Nigdzie nie moge sie doszukać jaki długi jest mój Maluch, a do łba mi nie przyszlo zapytać, bo ostatnio i tak wszystko było na wydruku.
Dokładnie Aniaso-Oskar, pomijając Kolberga i Wilde'a, kojarzy mi się z psem.
Mój będzie własnie
Jan (
gr.
Ἰωάννης od
hebr. rdzenia יחב – łaska) –
imię męskie pochodzenia [ame="http://pl.wikipedia.org/wiki/Biblia"]biblijnego[/ame]. Po
hebrajsku יוחנן (
Jochanan) oznacza "Bóg (Jahwe) jest łaskaw". Imię to nosił jeden z
apostołów. Zostało przejęte najpierw do greki, a potem do łaciny. Rozpowszechniło się we wszystkich krajach
chrześcijańskich.
W polskich dokumentach zapisywano najpierw to imię w postaci
Ioannes,
Iohannes (1012-18), później także
Jan (1161),
Jon (1302),
Johan (1320),
Jen (1366),
Johans (1385) oraz
Joan (forma kresowa, 1432). Największą popularność zyskała forma Jan, od czasów średniowiecza będąca jednym z najczęściej nadawanych imion. W 2004 r. imię Jan nosiło 689 212 osób w Polsce (1. miejsce wśród imion męskich pod względem popularności; jedynie dwa imiona żeńskie - [ame="http://pl.wikipedia.org/wiki/Anna"]Anna[/ame] i [ame="http://pl.wikipedia.org/wiki/Maria"]Maria[/ame] - były liczniej nadawane)
[1].
Przekształcenia i zdrobnienia: Jach, Janczy, Janek, Janik,
Janisław, Janko, Jasiek, Jaszko, Jaś, Jaśko, Jasio, Janusz.