To przyłączę się i ja, choć jeszcze wszystkiego nie przeczytałam:-) My mieliśmy właśnie 3 rocznicę ślub(romantyczny wieczór trafił szlag bo przyszła nasza koleżanka się wygadać, ale moj Ł. jest cierpliwy i nie stroił fochów). znamy się już ponad 8 lat, mamy 15-miesięcznego synka i znów jestem w ciąży. Myslę, że jest dobrze między nami. Mój mąż spieszy się po pracy do domu, a na szczęscie ma państwową posadę, więc z reguły jest w domu ok. 15.30. Ja przez ten rok nie będę pracować, ale damy radę bo mamy oszczędności (ja mam działalność, więc dostaję tylko mizerny zasiłek z ZUSu). Psychicznie wykańcza mnie siedzenie w domu i boję się jak to będzie, kiedy już będzie dwójka dzieci. Ja bym najchętniej od razu do pracy wróciła na parę godzin, bo jestem raczej energiczna i jak wody potrzebuję ludzi, ale się nie da przecież zostawić takiego małego człowieczka. Więc postanowiłam, że zostanę w domu aż druga dzidzia skończy 8 miesięcy. Z Matim siedzieli moi teściowie, ale dwójki malutkich dzieci to oni nie ogarną.
Boję się, bo jak siedziałam sama z Matim, a mąż jeszcze zakupy i wszystkie sprawy załatwiał, więc później wracał, to już było ze mną źle. Ale teraz mam bardziej realistyczne podejście do sprawy, więc liczę, że jakoś to będzie.
Wkonu dzis ostatni dzien najgorszego, jutro juz koncóweczka bedzie
:| heh
poczytam was później bo tak wpadłam tylko przelotem 