Beti nie smutaskuj się kryzys to normalne ja też myślełam że się juz nie bedę umiała porozumieć ale jakoś rozmową, i cierpliwością daliśmy radę i trzecią rocznicę świętowaliśmy w tym roku raz jest lepiej raz gorzej ale jesteśmy razem i kochamy się
trzymam kciuki
A co do chorob to ja już prawie mam za sobą ale w wekend myślałam że umrę
czułam się jak przejechana przez walec
trzymam kciuki A co do chorob to ja już prawie mam za sobą ale w wekend myślałam że umrę
czułam się jak przejechana przez walec
Bylam u ginki - mam mocno skrocona szyjke, skurcze coraz mocniejsze, bole podbrzusza i w ledzwiach, kłucie w szyjce itd itp...chciala mnie wysłac do szpitala, tzn nawet skierowanie dostalam ......lub w zamian nakaz bezwzglednego lezenia z wstawaniem tylko do toalety, a gdyby cos sie dzialo - szpital....(ale jak to stwierdzila wolala by mnie jednak tam widziec od razu :-()....No ale to nie takie proste....na pomoc rodziny nie mamy szans.....a Kuba zajac sie trzeba. M udalo sie wynegocjowac w pracy zeby wiekszosc wykonywac w domu....ale bedzie musial pojawiac sie w pracy na kilka godzin 2-3 razy w tyg. - i na ten czas musimy znalezc opiekunke dla Kuby. 
Po chorobskach pewnie juz nie ma sladu....a poza tym co slychac?
tak::-( - nie wiem czy płakać czy się cieszyć.
