
po szóste NAJGORSZE kazali mi do łóżka znowu wleść
i godzinę odpocząć a potem miała przyjść i zaprowadzić mnie pod prysznic bo byłam uwalona krwią i tym płynem do sterylizacji (na brzuchu, na plecach bo pociekło no i między nogami aż do kolan) pobrudziłam całą pościel i niestety musiałam w niej przez 4 dni leżeć (więc tym razem przywiozę sobie swoją pościel na zmianę)

Przyjechał mój mąż z pasem i już wiedziałam że to jest TO, jak się zapięłam to dało się funkcjonować mimo że bolało to nie tak bardzo jak wcześniej

Przyszła pielęgniarka i zaprowadziła mnie do łazienki, a że był ze mną mąż to on mi pomagał się umyć odbierał i podawał rzeczy i za to mu jestem bardzo wdzięczna Potem mi poprawił łózko dał nowy podkład i pomógł się zapakować i WYMYŚLIŁ że przyniesie mi taki stopień po którym będę mogła z łózka schodzić
NO I PRZYWIÓZŁ MI MOJĄ CÓRECZKĘ do karmienia bo na szczęście miałam wcześniej siarę więc karmiłam bez problemu. I od tego czasu miałam ją ciągle przy sobie:-)

Kolejna ważna rzecz dla mnie to były nakładki na sutki bo mam bardzo małe i płaskie brodawki i Ala nie miała za co chwycić jak miałam nawał mleka.

Bardzo nieprzyjemną rzeczą dla mnie były obchody gdzie wszyscy patrzyli na twoje krocze czy się prawidłowo "oczyszczasz" - lekarze, pielęgniarki, sekretarki od wypisów, no a ja jeszcze miałam studentów i słynne hasło ordynatora "SZEROKO NOGI" po takim przeżyciu pozbywasz się wstydu

Wypisali nas po 4 dniach w walentynki generalnie już się dało się żyć już tak nie bolało, tylko jak się chciałam wyprostować ale przez miesiąc chodziłam z pasem

Bóli porodowych nie pamiętam bo wtedy działa najlepszy narkotyk HORMONY bardziej kojarzę to co było po CC dlatego się jej teraz trochę boję.

podsumowanie: WSZYSTKO DA SIĘ PRZEŻYĆ, ŻEBY TYLKO DZIECI BYŁY ZDROWE

SORRY że się tak rozpisałam ale chciałam się podzielić doświadczeniem jeśli ktoś ma jakieś pytania to proszę pisać :-)

 

[agata1991]

Ja bym na własne życzenie nigdy cesarki nie wzięła. Jeżeli zajdzie taka konieczność, to inna sprawa... a propo porodu poprzedniego...
Skurczy dostałam o 6 rano, początkowo delikatnych jak bóle miesiączkowe. Z czasem (jak to normalne) przybierały na sile. Ok. 10 pojechałam do szpitala, tam mnie przyjęli, zrobili usg (dopiero wtedy poznałam płeć dziecka, bo się skubana całą ciążę tyłkiem odwracała lub pępowiną zasłaniała), lewatywę, golili krocze. Tak sobie późnej spacerowałam do ok 15.30 i wtedy już zaczęły się skurcze parte i pomalutku o 17.05 przyszła na świat moja Dareczka była sensacją na porodówce, bo "wyskoczyła" cała nie było sytuacji jak zwykle, że najpierw główka a przy następnym skurczu reszta ciałka. Darcia wzięła i zrobiła sobie skok narciarski

 

[ancona]

Mój poród fajny nie był (szczegółów wam oszczędzę), personel dosłownie chamski, położna stara blond pudernica wymalowana wściekle różową pomadką i niebieskozielonymi cieniami - a fuj, lekarz co jakiś czas zaglądał na porodówkę i z głupim uśmieszkiem pytał czy długo jeszcze, a ja jęcząca i nieradząca sobie z parciami i ogólnie ze wszystkim błagałam o kropelkę wody żeby chociaż usta zwilżyć.

Młody za długo przebywał w kanale rodnym i urodził się fioletowy :-(, krocze miałam nacinane a szycie bolesne.

Na trzeci dzień po porodzie dostałam gorączki ponad 40 stopni, dreszcze i telepanie z zimna, po usg okazało się że nie wyczyścili mnie tam jak należy i spory kawałek łożyska został w środku, zaczynało się robić jakieś zakażenie i po tych wszystkich przyjemnościach nastąpiła kolejna - czyszczenie po świeżych szwach! łzy leciały mi strumieniami a nikt nie okazał mi nawet odrobiny współczucia.

A pierwszego dnia po porodzie wieczorem pielęgniarki zabierały dzieci na badania itp a rano odwoziły, mojego nie odwieźli i nikt nie powiedział mi co się dzieje, dopiero sama poszłam szukać mojego dziecka i znalazłam go w inkubatorze bo miał problem z oddychaniem przez pie**** długi poród. Nikt mi nie powiedział co, jak i dlaczego a ja stałam tam i wyłam jak głupia bo nie miałam pojęcia co się dzieje.

Leżeliśmy w szpitalu 10 dni. Duży wysiłek podczas porodu miały swoje konsekwencje wyszła mi wada serca która powiększyła się podczas porodu (nie wiedziałam że ją w ogóle mam) a z tym nie zrobionym nie powinnam w ogóle naturalnie rodzić, później problem przy kichaniu, ćwiczeniu, bieganiu - czyli siusiu.

6 lat zajęło mi przetrawienie tego i decyzja o drugim dziecku, teraz się śmieję że jak będę rodzić SN to do końca życia będę chodzić w pieluchach.

Ot takie moje wspomnienia z porodu.. Nie chcę nikogo straszyć, pewnie po prostu ja źle trafiłam. Tak czasem jest, teraz zastanawiam się czy znowu będzie powtórka z rozrywki czy może tym razem obejdzie się bez traumatycznych przeżyć i trafię chociaż na miły personel..

 

[Edysiek]

Opiszę Wam jak to było u mnie. Co prawda minęło już 10 lat, ale ja to wszystko pamiętam jakby to było miesiąc temu.
O 1 w nocy odeszły mi wody - obudziłam się i sama nie widziałam co się stało, ale po chwili uświadomiłam sobie, że raczej się nie posikałam. W związku z tym od razu pojechaliśmy z mężem do szpitala.
Tam przyjęli, podłączyli do ktg, ale nie było żadnych skurczy. Kazali spać (dobre sobie). Mąż pojechał do domu, a ja czekałam. Do rana nic się nie działo, ale w końcu zaczęłam odczuwać jakieś delikatne skurcze.
Stwierdzili, że trzeba podać oxytocynę na wywołanie akcji porodowej. Zafundowali mi niemiłą przyjemność masażu szyjki (tragedia) i wtedy się zaczęło.
Zadzwoniłam po męża, żeby przyjechał. Trafiliśmy do osobnej sali do porodów rodzinnych.
I tak jak o godz. 11 zaczęły się bóle, które z godziny na godzinę były coraz silniejsze, a postępów nie było widać. Miałam do dyspozycji wszelkie urządzenia typu piłka, worek, drabinki, jednak byłam po pierwsze zbyt zestresowana, a po drugie bóle mnie tak wykańczały, że nie miałam siły z tego korzystać. Nie miałam siły się podnieść, a pójście do wc było dla mnie niemal niemożliwością.
Położna całkowicie mnie olała, zero pomocy z jej strony. Przychodziła tylko zbadać rozwarcie (co też było dla mnie tragedią), ogólnie była wredna, ale chyba ze względu na to, że był ze mną mąż to się powstrzymywała.
Godziny ciągły się w nieskończoność, a ja już nie miałam siły nawet na zmianę pozycji.
A po za tym przy każdym skurczu darłam się tak, że słyszał mnie cały oddział (jak nie szpital).
W końcu po 19 zaczęły się bóle parte. Przyszedł lekarz i stwierdził, że rodzimy. Jednak problemem było to, że parte miałam bardzo krótkie. Mimo to z pomocą lekarza (nacisnął mi ma brzuch) udało mi się wypchnąć córcię.
Tatuś dostał córeczkę na ręce, a mnie zszyli. Samego nacięcia nie czułam, bo ciachnęli mnie na skurczu, a szycie już trochę bolało.
A i jeszcze to co pamiętam, to lekarz mnie akurat szył, a ja tak popatrzyłam na siebie i z tekstem: "O nie mam brzucha" To mieli ze mnie ubaw.
Później już było dobrze, co prawda krocze mnie bolało i ledwo co się mogłam ruszać, ale ta mała kruszynka wynagrodziła mi wszystko. Już nic się nie liczyło, tylko ona.

 

[nina2013]

bardo Wam dziewczyny dziękuję, że opisujecie takie intymne przeżycia bo jako że ich nie przeżyłam to ciężko mi sobie wyobrazić cokolwiek. jeżeli miałabym wybór zdecydowałabym się na cesarkę. Moja mama miała dwa traumatyczne porody. najpierw z moim bratem, pomimo wady wzroku -6,5 i wysokiego ciśnienia w oczach poród naturalny, rozwarcie miała 2,5cm kazali jej przeć, pieleniarki jej cisnęły brzuch, oczywiście Mati się zablokował i wyciągali kleszczami, popękała strasznie. Nic dziwnego, że nie zdecydowała się świadomie na drugie dziecko bo jestem owocem miłości ze spiralą (przy okazji Dagmar mama pozdrawia jako matka córeczki ze spirali ). ze mną niestety podobna akcja tyle że tym razem bez kleszczy i łaskawie ją rozcieli żebym wyszła a to mimo spirali kazali jej rodzić naturalnie chociaż rodzice błagali o cesarkę i byli gotowi za nią słono zapłacić.. zatem mój strach do porodu naturalnego jest ogromny i jedyne co mnie uspokaja to to że mogą krzyczeć od wejścia że chcę epidural. chociaż gdybym mogła poprosić i cesarkę i mieć wszystko zaplanowane to bym się na to zdecydowała..

 

[kroczek_k]

Szczerze to dziewczyny bardziej przerażają mnie Wasze opowieści o porodzie nat niż Lizzy o cc
Cieszę się, że wiem co mnie czeka przynajmniej teoretycznie i chyba to sprawia, że jestem spokojniejsza i nic a nic się nie boję samego zabiegu i tego co bedzie po. Ważne żeby Kubuś był zdrowy)

 

[lizzy0209]

Szczerze to dziewczyny bardziej przerażają mnie Wasze opowieści o porodzie nat niż Lizzy o cc
Cieszę się, że wiem co mnie czeka przynajmniej teoretycznie i chyba to sprawia, że jestem spokojniejsza i nic a nic się nie boję samego zabiegu i tego co bedzie po. Ważne żeby Kubuś był zdrowy)

dokładnie najwazniesze żeby z maleństwem było OK

 

[Evelinkaaa]

Dziękuję dziewczyny za wasze opisy porodu, jak widać wszystko jest do przeżycia ale jedno jest pewne trzeba się namęczyć, pocierpieć aby potem móc przytulić swojego Maluszka :-) strasznie się boję ale musze dać radę taka jak każda z nas :-)

 

[lizzy0209]

DAMY RADĘ kto jak nie my przecież jesteśmy KOBIETAMI

 

[oliwia55]

To może i ja opiszę swój poród który wspominam bardzo dobrze, i juz po przy szyciu krocza mówiłam do lekarza że mogę ponownie rodzić

W 41 tc wieczorem poczułam lekkie skurcze, a że były one pierwszy raz myslałam że to juz te porodowe. Zadzwoniłam do mojej położnej z pytaniem czy jechać na IP, ona stwierdziła że słysząc po moim głosie to raczej jeszcze nie rodze, tylko to sa przepowiadające, bo bym tak spokojnie nie rozmawiala, ale powiedziała że jak chce to moge podjechac na IP żeby mnie zbadali bo w końcu tydzień po terminie. W szpitalu lekarz zbadał, powiedzial że wszystko u mnie pozamykane i napewno tak szybko nie urodzę, a pozatym nie ma miejsc w szpitalu i kazał szukac innego.
Zadzwoniłam ponownie do położnej co i jak i kazała mi przyjechac jutro rano to podepnie mnie pod KTG. Rano na KTG zero skurczy choc ja je lekko czułam i byłam zła że na KTG nic nie wychodzi, wydawało mi sie że napewno maja zepsute. Wieczorem były troszke wieksze wiec znowu tel do połoznej i załatwiła mi miejsce na patologii, żebym juz w razie porodu była w szpitalu a nie musiała szukać innego, bo obdzwoniłam wszystkie szpitale we Wrocławiu i wszędzie to samo brak miejsc. Cały dzień przeleżałam w szpitalu na patologii, nasłuchałąm sie opowieści dziewczyn i dziekowałąm, że ja cała ciążę bezproblemowo przeszłam, nawet do szpitala przyjechałam w szpilkach bo nawet nie spuchłam
Wieczorem na badaniu ok 22 nagle na fotelu odeszły mi wody, przyjechala moja położna, na sale mnie wzieła a o 2.20 synek był u na świecie. Akurat ja chciałam cały czas leżeć, ona proponowała mi inne pozycje ale ja stwierdziłam że jestem zmęczona wiec poleżę:-).
Musiała mnie naciąć, ale szycvia to anwet nie czułam, tak delikatnie szył lekarz że rozmawialiśmy i pamietam że kawały sobie opowiadalismy.
Dostałm pózniej synka, cyca zabardzo nie potrafił chwycic, wiec podali mu butle, ale od rana zaczelismy walkę z cycowaniem i karmiłam go aż 2 lata.
Po porodzie ok 6 rano pielęgniarka pomogła mi pójść do łazienki i normalnie juz funkcjonowałam. krocze troche ciagneło ale tylko do momentu zdjecia szwów.

Mam nadzieję i tym razem bede mogła rodzic SN a nie CC, jakoś przeraża mnie CC