Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Jak trafisz na tą lekarkę co ja, to pewnie też Ci wymyśli jakąś oksytocynę.
Kochana to też moja pierwsza ciąża i się nie denerwujeDziewczyny jak ja Wam zazdroszczę takiego podejścia. Pewnie bierze się ono po torsze z tego, że to nie Wasze piewrsze dziecko i jesteście bardziej swiadome. Ja noszę pierwszego, dłuuuugo wyczekiwanego synalka i oczywiście trzęsę się nad wszystkim. Obawiam się, że nawet gdyby mi w szpitalu powiedzieli, że tynk przyspieszy mi poród, to bym lizała ściany. I w ten sposob pewnie będą robić ze mną co będą chcieli. Liczę na madrą położną - i tu pytanie do karelki czy faktycznie nam się taka trafiła, bo wybrałyśmy tę samą a karelka już jest szczęśliwie po.
Mam nadzieję, że do pt się rozkręci coś u mnie, bo jak nie to też mi się kazano stawić.
Antiope - teraz rozumiem środę. Jak dla mnie termin może zostać pod warunkiem, że obie dostarczymy się tam z naturalnymi bólami
i chyba dlatego że do konca nie wiem co mnie spotka. Ja usłyszałam od siostry tylko jedno że znieczulenie nie daje prawie nic. Miała 2 porody. Przy pierwszym z synem wzięła znieczulenie, i niestety u małego zaczęło zanikać tętno. Skutek cesarka na szybko i ból kręgosłupa po wbiciu igły jak i temu że kręgosłup"powraca do dawnego kształtu" a przy drugim porodzie nie brała znieczulenia mówiła ze bolało ale chociaż odetchnęła z ulgą vo do pleców dlatego myśl pozytywnie. Kazda to przeżyła i My to przeżyjemy
Kochana to też moja pierwsza ciąża i się nie denerwuje
Ja mam bardzo podobne podejście, tzn samego porodu się nie boję, bo nie wiem czego mam się bać. To mój pierwszy maluch, nie oglądam filmików z krzyczącymi kobietami, staram się myśleć pozytywnie i to moja metoda na przynajmniej chwilowy brak stresu i paniki. Mój post dotyczył raczej sytuacji, w której zostanę postawiona w szpitalu pod ścianą i zgodzę się jak to ciele na to co mi tam powiedzą, bo zwyczajnie a) nie będę chciała/mogła/miała siły się postawić, b) nie będę wiedziała jaka jest inna alternatywa. Widzisz Dziewczyny (Antiope, Eli) twardo nie planują wcale stawiać się w terminie porodu, bo są świadome tego, że można przeczekać, że nic się nie dzieje, że nie trzeba od razu wciskać oksytocyny etc. A ja bym pewnie potulnie tę oksytocynę wiadrami piła (tak wiem że to nie do picia). I tego Im zazdroszczę.
Ale i tak mam nadzieję, że maluch sam się zacznie wypychac na świat, pójdzie pięknie, gładko i szybko. I w pełni naturalnie. O!
Ale co by się nie działo podpytuje siostrę jak ona miała na tym etapie ciąży i mi mówi a ja analizuje i wyciągam wnioski
