Agnes4312
Moderator
- Dołączył(a)
- 10 Luty 2021
- Postów
- 15 611
U nas 12 tydzień życia i już są obroty z pleców na brzuch
Za to czekam ciągle na głośny śmiech
Za to czekam ciągle na głośny śmiech
reklama
Oooo super!A jak nocki?
U nas od urodzenia jest ok z nockami. Zasypia różnie 19-20 najczęściej, budzi się 6 -7 najczęściej. W nocy zazwyczaj dwa razy mleko i od razu zasypia.
Dziewczyny mam pytanie. Co prawda mały ma tak od urodzenia ale dopiero niedawno zwróciła uwagę moja mama mi na to ze mały ma przy paznokciach brązowa skore. Tak jakby opalona, ale pozostała cześć palców i dłoni jest w normalnym kolorze. Czy któraś z Was tez tak ma ?
Zdarza się. Czasem młody kaszle, czasem to aż taki jakby krótki "desperacki" wdech powietrza. Ale ja też obstawiam ślinę, zresztą nieraz nawet widzę, że to ślina mu wpadła. A ślini się ooj mocno.
Tak mój kaszle. Dziś byłam z tego powodu u lekarza to podobno sapka niemowleca
U nas prawie 3 miesiące i pierwszy śmiech już był, wczoraj zaczęły być próby obrotów z brzuszka na plecki, ale za to mało chwytaniaCześć dziewczyny
Co słychać u Was i Waszych maluchów?
no i ogólnie chustowanie ratuje życie, bo tego Malucha bywa trudno uśpić. Mam do Was w sumie pytanie, może perspektywa z boku mnie jakoś ukierunkuje. Dość łatwo udaje mi się zrozumieć o co mojemu dziecku chodzi, czy jedzenie, czy nuda, czy spać itd., dlatego nawet jak zacznie coś płakać to raz dwa rozprawiamy się z powodem. Mój mąż jednak, jak to bywa, spędza z nią mniej czasu niż ja bo pracuje poza domem, więc nie umie jeszcze "w dziecko" tak super. Młoda często przy nim płacze, odpycha butelkę (bo jesteśmy KPI), nie daje się ululać.
Ostatnio płakała tak bardzo że aż żyłka jej w oku poszła
Mąż mnie prosi żebym dała mu znaleźć swoje własne sposoby na nią i nie wkraczała (bo jak wkroczę i wezmę dziecko to uda mi się ją uspokoić dość szybko, ale długie niespanie albo niejedzenie wpływa potem na dużą marudność, problemy ze spaniem w nocy bo jest cała wybita).
Mam też wrażenie że Mąż, jakkolwiek bardzo zaangażowany w córkę, walczy trochę ze swoim usposobieniem. Nie przychodzi mu łatwo tulenie bliziutko, całowanie, guganie do dziecka, rzeczy które często mi pomagają żeby ją uspokoić. Mi się wydaje że ona takiej bliskości potrzebuje ale nie chcę mu też narzucać sposobu bycia z córką.
Emocjonalnie i hormonalnie jest mi ciężko słuchać dłuższy czas krzyku i płaczu dziecka, zwłaszcza jak wiem że przy mnie się uspokoi. I jak wiem, że ten długi płacz wpływa potem na resztę dnia/noc, nie jest tak że "się zmęczy i pójdzie spać na długo". Ale nie chcę też być taką Matką Kwoką, która tylko dziecko dziecko dziecko, a że relacje z mężem się by psuły bo go odsuwam od Małej to nieważne.
Co sądzicie?
reklama
Agnes4312
Moderator
- Dołączył(a)
- 10 Luty 2021
- Postów
- 15 611
Myślę, że to bardzo ważne, żeby mąż znalazł sposób swój własny na uspokojenie dzieckaU nas prawie 3 miesiące i pierwszy śmiech już był, wczoraj zaczęły być próby obrotów z brzuszka na plecki, ale za to mało chwytania
Mam do Was w sumie pytanie, może perspektywa z boku mnie jakoś ukierunkuje. Dość łatwo udaje mi się zrozumieć o co mojemu dziecku chodzi, czy jedzenie, czy nuda, czy spać itd., dlatego nawet jak zacznie coś płakać to raz dwa rozprawiamy się z powodem. Mój mąż jednak, jak to bywa, spędza z nią mniej czasu niż ja bo pracuje poza domem, więc nie umie jeszcze "w dziecko" tak super. Młoda często przy nim płacze, odpycha butelkę (bo jesteśmy KPI), nie daje się ululać.
Ostatnio płakała tak bardzo że aż żyłka jej w oku poszła
Mąż mnie prosi żebym dała mu znaleźć swoje własne sposoby na nią i nie wkraczała (bo jak wkroczę i wezmę dziecko to uda mi się ją uspokoić dość szybko, ale długie niespanie albo niejedzenie wpływa potem na dużą marudność, problemy ze spaniem w nocy bo jest cała wybita).
Mam też wrażenie że Mąż, jakkolwiek bardzo zaangażowany w córkę, walczy trochę ze swoim usposobieniem. Nie przychodzi mu łatwo tulenie bliziutko, całowanie, guganie do dziecka, rzeczy które często mi pomagają żeby ją uspokoić. Mi się wydaje że ona takiej bliskości potrzebuje ale nie chcę mu też narzucać sposobu bycia z córką.
Emocjonalnie i hormonalnie jest mi ciężko słuchać dłuższy czas krzyku i płaczu dziecka, zwłaszcza jak wiem że przy mnie się uspokoi. I jak wiem, że ten długi płacz wpływa potem na resztę dnia/noc, nie jest tak że "się zmęczy i pójdzie spać na długo". Ale nie chcę też być taką Matką Kwoką, która tylko dziecko dziecko dziecko, a że relacje z mężem się by psuły bo go odsuwam od Małej to nieważne.
Co sądzicie?
Ale najlepiej żeby w ogóle cię nie było przy tym. Bo jak mała cię słyszy/widzi to możesz bardzo utrudniać im zadanie