Kto po in vitro?

[Maszkaa]

Ja się nie wstydzę in vitro. Ale na tą chwilę nie wiem, czy pokaże mojemu dziecku ten filmik. Na pewno nie jak będzie malutkie, bo nie chce żeby w przedszkolu wszystkim opowiadało[emoji16]Na razie moim marzeniem jest je mieć.
I u mnie najbliższa mi osoba, która też bardzo długo zmagała się z niepłodnością wie o in vitro i bardzo mnie wspiera. Też miała podchodzić, ale cudem jej się udało [emoji4] ma pięknego synka.

Ja też mam 2 bliskie koleżanki po ifv. Bardzo mnie wspierają, bo wiedzą co czuje.
Bardzo bym chciala żeby moje dziecko było otwarte na świat, tolerancyjne, szanujące innych. Dlatego chcę żeby wiedziało

 

[Maszkaa]

U mnie wiedzą wszyscy, cała rodzina i koleżanki w pracy. U męża też. Dziecku powiem na pewno, bo to nie wiem czemu miałabym nie mówić.
Nieplodnosc to zaczyna być choroba cywilizacyjna i coraz więcej dzieci będzie się rodzic z in vitro.
Żaden powód do wstydu. Ale żyję w dużym mieście. Nie spotkalam się nigdy z negatywnymi komentarzami dotyczącymi in vitro.
To, że wszyscy wiedzą jest czasem fajne, a czasem nie. Cieszą się ze mną na transfery, trzymają kciuki ale po każdej porażce muszę informować o tym "świat", nie mogę zostawić tego tylko dla siebie, bo oni się martwią, przeżywają ze mną, więc mają prawo wiedzieć.

Bardzo podobnie myślę. U mnie wie najblizsza rodzina, dalszej powiem jak sie uda. Przy pierwszym transferze dużo znajomych wiedziało i ciężko było mi później każdemu pisac, że sie nie udało. Teraz powiedzieliśmy, ze walczymy, ale juz bez szczegółów terminowych. Wszyscy nas wspierają i są z nas dumni. Ja nie umiałabym tego ukrywać, bo to wlasnie ludzie nakręcają mnie do działania.

 

[Stylenka]

Ja się nie wstydzę in vitro. Ale na tą chwilę nie wiem, czy pokaże mojemu dziecku ten filmik. Na pewno nie jak będzie malutkie, bo nie chce żeby w przedszkolu wszystkim opowiadało[emoji16]Na razie moim marzeniem jest je mieć.
I u mnie najbliższa mi osoba, która też bardzo długo zmagała się z niepłodnością wie o in vitro i bardzo mnie wspiera. Też miała podchodzić, ale cudem jej się udało [emoji4] ma pięknego synka.

Mi nie chodziło o wstyd. Bo to nie jest wstyd.
Bardziej o to jak dziecko to odbierze. Widzę po moich dzieciach i tych którymi zajmujemy się zawodowo, ze my nawet nie mamy świadomości co i jak dziecko odbiera. Może Ci powiedzieć - jest OK (by nie zawieźć rodzica) a w środku jest wojna.
Boję się, wiem ile mniej istotnych rzeczy jest w stanie zniszczyć dziecku spokój.

 

[Stylenka]

Żeby bardziej to zobrazować, napisze wam jak mój syn zareagował na mój rozwód z jego tata.
Z pełnym zrozumieniem. Dużo rozmawialiśmy, on to zaakceptował. Mówił ze jest ok.
Po roku czasu powiedział mi, ze do klasy dołączył kolega. I ze bardzo fajnie, bo on tez ma rodziców po rozwodzie. I mój syn stwierdził, ze już nie jest najgorszy w klasie. Bo tak się czuł, jako jedyne dziecko z rozbitej rodziny.
Pojęcia nie miałam, ze on tak się czuje. Przekaz z jego ust był przez rok zupełnie inny.
Poszliśmy do psychologa, by przepracować jego prawdziwe uczucia.

Dlatego postanowiłam, ze długo, albo nawet nigdy nie powiem dziecku o In vitro, ze strachu.

Mam nadzieje, ze teraz zrozumiecie mnie lepiej. Bo jak pisałam, to nie chodzi o wstyd. Raczej o bezpieczeństwo psychiczne mojego dziecka.

I dlatego zadałam pytanie, jak wy do tego podchodzicie.

 

[Maszkaa]

Jasne, rozumiem Twoje obawy. Ja nie mam jeszcze dzieci, ale wychowanie to na pewno bardzo trudna sprawa, a psychika dziecka bardzo delikatna.
My na pewno będziemy mimo to próbować, spróbujemy zrobić wszystko żeby nasze dziecko czuło się wspaniałe, a na pewno nie najgorsze.

 

[eij]

Żeby bardziej to zobrazować, napisze wam jak mój syn zareagował na mój rozwód z jego tata.
Z pełnym zrozumieniem. Dużo rozmawialiśmy, on to zaakceptował. Mówił ze jest ok.
Po roku czasu powiedział mi, ze do klasy dołączył kolega. I ze bardzo fajnie, bo on tez ma rodziców po rozwodzie. I mój syn stwierdził, ze już nie jest najgorszy w klasie. Bo tak się czuł, jako jedyne dziecko z rozbitej rodziny.
Pojęcia nie miałam, ze on tak się czuje. Przekaz z jego ust był przez rok zupełnie inny.
Poszliśmy do psychologa, by przepracować jego prawdziwe uczucia.

Dlatego postanowiłam, ze długo, albo nawet nigdy nie powiem dziecku o In vitro, ze strachu.

Mam nadzieje, ze teraz zrozumiecie mnie lepiej. Bo jak pisałam, to nie chodzi o wstyd. Raczej o bezpieczeństwo psychiczne mojego dziecka.

I dlatego zadałam pytanie, jak wy do tego podchodzicie.

Ja też raczej nie będę miała problemu z tym żeby powiedzieć jaką metodą powstały nasze dzieci. Szczerze to jeszcze o tym nie myślałam, wychodzę z założenia że będzie czas będzie rada narazie byle donosić, szczęśliwe urodzić i spróbować nie zwariować my z mężem będziemy mieli za to dużą zagwostkę czy powiedzieć dzieciom że powstały dzięki nasieniu dawcy

 

[Kocka]

Żeby bardziej to zobrazować, napisze wam jak mój syn zareagował na mój rozwód z jego tata.
Z pełnym zrozumieniem. Dużo rozmawialiśmy, on to zaakceptował. Mówił ze jest ok.
Po roku czasu powiedział mi, ze do klasy dołączył kolega. I ze bardzo fajnie, bo on tez ma rodziców po rozwodzie. I mój syn stwierdził, ze już nie jest najgorszy w klasie. Bo tak się czuł, jako jedyne dziecko z rozbitej rodziny.
Pojęcia nie miałam, ze on tak się czuje. Przekaz z jego ust był przez rok zupełnie inny.
Poszliśmy do psychologa, by przepracować jego prawdziwe uczucia.

Dlatego postanowiłam, ze długo, albo nawet nigdy nie powiem dziecku o In vitro, ze strachu.

Mam nadzieje, ze teraz zrozumiecie mnie lepiej. Bo jak pisałam, to nie chodzi o wstyd. Raczej o bezpieczeństwo psychiczne mojego dziecka.

I dlatego zadałam pytanie, jak wy do tego podchodzicie.

Może to kwestia wieku, dojrzałości dziecka, na pewnym etapie dziecko zrozumie, że nie jest gorsze bo trochę inaczej powstało.

 

[fredka84]

Ja zdecydowałam ze moje dziecko (jeśli się uda) nigdy nie dowie się, ze jest z In vitro. I nikt inny tez się nie dowie.

A ciekawa jestem co wy o tym myślicie ?

Ja chyba też nie powiem dziecku. Mieszkam na zadupiu i tutaj każdy kto się czymś odróżnia od innych jest pietnowany i wysmiewany. A wiedomo, jak okrutne potrafią być inne dzieci.
Malutkie i najbliższe grono z rodziny i znajomych wie o in vitro i nikogo więcej nie mamy zamiaru informować

 

[Maszkaa]

Ja też raczej nie będę miała problemu z tym żeby powiedzieć jaką metodą powstały nasze dzieci. Szczerze to jeszcze o tym nie myślałam, wychodzę z założenia że będzie czas będzie rada narazie byle donosić, szczęśliwe urodzić i spróbować nie zwariować my z mężem będziemy mieli za to dużą zagwostkę czy powiedzieć dzieciom że powstały dzięki nasieniu dawcy

A przypomnij na kiedy masz termin? Jesteś w ciąży bliźniaczej?

 

[Kocka]

Ja też raczej nie będę miała problemu z tym żeby powiedzieć jaką metodą powstały nasze dzieci. Szczerze to jeszcze o tym nie myślałam, wychodzę z założenia że będzie czas będzie rada narazie byle donosić, szczęśliwe urodzić i spróbować nie zwariować my z mężem będziemy mieli za to dużą zagwostkę czy powiedzieć dzieciom że powstały dzięki nasieniu dawcy

No i to jest zagwostka. Ciężka sprawa. W sumie chyba jedyny powód, żeby powiedzieć to ew. kwestie zdrowotne, skłonność do dziedziczenia chorob po mezu, a w zasadzie, że nie będzie dziedziczenia. Za to dużo powodów, żeby nie mówić.
A co postanowiliście?