Drugi miesiąc roku mamy, drugie kreski wysikamy! 🤰🍾🥂

[Mayolin]

Czy któraś z Was ma może spisana diete/produkty wspomagająca jakość nasienia? Albo link do rzetelnego artykułu?

 

[KaMaLi]

Żaden związek nie jest idealny. Docieramy się do siebie całe życie. My dość mlodo zaczęliśmy być ze soba, mielismy po 21 lat.
Dopiero jakieś 2 lata się staramy, z niepowodzeniami. Od lekarza do lekarza. I wiecie co? Kazdy z napotkanych lekarzy na wizycie mówił: "To na pewno nie wina plemników, bo zachodzi Pani w ciążę. Trzeba wykonać Pani badania." Nikt nie zlecił badanis nasienia. Moj partner mnie wspieral, mówił, że jak nie będziemy mieli dzieci, to nic się nie stanie. Że będziemy próbować.
I sama namawialam go na zrobienie badań, ale lekarz przy nas powiedział: TO NIE WINA PLEMNIKÓW, BO DOCHODZI DO ZAPŁODNIENIA. I mój oczywiście, że mam słuchać lekarza. Że znajdziemy przyczynę.
Dopiero teraz w klinice, lekarz był w szoku. Że przecież badania nasienia są podstawą przy poronieniach. Idzie. Co prawda widzę, że się wstydzi, ale w imię dobrego.
Ja codziwnnie dostaje nowe badania i nic w nich nie wychodzi konkretnego. Więc coś musi być.

Jeśli chodzi o aspekty wsparcia-wielkie wsparcie mam w nim. Nigdy nie dał mi odczuć, że cos jest nie tak. Wielu mężczyzn kolezanek zwiało po 1 poronieniu. A on dalej wspiera, chce walczyć. Rozumie mnie w pełni.
Dobrze się nam żyje, jesteśmy już razem kope lat i dalej są motyle

 

[Owulacja]

Taaaa…
Stary napisał, że może wyluzujmy dzisiaj z prosecco, ale ja mam tak płaczliwy i zły nastrój, że chyba aż się boję pić.

A czemu, fajna okazja na oczyszczenie atmosfery

 

[Owulacja]

.

Sama sobie dziecka nie zrobisz, więc jest od tego by cię wysłuchać, .

Mój mózg dzisiaj:
"Sama sobie dziecka nie zrobisz, więc jest od tego by cię wyruchać."

 

[Owulacja]

Czy któraś z Was ma może spisana diete/produkty wspomagająca jakość nasienia? Albo link do rzetelnego artykułu?

@LadyCaro

 

[Madame JS]

Dlatego my ze Starym jak się poznaliśmy, a poznaliśmy się dość późno, bo ja miałam 26 a on 28, to jak zaczeliśmy się spotykać to już na samym początku, po jakimś miesiącu gadaliśmy o podejściu do ślubu i dzieci. Po prostu - żeby nie marnować swojego czasu i tyle.

I to jest dobre podejscie!
U nas: 32 i 33. No mogiła. Do tego ja głupia nie myślałam o swojej płodności wtedy... tylko o związku budowaniu, bla bla...

I jeszcze tak mnie wkurwia dziewczyny za was, że wy się prosić musicie i jak z jajkiem obchodzić, żeby mu nie powiedzieć, ze owulacja, bo jeszcze go psychicznie porazi ta informacja i mu nie stanie z przerażenia. No to sa jaja jakieś a nie fiuty nawet. Za was się denerwuje. Nie wiem nawet co bym zrobiła, ale na pewno miałby K! awanturę jak nie wiem o takie zachowanie.

Mój przychodzi zjebany po 12h z pracy, z bólem głowy, bo ma doookoła komputery, w pizdu ludzi, którzy wkurwiają go, zmęczony i wypluty, a jak mówię jutro owulacja, to mówi, idę do wanny, trochę odpocznę i za 30 minut jestem gotowy, możesz ze mną robić co chcesz, działamy, działamy. To ja mówię, nie masz siły, to nie jest najważniejsze, musisz odpocząć, a on do mnie "nieeeee robimy dzidziusia, zaraz powstanę z martwych". I nie, nie mamy libido na codzienny seks i nigdy nie mieliśmy, ale jak jest cel to i codziennie był... ale po prostu podjęliśmy jakieś decyzje, zgodziliśmy się na to oboje i nikt nie ma much w nosie, że owulacja jest w środku tygodnia a nie w weekend kiedy mamy czas...

Mój pod tym względem też jest operatywny i współpracujący. W wielu innych momentach czasem bywa trudno...ale tu akurat nie narzekam...ani on

 

[LadyCaro]

Żaden związek nie jest idealny. Docieramy się do siebie całe życie. My dość mlodo zaczęliśmy być ze soba, mielismy po 21 lat.
Dopiero jakieś 2 lata się staramy, z niepowodzeniami. Od lekarza do lekarza. I wiecie co? Kazdy z napotkanych lekarzy na wizycie mówił: "To na pewno nie wina plemników, bo zachodzi Pani w ciążę. Trzeba wykonać Pani badania." Nikt nie zlecił badanis nasienia. Moj partner mnie wspieral, mówił, że jak nie będziemy mieli dzieci, to nic się nie stanie. Że będziemy próbować.
I sama namawialam go na zrobienie badań, ale lekarz przy nas powiedział: TO NIE WINA PLEMNIKÓW, BO DOCHODZI DO ZAPŁODNIENIA. I mój oczywiście, że mam słuchać lekarza. Że znajdziemy przyczynę.
Dopiero teraz w klinice, lekarz był w szoku. Że przecież badania nasienia są podstawą przy poronieniach. Idzie. Co prawda widzę, że się wstydzi, ale w imię dobrego.
Ja codziwnnie dostaje nowe badania i nic w nich nie wychodzi konkretnego. Więc coś musi być.

Jeśli chodzi o aspekty wsparcia-wielkie wsparcie mam w nim. Nigdy nie dał mi odczuć, że cos jest nie tak. Wielu mężczyzn kolezanek zwiało po 1 poronieniu. A on dalej wspiera, chce walczyć. Rozumie mnie w pełni.
Dobrze się nam żyje, jesteśmy już razem kope lat i dalej są motyle

nie mieści mi się w głowie, jak facet moze "zwiać po popronieniu". Co nim kieruje, serio

 

[aurii_orelii]

Właśnie miałam w ostatnim czasie w otoczeniu takie przypadki, że szczepiony nie złapał w ogóle no chyba że był na maxa bezobjawowy

nie jest pwiedziane, że musi złapać. Ale musi przechorować i lepiej w okresie dziecięcym, bo dorosły człowiek jesli ma ospę to często kończy się to hospitalizacją.

 

[nikaplis]

Wsparcie partnera jest ogromnie ważne i niezbędne. Podpisuję się pod wszystkim

Od siebie tylko dodam, by pamiętać że oni naprawdę są z innej planety i trzeba mega jasno wszystko komunikować. Też kiedyś na swojego się najadowalam że do kolegi polazł w pierwszy płodny dzień a gdy wrócić to nie rzucił się na mnie. Ale gdy już po kilku godzinach udało mu się mnie zmusić bym wyjaśniła o co mi chodzi, to okazało się że nie pamiętał że tydzień temu mu powiedziałam kiedy powinniśmy zacząć się starać i że muszę mu dawać jasne komunikaty kiedy są te dni.

W sumie jak to napisałam to znowu sobie przypomniałam jakie to głupie było ale chyba chodzi o to ze skoro żyłam tym cały czas, odliczałem sekundy do płodnych, co chwilę zaglądałam w aplikacje to przyjęłam że on jakos rykoszetem się dowiedział wszystkiego. A nie, trzeba jasno mówić co i jak

 

[KaMaLi]

nie mieści mi się w głowie, jak facet moze "zwiać po popronieniu". Co nim kieruje, serio

Niestety znam dwie pary, gdzie tak się stało .
Jedni byli w małżeństwie. Facet po poronieniu kobietki nie wspierał i się poróżnili. Ona walczyła żeby to naprawić, a on nie dał rady z tym, że ona ciągle płakała. Nie wiem, też tego nie rozumiem...