Poryczałam sie....
Kochana nie będę pisać że będzie wszystko dobrze bo tego nikt z nas nie wie...mozna jedynie chwilami zyć nadzieja... ktora czasem mija
i zostaje tylko złość i rozgoryczenie....odnośnie Twojego związku to sama wiesz najlepiej co się dzieje...Ale powiem Ci na moim przykładzie ze mężczyźni inaczej to tego wszystkiego podchodzą. Mój jedna noc razem ze mną płakał a później spał jak małe dziecko...a mnie to wkur.. fakt był smutny ale nie przeżywał tego wszystkiego tak jak ja...Ale dzięki temu mnie podniósł z dołka bo gdybyśmy oboje popadli w paranoje moja to bym teraz chyba w psychiatryku była. Ostatnio usłyszałam słowa że leczenie to moja wydumajka bo on już się poddał ...więc czekam co los przyniesie. Czy on nabierze chęci do walki czy ja też się poddam bojąc się kolejnej porażki.
Po Twoich wpisach widzę że jesteś na etapie wielkiego bólu...i wcale się nie dziwię...Ale masz też ogromną siłę :*
