Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Ja mogę tylko odpowiedzieć czy możesz podejść od razu, tak. Ja po ciąży biochemiczna odstawilam leki i chyba czekałam na okres 4 dni potem od razu stymulowanie, punkcja i o dziwo bez hiperki i transfer. I póki co beta rośnie Więc czasami dobrze zrobić coś na wariata. Ja miałam dosyć czekania. Po poprzedniej punkcji czekałam na transfer 2,5 miesiąca. Trzymam kciuki i nie poddawaj się.
Kochana ja miałam takie myśli przez kilkanaście lat... Dowiedziałam się, ze będę być może miała problemy z zajęciem jako nastolatka... potem rozmyślania jak ja to chłopakowi powiem i czy mnie nie zostawi, potem jak już powiedziałam, to czy kurde on wie na co się decyduje, potem starania, stymulacje, iui, ivf - udało się, ale wiem teraz, że mam tak cudownego człowieka przy sobie, że nawet jakby się nie udało byłabym najszczęśliwsza, bo jest on... Ważne, żebyś wiedziała, że nie poddałaś się bez walki... co by się nie stało trzymam kciuki za wytrwałość!
Dziękuję Kochana za tyle ciepłych słów
poddać się napewno nie poddam , przynajmniej nie teraz , mam dla kogo walczyć i przede wszystkim mam z kim walczyć , robię to dla mojego męża który jest dla mnie wszystkim, tylko po prostu nie tego się spodziewałam... Myślałam , miałam ogromne nadzieje że wujek Jarek odczaruje to wszystko... A tu dalej nic... Nawet implantacji nie było... Zobaczymy co da się jeszcze zrobić ...Czesto tak mysle. Oczywiscie staram sie przepedzac takie mysli, probuje myslec pozytywnie ale jednak sa takie sytuacje, ze gdzies tam mam uczucie, jakby nie bylo nam to dane. W takich momentach najbardziej boje sie tego jak moje/nasze zycie wygladaloby wtedy. Czy faktycznie potrafilibysmy znalesc sobie inny cel w zyciu. Czasami zartuje, ze gdyby taka sytuacja zaistniala bedziemy podrozowac, kupimy mniejsze mieszkanie, bedziemy zyc dla siebie. Jednak czesto mam obawy, czy nie poleglibysmy w podazaniu za tymi innymi celami i nasz zwiazek nie padlby przez zal do siebie, niepowodzenia, finanse, niespelnione pragnienia, itp. Moj taki wewnetrzny strach...mimo iz moze nie uzasadniony.
