Magdulku dziekuję. I ja wierzę, że kiedyś, w końcu, wreszcie ... cos sie ruszy i będzie lepiej. Tylko to juz tyle trwa i trwa. Czasami brak mi sił.
Beatko trudno pogodzić sie z tym wszystkim. Zupełnie wygląda to tak jakby nikomu nie zależało aby pomóc naszym dzieciom. Nie ma kto pokierować nami, rodzicami. Co robić, gdzie pójść? Chyba z tysiąc razy słyszałam, że taka uroda widocznie. Czasami o skierowania trzeba żebrać po prostu. Co się da to prywatnie. Wszystko tak długo trwa, na wizyty czekam miesiacami. A czas ucieka. Najbardziej mam żal do lekarzy, którzy nie potrafili pomóc juz na poczatku, jak Igus był malutki i nie chciał pic mleka mojego w ogóle przecież. Tylko przez sen. I kompletnie nikogo to nie dziwiło. Gdybym miała tę wiedzę co teraz to byc moze nie byłoby aż takich niedoborów przynajmniej wagowych. Jest tyle preparatów i specjalnych mieszanek mlecznych, które sama sobie znalazłam i za aprobatą lekarza dawałam nawet ostatnio Igorowi. Tak niewiele trzeba czasami aby pomóc i o to jestem najbardziej zła. Jesteśmy tylko przypadkiem, o którym nie trzeba długo myśleć. Teraz mamy dobrą pediatrę, która gotowa jest nam pomóc jak tylko może. A to już coś. Beatko mam nadzieję, że ta nowa lekarka zajmie się Mateuszem jak należy i nie będzie mu aplikowac ciągle tych antybiotyków. Kiedyś pracowałam z dziewczyną, której synek był alergikiem. Od uraodzenia borykali się z zapaleniem płuc. Mały ciągle był w szpitalu. Podobno nawet na zupe kalafiorową reagował kaszlem i zaraz zapaleniem. Strasznie mnie to dziwiło wtedy ale teraz wiem, ze to możliwe. Ostatnio z nią rozmawiałam. Chłopczyk ma teraz 5 lat i już nie męczą się tak z tą alergią. Spróbuję z nią porozmawiać. Moze cos istotnego powie to Ci napiszę. Każda informacja jest cenna.
Teraz to ja nasmuciłam. Takie ciągle martwienie się, ze wpływa na psychikę i jak już człowiek zacznie temat to sam sie nakręca. Tak wiec wybaczcie. Nie jest tak, ze chodze ciągle i ryczę. jedyne co to zapomniałam troszkę o sobie i sie zaniedbałam mocno. Ale teraz biorę się za siebie. Dla siebie i dla bliskich i cobym siły miała więcej. Z dobrych rzeczy - Igor fajnie zaklimatyzował się w przedszkolu. Pomimo spięć poczatkowych to ładnie się wdraża. Niestety częśc starszych dzieci nie widzi w nim kompana do zabawy. Ostatnio powiedzieli mu, ze jest za mały żeby z nimi chodzić i powinien iść na dół (na dole sa młodsze grupy). Niemniej Igor nie bierze tego aż tak do siebie, chociaż przejawy agresji czasami się zdarzają jeszcze i to własnie w stosunku do tych starszych. Ten tydzień spokojny. Okazało sie również, ze Igorek świetnie sobie radzi z pracami. Pani nie szczędzi pochwał jak zasłuzy. Jak nie zasłuzy to z nim rozmawia, tłumaczy. Bardzo liczyłam na taką opiekę i widze, ze jest. Szkoda tylko, ze nie jest w grupie równolatków. Byłoby mu łatwiej. No ale nie można miec wszystkiego widocznie. Tak wiec na tym polu jest dobrze.
Starszy zadowolony z gimnazjum. Jakos tak ambitnie podszedł do nauki, ze mi sie pozapisywac na kólka dodatkowe, marzą mu sie konkursy miedzyszkolne itd, bo podobno póxniej liczy to sie do egzaminu. Ale egzamin dopiero w 3 klasie.
A jeszcze coś śmiesznego powiem. Pani od informatyki każe uczniom nosić w klasie woreczki na obuwiu. Nie ważne czy ktoś ma zamienne czy nie. Ma miec woreczki i koniec. Na pewno zastanawiacie sie dlaczego. Mianowicie po to żeby - uwaga - piasek nie dostawał sie do wiatraczków w komputerach.
na początku zaczęłam sie smiać, później stwierdziałam, zę kobieta normalna nie jest. Chciałam nawet coś z tym zrobic , w sencie dyrekcja itp ale odpuszczam. No na głupotę nie ma rady. Teraz jest tak, ze jak ktos nie ma to musi zdjąc buty, wiec moje dziecko boso na informatyce siedzi. Kupie mu dodatkowe skarpety ale w workach chodzić nie bedzie. Poza tym to przecież kompletnie niehigieniczne, a wiatraczki i tak wciąga kurz.
duuuuużo zdrówka dla Ciebie!!!
Na pewno przyjdą takie dni, że z naszymi pociechami lepiej będzie bo to tak przecież w nieskończoność trwac 
