Jestem w ciąży. Nie potrafię się tym cieszyć

[Lady Loka]

Mi też lekarz powiedział, że z taką niską rezerwą jajnikową nie zajdę w ciąże a jednak mam takie same odczucia jak ty, ciąża jest mi totalnie obojętna, na każdą wizytę idę jak na skazanie, nie chce nawet myśleć o tym jak to bedzie dalej wyglądało. Byłam u psychiatry ale nie pomógł mi, nie dostałam lekow. Mam straszne wyrzuty sumienia przez to jak strasznie nie chce być w stanie w ktorym jestem jak strasznie tego żałuję.

Minie.
poszukaj psychologa, nie psychiarty. Najlepiej psychologa pracującego z ciężarnymi. Skąd jesteś?

 

[Marta_322332]

Jestem w takiej samej sytuacji jak autorka posta. Nie wiem jak z tym żyć i gdzie szukać pomocy, bardzo się boje tego co będzie dalej. Moje życie straciło sens proszę chociaż o słowo wsparcia bo zostałam z tym całkiem sama

dlaczego zostałaś sama? Ile masz lat? Masz rodziców? Przyjaciół? Co z tatą dziecka?

 

[ola1989]

Minie.
poszukaj psychologa, nie psychiarty. Najlepiej psychologa pracującego z ciężarnymi. Skąd jesteś?

Nawet przez chwilę pomyślałam, że czułabym ulgę gdybym poroniła nawet nie wiem jak mam rozmawiać z psychologiem. Jestem w Gliwic ale często jestem w Katowicach. Możesz kogoś polecić?

 

[ola1989]

dlaczego zostałaś sama? Ile masz lat? Masz rodziców? Przyjaciół? Co z tatą dziecka?

Sama w sensie, że mam wrażenie że nikt mnie jie rozumie, nie traktuje tego stanu poważnie, mam wsparcie rodziców i siostry no i męża ktory się mega cieszy ale prawda jest taka że dla niego się nic nie zmienia, to nie od wymiotował 3 miesiące, nie on musiał isc ma L4 (wlasnie przez uporczywe wymioty i bardzo zle samopoczucie), nie jemu zmienia sie ciało, nie on ma ograniczenia, nie on zostanie z dzieckiem w domu. Ja wiem, że w depresjo człowiek ma zbiekształconą wizję świata ale ja naprawdę nie wiem co mam robić. Pierwszy raz w życiu koezystam z forum, taka jestem już zdesperowana. Mam 33 lata a czuje się jak zagubiona nastolatka

 

[Lady Loka]

Nawet przez chwilę pomyślałam, że czułabym ulgę gdybym poroniła nawet nie wiem jak mam rozmawiać z psychologiem. Jestem w Gliwic ale często jestem w Katowicach. Możesz kogoś polecić?

Mam fajna panią, ale w Krakowie. Mogę Ci dać namiar jak chcesz

 

[ola1989]

Mam fajna panią, ale w Krakowie. Mogę Ci dać namiar jak chcesz

Jeśli prowadzi konsultacje online to poproszę. Jeśli nie to dziękuję bo to za daleko Tobie pomogła? Brałaś leki? Jeśli wolno spytać

 

[Marta_322332]

Sama w sensie, że mam wrażenie że nikt mnie jie rozumie, nie traktuje tego stanu poważnie, mam wsparcie rodziców i siostry no i męża ktory się mega cieszy ale prawda jest taka że dla niego się nic nie zmienia, to nie od wymiotował 3 miesiące, nie on musiał isc ma L4 (wlasnie przez uporczywe wymioty i bardzo zle samopoczucie), nie jemu zmienia sie ciało, nie on ma ograniczenia, nie on zostanie z dzieckiem w domu. Ja wiem, że w depresjo człowiek ma zbiekształconą wizję świata ale ja naprawdę nie wiem co mam robić. Pierwszy raz w życiu koezystam z forum, taka jestem już zdesperowana. Mam 33 lata a czuje się jak zagubiona nastolatka

odezwij się priv. Pogadamy. Jestem w tym samym wieku. Mam również strachy.

 

[ola1989]

odezwij się priv. Pogadamy. Jestem w tym samym wieku. Mam również

Napisałam

 

[Lady Loka]

Jeśli prowadzi konsultacje online to poproszę. Jeśli nie to dziękuję bo to za daleko Tobie pomogła? Brałaś leki? Jeśli wolno spytać

Nie brałam lekow i trochŕ nie rozumiem czemu na lekach się upierasz. Leki nie zmienią podejścia, rozmowa juz tak.

 

[ola1989]

Nie brałam lekow i trochŕ nie rozumiem czemu na lekach się upierasz. Leki nie zmienią podejścia, rozmowa juz tak.

Bo już się kiedyś leczyłam i wiem jak leki dobrze działają. Z terapią nie mam doświadczenia.