mama05
prrrryy szaaaalona :))
Ewcik i jeszcze to sobie przeczytaj :
Niepłodność wywołana brakiem jajeczkowania
U kobiet z PCOS stymulacja jajeczkowania może nastręczać trudności. Z jednej strony często stymulacja okazuje się nieskuteczna, a rosnące pęcherzyki nie pękają – być może z powodu pogrubionej osłonki jajnika. Z drugiej zaś strony większe jest ryzyko hiperstymulacji. Możliwe są różne schematy postępowania, w tym:
• w przypadku otyłości zmniejszenie masy ciała – spadek masy ciała już o 10% skutkuje powrotem naturalnej owulacji u ok. 50% otyłych kobiet z PCOS. Wydaje się, że najważniejsze jest tu zwiększenie wrażliwości tkanek na insulinę towarzyszące diecie i ćwiczeniom fizycznym – normalizuje się wtedy poziom insuliny i zmniejsza jajnikowe wytwarzanie androgenów. Ponadto poprawia się wówczas profil lipidowy
• leki zmniejszające insulinooporność – stosuje się przede wszystkim metforminę (w Polsce Glucophage®, Gluformin®, Metforatio®, Metformax®, Metformin®, Siofor®) i rzadziej rozyglitazon (Avandia®). Leki tej grupy są stosowane w cukrzycy – przede wszystkim typu II. Zmniejszają insulinooporność, dzięki czemu mniejsze stężenia insuliny wystarczają dla jej prawidłowego działania. U insulinoopornych kobiet z PCOS po zastosowaniu tych leków może powrócić owulacja, łatwiejsza jest też stymulacja (zwiększa się odsetek owulacji, rzadziej występują powikłania) i częściej dochodzi do poczęć – co sugeruje, że jajeczka są lepsze jakościowo. Długotrwałe stosowanie tych leków powoduje też zmniejszenie objawów androgenizacji, zmniejszenie masy ciała (metformina). Mają też korzystny wpływ na poziom lipidów i cholesterolu. Pojawiają się badania sugerujące korzystne działanie metforminy również u kobiet, u których laboratoryjnie nie stwierdzono insulinooporności
• leki hamujące wydzielanie prolaktyny – w przypadku PCOS z hiperprolaktynemią. Stosuje się bromkryptynę (Bromergon®, Bromocorn®, Ergolaktyna®, Parlodel®), kabregolinę (Dostinex®) lub pergolid (Permax®)
• leki indukujące owulację: lekiem pierwszego rzutu jest klomifen (Clostibelgyt®), w przypadku jego nieskuteczności można stosować gonadotropiny: gonadotropinę menopauzalną (Humegon®, Menogon®, Pergonal ® - jest to mieszanina LH i FSH otrzymana z moczu kobiet po menopauzie) lub folitropinę rekombinowaną – otrzymaną biotechnologicznie (Gonal F®, Puregon®). Terapia gonadotropinami jest znacznie droższa, zwiększa się też ryzyko hiperstymulacji i ciąży mnogiej. U wielu (szczególnie otyłych i/lub insulinoopornych) kobiet z PCOS stymulacja powyższymi lekami jest skuteczniejsza jeśli jednocześnie stosuje się lek zmniejszający insulinooporność
• u kobiet z postacią PCOS, gdzie większość androgenów pochodzi z nadnerczy, korzystne jest prowadzenie stymulacji przy jednoczesnym podawaniu glikokortykosterydów (najczęściej deksametazonu). Wskazaniem do stosowania glikokortykosterydów jest stężenie DHEAS powyżej 2µg/ml
• zabiegi chirurgiczne na jajnikach . Można przeprowadzić laparoskopowe nakłuwanie jajnika, skaryfikację osłonki jajnika lub (rzadziej) klinową resekcję części jajnika. Zabiegi te powodują, że łatwiej dochodzi do owulacji (ze względu na nacięcie pogrubionej osłonki jajnika i/lub zmniejszenie produkcji androgenów przez „zmniejszony” jajnik). Niestety, zabieg nie usuwa przyczyny choroby, a jedynie skutek, więc korzystne efekty są tylko czasowe. Ponadto – jak przy każdym zabiegu chirurgicznym – istnieje (niewielkie) ryzyko powstania zrostów.
Niepłodność wywołana brakiem jajeczkowania
U kobiet z PCOS stymulacja jajeczkowania może nastręczać trudności. Z jednej strony często stymulacja okazuje się nieskuteczna, a rosnące pęcherzyki nie pękają – być może z powodu pogrubionej osłonki jajnika. Z drugiej zaś strony większe jest ryzyko hiperstymulacji. Możliwe są różne schematy postępowania, w tym:
• w przypadku otyłości zmniejszenie masy ciała – spadek masy ciała już o 10% skutkuje powrotem naturalnej owulacji u ok. 50% otyłych kobiet z PCOS. Wydaje się, że najważniejsze jest tu zwiększenie wrażliwości tkanek na insulinę towarzyszące diecie i ćwiczeniom fizycznym – normalizuje się wtedy poziom insuliny i zmniejsza jajnikowe wytwarzanie androgenów. Ponadto poprawia się wówczas profil lipidowy
• leki zmniejszające insulinooporność – stosuje się przede wszystkim metforminę (w Polsce Glucophage®, Gluformin®, Metforatio®, Metformax®, Metformin®, Siofor®) i rzadziej rozyglitazon (Avandia®). Leki tej grupy są stosowane w cukrzycy – przede wszystkim typu II. Zmniejszają insulinooporność, dzięki czemu mniejsze stężenia insuliny wystarczają dla jej prawidłowego działania. U insulinoopornych kobiet z PCOS po zastosowaniu tych leków może powrócić owulacja, łatwiejsza jest też stymulacja (zwiększa się odsetek owulacji, rzadziej występują powikłania) i częściej dochodzi do poczęć – co sugeruje, że jajeczka są lepsze jakościowo. Długotrwałe stosowanie tych leków powoduje też zmniejszenie objawów androgenizacji, zmniejszenie masy ciała (metformina). Mają też korzystny wpływ na poziom lipidów i cholesterolu. Pojawiają się badania sugerujące korzystne działanie metforminy również u kobiet, u których laboratoryjnie nie stwierdzono insulinooporności
• leki hamujące wydzielanie prolaktyny – w przypadku PCOS z hiperprolaktynemią. Stosuje się bromkryptynę (Bromergon®, Bromocorn®, Ergolaktyna®, Parlodel®), kabregolinę (Dostinex®) lub pergolid (Permax®)
• leki indukujące owulację: lekiem pierwszego rzutu jest klomifen (Clostibelgyt®), w przypadku jego nieskuteczności można stosować gonadotropiny: gonadotropinę menopauzalną (Humegon®, Menogon®, Pergonal ® - jest to mieszanina LH i FSH otrzymana z moczu kobiet po menopauzie) lub folitropinę rekombinowaną – otrzymaną biotechnologicznie (Gonal F®, Puregon®). Terapia gonadotropinami jest znacznie droższa, zwiększa się też ryzyko hiperstymulacji i ciąży mnogiej. U wielu (szczególnie otyłych i/lub insulinoopornych) kobiet z PCOS stymulacja powyższymi lekami jest skuteczniejsza jeśli jednocześnie stosuje się lek zmniejszający insulinooporność
• u kobiet z postacią PCOS, gdzie większość androgenów pochodzi z nadnerczy, korzystne jest prowadzenie stymulacji przy jednoczesnym podawaniu glikokortykosterydów (najczęściej deksametazonu). Wskazaniem do stosowania glikokortykosterydów jest stężenie DHEAS powyżej 2µg/ml
• zabiegi chirurgiczne na jajnikach . Można przeprowadzić laparoskopowe nakłuwanie jajnika, skaryfikację osłonki jajnika lub (rzadziej) klinową resekcję części jajnika. Zabiegi te powodują, że łatwiej dochodzi do owulacji (ze względu na nacięcie pogrubionej osłonki jajnika i/lub zmniejszenie produkcji androgenów przez „zmniejszony” jajnik). Niestety, zabieg nie usuwa przyczyny choroby, a jedynie skutek, więc korzystne efekty są tylko czasowe. Ponadto – jak przy każdym zabiegu chirurgicznym – istnieje (niewielkie) ryzyko powstania zrostów.
))
