- Dołączył(a)
- 9 Sierpień 2021
- Postów
- 2
Hej.
Nie wiem co robić. Tzn wiem, powinnam ogarnąć tyłek albo iść po leki. Jestem w 27 TC. Bardzo chciałam dzidziusia. Leki odstawiłam w listopadzie. Pierwszy trymestr ciąży dramat. Wszystko śmierdziało, ciągłe nudności itd. A ja panicznie boje się wymiotować
. Więc po tych pierwszych 3-4 miesiącach moje lęki, nerwica wróciły. Nie mam siły. Panicznie boje się brania leków. Nie dam rady wytrzymac nasilenia objawów to raz, a dwa boje się, że zaszkodzę dziecku. Poszłam na terapię. Ale ciężki ze mnie przypadek. Lęki mam w domu, poza domem, co bym nie robiła. Ciągle myślę, że źle się czuje, że mi niedobrze, że boli mnie żołądek. Nie umiem na niczym się skupić. Tv, książka, spacer, joga, sprzątanie nic nie pomaga. Czyjas obecność też mnie nie uspokaja. Nawet jak się czymś zajmę czuję się źle. Odkąd zaszłam w ciążę nie było nawet jednego normalnego dnia. Ciągła walka. Ciągle myślę i myślę i myślę. Chciałabym cieszyć się ciąża. Nie umiem. Odliczam tylko tygodnie i czytam kiedy dziecko może się urodzić i będzie zdrowe... Nawet nie wiem po co to pisze.... Jedyne czego pragnę to jakis pieprzony cud.
Nie wiem co robić. Tzn wiem, powinnam ogarnąć tyłek albo iść po leki. Jestem w 27 TC. Bardzo chciałam dzidziusia. Leki odstawiłam w listopadzie. Pierwszy trymestr ciąży dramat. Wszystko śmierdziało, ciągłe nudności itd. A ja panicznie boje się wymiotować
. Więc po tych pierwszych 3-4 miesiącach moje lęki, nerwica wróciły. Nie mam siły. Panicznie boje się brania leków. Nie dam rady wytrzymac nasilenia objawów to raz, a dwa boje się, że zaszkodzę dziecku. Poszłam na terapię. Ale ciężki ze mnie przypadek. Lęki mam w domu, poza domem, co bym nie robiła. Ciągle myślę, że źle się czuje, że mi niedobrze, że boli mnie żołądek. Nie umiem na niczym się skupić. Tv, książka, spacer, joga, sprzątanie nic nie pomaga. Czyjas obecność też mnie nie uspokaja. Nawet jak się czymś zajmę czuję się źle. Odkąd zaszłam w ciążę nie było nawet jednego normalnego dnia. Ciągła walka. Ciągle myślę i myślę i myślę. Chciałabym cieszyć się ciąża. Nie umiem. Odliczam tylko tygodnie i czytam kiedy dziecko może się urodzić i będzie zdrowe... Nawet nie wiem po co to pisze.... Jedyne czego pragnę to jakis pieprzony cud.
.
. Gdyby się dowiedzieli co ze mną jest to dopiero by mieli pole do popisu. Szkoda pisać.
moja psycholog mi ja poleciła. 
udało się bez wywoływania , po terminie. Poród niestety był ciężki ale maleństwo wynagradza wszystko 
córeczka całkowicie zdrowa, 10/10, spokojniutka, prawie wcale nie płacze, a jak boli brzuszek to tylko pojekuje. Inne dzieci na oddziale wydzierają się w nieboglosy. Jest cudowna i świata poza nią nie widzę 
jestem tu nowa i bardzo chciałabym zajść w ciążę, ale panicznie się boje. Od października zeszłego roku leczę się na nerwicę lękowo depresyjną. Przez pierwsze 4 miesiące był dramat od kwietnia jest ok, czasem są gorsze dni, ale nie takie tragiczne. Póki co leki mam przypisane do listopada, lekarz chce sprawdzić czy nie mam czasem depresji sezonowej. (oby nie).
ale bardzo szybko doszłam do siebie mimo szycia krocza, bo pękło. Urodziłam w nocy a nad ranem już normalnie wstawałam, funkcjonowalam. Wiadomo, że boli podczas zmian pozycji, ale nie jest to mocno uciążliwe.
. Chciałabym też przeczytać tutaj o waszych sukcesach