Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
To akurat siostra mojego męża a nie moja. Dla mnie to tylko szwagierka. Ale ja naprawdę się starałam. I tak jak pisałam dbam o mała, jeździmy do nich raz w tygodniu itp ale mój mózg nie potrafi się przełamać. To nie jest tak ze ja nie chce jej pokochać poprostu nie umiem. Chyba żal z powodu naszej niepłodności jest silniejszy. Nie umiem tego wytłumaczyć.
Nie no jasne, ja wiem, że to nie jest tak, że nie, bo nie chcesz. I masz prawo się odsunąć, jeśli to jest właśnie to czego potrzebujesz. Albo może warto temat przepracować na tyle, żeby nie bolało. W sensie kontakt z dziećmi, nie fakt, że się jeszcze nie ma swojego. Bo nie jestem pewna czy zdystansowanie się jest najlepsza metoda na poradzenie sobie z problemem. Na krótka metę może działać, ale długoterminowo to raczej chyba nie.
Też mam koleżankę z córką po in vitro, która drugą córkę urodziła naturalnie. Ale nie u każdego coś takiego jest możliwe.... Ja bez komórek i mój mąż z kryptozoospermią... Chyba nawet cuda mają jakieś ograniczenia... Masz rację. In vitro to nie rozwiązanie i gwarancja powodzenia, to tylko możliwość i zwiększenie szans. Nawet nie powinnyśmy mowić o leczeniu, bo przecież nie leczy to przyczyny niepłodności. Też na początku długo się wahaliśmy, a jak już zdecydowaliśmy się na in vitro, to myśleliśmy, że problem z głowy... I cóż... Upadek był bardzo bolesny...
Mam nadzieję, że będzie już tylko dobrze i że jeszcze ja pokochasz, jak już będą się razem bawić - Twoja siostrzenica i Twój ananasek [emoji6]
Uwierz mi kochana, ja mam kontakt z dziećmi... Tak jak pisałam, mam ich dwanaścioro w najbliższej rodzinie. Po prostu z tą jedną nie jestem w stanie zlapać kontaktu. Spędzam czas z dziećmi, opiekuję się nimi, nie mam z tym problemu i się nie izoluję...
Pamiętam, pamiętam ❤ Byłaś wtedy w okropnym dołku a juz nie potrafiłam ci pomóc, choć starałam się jak tylko umiałampo pierwszym nieudanym transferze tez sobie obiecałam ze nie będę gadać do brzucha. Po pierwszej próbie byłam załamana, przekonana ze nigdy się nie uda. Nie potrafiłam się nawet szczerze ucieszyć z sukcesu innych dziewczyn z forum. Tzn cieszyłam się ze im się udało ale zadawałam sobie pytanie dlaczego im a nie mi? Czy ja nie zasługuje??? Dlaczego Bóg jest tak niesprawiedliwy.
dzien przed drugim transferem brałam relaksująca kąpiel starałam się pozytywnie nastawić a tu wiadomość od przyjaciółki ze jest w ciąży. Siedziałam na podłodze w łazience w ręczniku i wyłam. Nawet nie płakałam tylko wyłam. Jechałam na transfer jak na skazanie. Bałam się ze będzie tak samo bolesny jak pierwszy.
a po transferze wracałam pełna nadziei. I tak, znów gadałam do brzucha, modliłam się i robiłam test ciążowy 4 dni po transferze. Emocje zmieniły się o 180 stopni w jeden dzień.
ciagle się boje czy będzie dobrze. Jeszcze nie ośmielam się mówić ze się UDAŁO, bo to powiem dopiero jak urodzę dziecko ❤Ale myszko pamiętasz jak sama mi pisałaś ze czujesz że jestem w takim dołku psychicznym ze chyba powinnam skorzystać z pomocy specjalisty ??
Czasem jesteśmy w czarnej dup** a innym razem wychodzi dla nas słońce ❤❤❤
dla Ciebie tez wyjdzie ja to wiem !
Mam nadzieje ze nowa stymulacja da ci nowa energię i wiarę ze wkoncu się uda ❤
ja trzymam kciuki cały czas i czekam na dobre wieści
Wiem, ze jeszcze wszystko może sie zdarzyć ale postaraj się cieszyć choć troszeczkę Strach nie może być ciągle górąNie mów tak, proszę cię
Ogromnie mi przykro, że kolejny raz musisz to przeżywać
Przytulam myszko❤
Hej, hej hej... Cztery pierwsze zera, ok rozumiem... Może tak być... Bardzo mi przykro, że się nie udało, chęć do życia w takich sytuacjach ma prawo być zerowa, ale wielkie NIE dla ostatniego..!
Bardzo mi przykro
los jest taki okrutny. Nikt nie zasługuje bardziej na maleństwo niż osoby które tak bardzo się starają. Wiem co dziś czujesz bo tez już widziałam betę 0. Ale jak skończą ci się łzy to zaciśnij pieści, zakładaj rękawice i Wałcz dalej 
musi się wkoncu udać.
