u nas nikt nie wie o in vitro, oprócz mojej siostry. Nikt nawet nie wie że się staramy i niestety nikt nie reaguje na ostentacyjne ignorowanie ich pytań i durnych stwierdzeń, że wypadałoby już pomyśleć o dziecku. No rzeczywiście, kupę lat jesteśmy razem i nie wpadliśmy na to, że kobieta i mężczyzna mogą mieć dziecko. Mamy w rodzinie takie dwie osoby, które uparcie drążą temat nie zważając na to, że na pytania o dziecko ja pytam np. o to czy smakuje im sałatka. Jakby mogli to by mi dziurę w plecach wywiercili. Mąż mówi, że mam się nie przejmować, ale łatwo mu mówić. Mam wrażenie, że te pytania są do mnie. On się nie odzywa i od niego chyba też nikt nie wymaga odpowiedzi tylko wszystkie oczy patrzą na mnie. Żenada po prostu. Nienawidzę tego. A najbliższa taka sytuacja już w ten weekend heeeeh bo mamy proszony obiadek wrrrrrrrrrr
Zawsze się zastanawiam jakiej odpowiedzi oni oczekują. Chcą usłyszeć, że mamy problem? Czy może: ooooo Kochanie rzeczywiście zapomnieliśmy, dziękujemy, że nam przypomnieliście,akurat za 2 dni mam płodne. Jak nam in vitro wyjdzie to też nie będę chciała mówić na razie w rodzinie. Przeczekać te 3 miesiące i wtedy powiedzieć już na pewniaka, chyba,że nie wytrzymam
Ciężko mi powiedzieć, bo nie byłam jeszcze w ciąży
