wiem. czytałam już wiele stron. i wiem,ze glukoza jest niby w tych badaniach zaleconych... Ale jak gin. prowadził juz nie jedną ciążę to chyba wie co robi? jeśli by za każdym razem narażał kogoś to by juz ginekologiem-położnikiem nie był prawda?
Nie wiem sama co myslec.. poczekam na wizyte 31 stycznia i zobacze czy mi zaleci jakies badanie... jesli nie zaleci to poprostu nie zrobie takiego badania.. ja nie jestem lekarzem wiec nie bede mu narzucać jakie badania ma mi kazac robic.
Do niedawna było to badanie zalecane ,a od jakiegoś czasu jest obowiazkowe.
Jeśłi gin nie jeździ na szkolenia i nie jest na bieżąco w kwestii nowości medycznych to wcale nie musi wiedzieć ,że to się zmieniło.;-)
Warto go jednak uświadomić ,biorąc ze sobą jakikolwiek kalendarz ciąży z badaniami jakie powinny być robione.
Twoje dziecko -Twój sposób na życie .;-)
Ryzyko jednak jest bardzo duże ,bo leżąc na Karowej z Kubusiem przez 10 dni naoglądalam się dzieci z cukrzycą od nieświadomych mam swojej choroby .
Niestety powikłania są poważne i takie dzieci często ,ale niekoniecznie juz od urodzenia mają stwierdzoną cukrzycę wrodzoną co za tym idzie codziennie dostają zastrzyki z insuliny.
Ciśnienie mam 85/50, więc dziekuję za podniesienie.
Nasze dziecko nie ma szans na chrzest, na życie we wspólnocie Kościoła gdyż rodzice nigdy ślubu nie wezmą. Oboje jesteśmy po rozwodach, nie była to nasza decyzja, nas ktoś zostawił. Mając po 30 lat powinniśmy się co? Położyć i na śmierć czekać? Chodziłam do Kościoła, rozmawiałam z Bogiem. Po rozwodzie, gdy poznałam TŻ dowiedziałam się, że jestem POTĘPIONA, że chcąc mieć dziecko grzeszę.
Mimo to, ciągnie mnie do Kościoła, płakałam jak nie mogłam księdza po kolędzie przyjąć, ale porozmawiałam z ministrantami i powiedzieli mi, że nie pobłogosławi mieszkania. Jak byłam w szpitalu przyszedł ksiądz z Komunią - powiedziałam, że nie przyjmuję, ale i tak bez słowa pobłogosławił mnie i dziecko w moim brzuchu - nie pytał dlaczego nie przyjmuję - po prostu pobłogosławił. Ryczałam tak jak i teraz ryczę.
As - nie pisz mi tu, że moje dziecko z racji braku ślubu rodziców nie ma szans na życie w wierze. 90% dzieci w tym kraju jest chrzczonych bo rodzice mają ślub - a czy w tych małżeństwach zawsze jest wiara??
Nasze dziecko będzie ochrzczone, choćbym miała zrobić to na końcu Polski u mojego wujka księdza, ale dam mu szansę na uczestnictwo w Kościele i dla niego mimo mojego POTĘPIENIA będę w kościele co niedzielę, choćby miało to oburzać prawdziwie wierzących, posiadających ślub...
To nie jest tak w kwestii dogmatu wiary macie swoich współmałżonków ,którzy żyją .
Nie jesteście razem ,ale macie ślub ,który obowiazuje do końca życia .
Slubowaliście sobie :
Miłość ,wierność i uczciwość małżeńską ...
Inny związek to zdrada ,więc ślub złamany .
Takie jest prawo kościelne i tyle .
Wiadomo ,że w tej kwestii chodzi o współżycie ,więc chcąc być w zgodzie z Bogiem ,i samym sobą ,aby nie być wykluczonym musielibyście żyć w celibacie .
W co księża oczywiście nie wiewrzą .
Idąc do spowiedzi postanawiamy poprawę ,a jak się można poprawić skoro nie ma takiej możliwości ,dlatego też rozwodnicy żyjący w wolnych związkach nie dostają rozgrzeszenia ....
Sami wybraliście taki los i sami jesteście za swoje czyny odpowiedzialni .
W kwestii wiary i tego co dziecko czerpie ...
Jeśli nawet będziecie w Waszym przekonaniu w 100% przekazywać wiarę i naukę Chrystusa ,to i tak zawsze będziecie słyszeli ,że Wasze dziecko nie ma z domu prawidłowego przykładu .
Na przeszkodzie stoi brak ślubu -czyli nie ma sakramentu wiążącego ,którego owocem powinno być dziecko,aby tworzyć prawdziwą rodzinę w zgodzie z wyznaniem wiary.
Tak głosi dogmat wiary i tego nie zmienimy...
Wy już macie ślub i dlatego nie możecie go dostać po raz drugi
;-):-):-)
Jak pojechaliśmy do babci to wyrwała do niej biegiem i od razu z grubej rury - babcia - a ja będę miała siostrzyczkę u Ani... Ona to sobie szybko poukładała w główce i nic dla niej nie jest dziwne - zwyczajnie się cieszy - od piątku do niedzieli jeden temat - siostrzyczka.