Lipcowe mamy

[Melanie]

Melanie ale mnie rozbawiłaś hehehehehe :-)

;D

 

[NiaNia]

e_mamo wlasnie uslyszalam o tym w tv....koszmar, sama jestem ze sluzby zdrowia i takie "kolezanki"......a nie bede mowic, gdzie je mam i co bym im zrobila!!!!!

Co za suki!! W głowie mi sie nie mieści.Nie moge tego czytac.

 

[gaga]

Pielęgniarki ??? dwie idiotki, w gazecie było zdjęcie tego maluszka jak sobie jedna piz.... włożyłą go do kieszeni !!! Bogu dziękuję że moja kruszynka była ze mną 24/24 totalny brak słów

 

[Iwon]

Dobrze, że ten gostek-fotograf miał dobrze w głowie poukładane. Strach pomyśleć, co by się działo, gdyby tego nie ujawnił!

 

[gazelaczek]

No dziewczyny, ja Was w tych poglądach co do życia rodzinnego w pełni popieram. I czasem czuję, jak zalewa mnie wielkie szczęście z tego powodu, że mój facet długo sam się musial wychowywac i zamiast zarosnąć brudem, to po prostu nauczył się wokół siebie wszystko robić. Bo gdyby trafiła mi się taka lala, za którą trzeba wszystko robić... ooooj - pióra by leciały. O ile w ogóle taki związek by przetrwał.

Ale muszę przyznać się do jednej rzeczy. Podobnie jak Asiolek mam wiele smutku po wychowaniu w moim domu. Może nie było aż tak drastycznie, ale wiele rzeczy do dziś mnie boli. I prawdopodobnie dlatego mam taką wstrętną wadę, że czasem rozliczam się z tego co robię ja i mąż. Polega to na tym, że gdy jest ustalone, że ktoś coś robi, to tak ma być i basta. I tak podsumowując, to czasem widzę, że gdy coś zrobię za niego, to zaczyna to się stawać moim obowiązkiem. No więc tu opłaca się być konsekwentnym [czytaj - być zrzędliwą babą, bleeee, nienawidzę sama siebie za to  ]. Ale z drugiej strony... gdy jest taka potrzeba mój mąż ma wielkie serce i różne rzeczy sam robi. Zapyta się czy pomóc, albo po prostu robi. I nigdy mi tego nie wypomina, nie żąda nic w zamian. Po prostu - taka była sytuacja, a on spisuje się wtedy na medal. A ja potem pluję sobie w brodę za te wszystki wypominki z mojej strony. OOOj, glupia, glupia ze mnie baba..... :

 

[gaga]

Iwon chwałą za to temu fotografowi, że miał tyle oleju w głowie, bo kiedyś doszło by do nieszczęścia

gazelaczku, ja myślę że nie ma idealnej rodziny, ja też w domu miałąm różnie, no i mojego mężulka też się czepiam, a po tej ciąży to nawet bardziej, i cały czas mam na niego nerwa okrutego, a on sie tak stara...

 

[gazelaczek]

ta historia z maleństwem w szpitalu... okropna... Pokazuje , że niektorzy nie uznaja godności takiego maleńkiego człowieka. A przeciez dziecko od początku zasługuje na szacunek.

 

[Klaudia]

Widzę, że mężulek nie tylko mi doskwiera Cosik ostatnio tez mnie zaczął denerwować. W sumie to nie mam za bardzo na co narzekać, bo w domu wszystko zrobi, ugotuje, wypierze, posprząta (ale tylko jak go poproszę ) No i ogólnie jest kochany, tylko ostatnio wkurza mnie to, że od urodzenia Maćka to normalnie zaczął mnie traktować jak siostrę bardziej a nie żonę.
Wczoraj też mieliśmy nocne Polaków rozmowy Poskarżyłam się, że mnie nie przytula, nie całuje tak często jak dawniej i że służe tylko do karmienia, sprzątania itp. No i niby wszystko jest ok, ale cały czas mam wrażenie jakbyśmy byli małżeństwem 20 lat. Nigdy nie był skory do komplementów, a teraz to już nie pamiętam kiedy usłyszałam coś miłego. No i przez to czuję się stara i brzydka i nawet mi się nie chce nic koło siebie robić, skoro wiem, że i tak tego nie zauważy. Już mu powiedziałam, że kiedyś założe maskę gazową, a on mi się spyta czemu brwi zgoliłam Wcale bym się nie zdziwiła

 

[Joaska]

Klaudia z ta maseczka to :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

 

[Klaudia]

A co do kłótni, to my się prawie w ogóle nie kłócimy. Nie wiem, czy to dobrze czy źle.
Jednego mnie Łukasz nauczył: zawsze jak byłam zła na niego, to nie odzywałam się i trzymałam wszystko w środku. Byłam zła i miałam nadzieję, że domysli się o co chodzi. On oczywiście się nie domyślał i byłam jeszcze bardziej zła. On mnie nauczył mówić o tym co mnie boli i co jest nie tak, no i dzięki temu nie mamy już cichych dni.
Ja strasznie nie lubie się na niego wkurzać, jak coś jest nie tak to nie usnę jak mu o tym nie powiem, potem sobie wyjasniamy i godzimy sie, no i to uważam za nasz mały sukces.