Kto po in vitro?

[elfka37]

no tak statystyki nie sa zachecajace a nawet powiedzialabym odbierajace niejednokrotnie nadzieje , zwlaszcza jak ktos probuje pare razy
ale co poradzic? trzeba wierzyc ze sie uda ,ja nie mam mrozaczkow i tu jest bolbeta za 4 dni i powiem szczerze boje sie tego

 

[annemarie]

Mellisa

w tym wszystkim pomaga tylko jedno NIE WOLNO SIE PODDAWAC . Nieplodnosc to choroba dwoja ludzi i nikt nie jest tutaj winien.Nie mozemy siebie obwiniac czy partnera, bo siebie wykonczysz a z niego zrobisz impotenta. Jestesmy w trakcie leczenia,a nie kupowania nowego auta,placisz i masz byloby zbyt pieknie .Ja tez juz pare razy sciany ze zlosci gryzlam i pomimo to czuje ,ze jestem coraz blizej celu,jak teraz sie poddam to strace szanse na dziecko.
Melissa z tego co pamietam mloda laseczka z ciebie i na twoim miejscu niczego bym jeszcze nie przekreslala.Adopcja to ostatnie wyscie,a my chcemy nasze biologiczne dzieci,trzeba sie uzbroic w cierpliwosc.Nie ogarniam historii kazdej z nas ale mysle ze czasami dobrze z lekarzem porozmawiac o dodatkowych badaniach,a jak sie nie da z nim gadac to go w miare mozliwosci wymienic na madrzejszy model. Ja po drugim transferze powiedzialam do nadzego doka,ze albo da mi skierowanie na kariotyp i genetyke albo sie pozegnamy. Bo komorki dobre i duzo,plemniki pierwsza klasa ,moje wartosci hormonow ok ,wszystko funkcjonuje ,tylko ja w ciazy nie jestem. No i wyszlo duzo szajsu z chromosomami i nk komorkami itp. Przynajmniej wiem na czym stoje i to jest dla mnie waznym punktem wyjscia. I ju nie szaleje za kazdym razem bo wiem ze od transferu nie mam na nic wiecej wplywu.Wiem ,ze moge ciaze tracic o wiele czesciej niz inne dziewczyny,ale niegdy nie powiedzialam ze, koncze,ze nie moge ,ze mam dosyc.!!! Czekam na to co los mi przyniesie

 

[elfka37]

witam Inga:-)

 

[elfka37]

tak!!!! trzeba walczyc poki starczy sil tych fizycznych jak i psychicznych bo wszystkie wiemy jak to wykancza czlowieka ,nie tylko nas, naszych partnerow tez a wiadomo ze faceci to slabe psychicznie i emocjonalnie istotkichociaz jestem dumna z kazdego ktory zgodzil sie podjac ta walke

 

[anika11]

Najki, nie wiem, co Ci napisać... przykro mi bardzo! Bardzo chciałam, by Ci się udało!!
Annemarie, dobrze piszesz!! Póki są możliwości, trzeba walczyć. Kilka razy dostanie się po tyłku, ale w końcu będzie dobrze! Przynajmniej powinno być!
Inga, niech silacz rośnie i niech jutro będzie Wasz dzień!

 

[inga po]

anika dzieki troche nas teraz walczy :-)zobaczymy co jutro przyniesie

 

[Kropka1985]

Najki - Słońce przykro mi .... Nie wiem co napisać bo nie znam twojej histori tak dokładnie..... Jestem z tobą [emoji182]

 

[Kropka1985]

A u mnie coz....
Rano dostalam tel ze komoka sie podzielila ale tylko na 4 liczyli na 6-8 czyli jakiosc juz nie taka super. No ale transfer planowo.
Pojechalismy Sobie na zakupy do ikei( po drodze) a potem do szpitala.
W szpitalu czekamy tak jak wczesniej ale nas odeslano do innej poczekalni[emoji16]Bo mamy porozmawiac z lekarzem.
No I zaczelo sie schizowanie ze cos nie tak itd. Juz myslalam na Jaka wycieczke pojedziemy jak sie okaze ze nie wyszlo.... Boyle tylko o tym nie myslec.
No ale czekamy. Czas mija Wiec stwierdzilismy ze idziemy poszukac lekarza. No I spotkalismy ja , Kazala nam poczekac w gabinecie.... Masakra!
No ale przyszla I powiedziala ze Kom nie taka jak by chcieli ale moze nadgoni w brzuchu I ze mam takie same szanse jak Kazda inna. Wiec Teraz laze w domu I odpoczywam

 

[najki]

Oj babki jesteście naprawdę nieocenione...Dziękuję Wam wszystkim za kciuki i ciepłe słowa.
Oczywiście ja się nie poddam Myśleliśmy z moim M o krótkiej przerwie, o chwili oddechu...ale ja chyba nie umiem. Będę próbować póki starczy mi sił...i aż się w końcu kuźwa uda. Chodź wiem, że mój mąż też jest tym trochę zmęczony...ustaliliśmy, że do 3 razy sztuka. Podejdę teraz do crio a gdyby się nie udało, to zrobimy miesiąc lub dwa przerwy i w nowym roku znów będziemy walczyć.
Wahania nastrojów mam przeokrutne...wyryczałam się już w piątek. Ja raczej z tych mocno stąpających po ziemi...wiedziałam, że już po ptokach. W cuda wianki nie wierzę...Także dzisiaj tylko potwierdziłam wynik i odstawiam leki (bo mogę prawda kate? nie ma sensu ich chyba ładować aż do piątku..)
Potrafię normalnie pracować i się uśmiecham, chyba nieźle potrafię aktorzyć ale czasem siadam w domu i łzy same mi lecą...czuję bezradność, bo nie rozumiem DLACZEGO cholera znów się nie udało??? Oboje po ok 30 lat, nasienie OK, moje wszystkie wyniki w porządku, dobre AMH, jedyny problem to brak drożnych jajowodów. Zarodki całkiem ładne i beta jakaś tam jest...ale niska, słabo przyrasta i spada...Po pierwszej porażce pomyślałam, że OK, może zarodek ładny "z zewnątrz" ale wadliwy genetycznie czy coś ( z resztą tak mówiła sama dr) ale drugi raz i znów to samo? Zaczynam się martwić czy jakiś genetycznych problemów nie ma...nie robiłam kariotypów ani nic.Może przydałaby się też histeroskopia?
W piątek mam wizytę to zobaczymy co dr powie...pytań mam wiele - będę go męczyć :]
Wiem, że jestem silna jak nigdy i chodź mam łzy w oczach pisząc to - teraz, to będę walczyć do usranego końca. Bo pragnę tego dzieciaka jak niczego w życiu.

Ogarnę za chwil kilka wszystkie posty i wrzucam nowy kalendarz
Za wszystkie walczące ściskam kciuki!!!

Emi - cudowne wieści! niech Stefka aka Anka zdrowo rośnie

 

[kate_p7]

nsjki wydaje mi się, że powinnaś zrobić histero. Ogólnie to brałaś clexane albo acard? Kariotypy macie zrobione? problem jest po stronie męża? Masz za sobą teoretycznie dwa poronienia. Po trzecim z NFZ zalecają kariotyp, badania na zespól antyfosfolipidowy, białko C i S - ogólnie immunologia. Ale nie ma sensu tego robić, wybłagaj lekarza o clexane. Jeżeli kiedykolwiek rodziłaś to może być nabyty zespół antyfosf. Z tego co kojarzę to 2 trasfery i dwie biochemiczne?