Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
A co do tego - nie dostałam chyba ani jednej niechcianej radyA uwagi co do dziecka, jak karmić, kiedy karmić, czym karmić, jak ubierać, jak nosić, jak usypiać blablabla ... to chyba każda musi przejść
Ja wpuszczam jednym uchem, kiwam potulnie główką tak-tak a robię swoje
A bo my tak nie potrafimy gdy już ktoś wszedł , z uśmiechem się wita, w torbie prezenty a my z hasłem do 80letniej babci albo do kuzynostwa w wieku 8lat : sorry ale gadaliśmy że wizyt nie ma, wypad .
Jestem dwa miesiące po porodzie. Fakt dobrze się czułam już następnego dnia. Jak wróciliśmy do domu to codziennie ktoś przyjeżdżał. Byłam wykończona nie porodem, nie nocnym wstawaniem do dziecka ale tymi gośćmi. Jak w przyszłości będziemy mieć drugie to od razu powiem że mają przyjeżdżać później. Jedynie dziadkowie mogą szybciej. Było tego za dużo i więcej tego błędu nie popełnię.Cześć dziewczyny, jestem tutaj nowa, od kilku dni nie mogę spać, dlatego pomyślałam, że może zapytam Was może ktoś udzieli mi rozsądnej porady, ponieważ wydaje mi się, że sama zaczynam się nakręcać. Ale do rzeczy
Jestem w 37 tygodniu ciąży, termin mam wyznaczony na 19go października, mieszkam w Irlandii a ojcem dziecka jest Irlandczyk. Nie mam tu nikogo z rodziny.
Bardzo obawiam się tego, że gdy wrócę po porodzie ze szpitala, jeszcze tego samego dnia przyjdzie matka chlopaka, jego ciotka oraz babcia bo wszystkie mieszkają razem. Chlopak uważa, że one się cieszą, że na pewno moja mama też by chciala przyjść jak najszybciej, ale One mi doradzają w wielu sprawach, a ja o nic nie pytam! dziecko się jeszcze nie urodziło a już słyszę że tego nie mogę, tamto muszę itd. Gondole już się zmienia po 3 miesiącach na spacerówkę, dodatkowe warzywa już od 4miesiaca się daje, zadzwoń do cioci gdy zaczniesz rodzic bo mój syn będzie w stresie by Cie wieźć do szpitala. Dodam, że ciocia chlopaka nie ma dzieci, a do tego mój chłopak jest jedynakiem tak wiec i Jego mama zbyt dużo zajęć nie ma. Bardzo się obawiam tego, że mnie osaczą, chlopak rzadko kiedy potrafi się postawić, mówiąc konkretnie nie w jakiekolwiek sprawie. Stad tez częste spięcia między nami. Np dla Irlandczyków karmienie piersią jest dziwnechlopak oczywiście mówi że będzie mnie wspierał itd ale już były komentarze ze strony cioci (która pojęcia nie ma o dzieciach) że może będzie głodna, że może trzeba kupić butelki, że jak dlugo zamierzam karmić piersią...
Jaki Wy macie stosunek do odwiedzenia Was już po porodzie, jak sugerujecie żebym postąpila nikogo nie raniąc, bo naprawdę nie wyobrażam sobie siedząc z noworodkiem, obolala i słuchając że skoro coreczka płacze to może głodna i pierś Jej nie starcza a ja przecież sama się będę uczyć jak karmić więc wymaga to czasu.... albo może nie będę chciała nikogo widzieć, albo będę zmęczona to pewnie usłyszę ze mam się iść położyć a one wezmą mała.....
Proszę, jakieś mądre wskazówki?
Robic swoje? Nie denerwować się na zapas? Bo już nie wiem...zostały 3 tygodnie
A Wy jak do tego podchodzicie?
Na luzie? Czy raczej już ustaliliście z bliskimi, żeby uszanowali i dali Wam kilka dni na dojście do siebie po porodzie zanim przyjdą w odwiedziny?
Ja też będę pazdziernikowa mama i najbardziej obawiałam się odwiedzin teściów i szwagierki. Szczególnie, że oni w dobrej wierze już od kilku miesięcy powtarzają, ze najpierw teściowa przyjedzie do nas na miesiąc mi pomoc a potem szwagierka na drugi miesiącCześć dziewczyny, jestem tutaj nowa, od kilku dni nie mogę spać, dlatego pomyślałam, że może zapytam Was może ktoś udzieli mi rozsądnej porady, ponieważ wydaje mi się, że sama zaczynam się nakręcać. Ale do rzeczy
Jestem w 37 tygodniu ciąży, termin mam wyznaczony na 19go października, mieszkam w Irlandii a ojcem dziecka jest Irlandczyk. Nie mam tu nikogo z rodziny.
Bardzo obawiam się tego, że gdy wrócę po porodzie ze szpitala, jeszcze tego samego dnia przyjdzie matka chlopaka, jego ciotka oraz babcia bo wszystkie mieszkają razem. Chlopak uważa, że one się cieszą, że na pewno moja mama też by chciala przyjść jak najszybciej, ale One mi doradzają w wielu sprawach, a ja o nic nie pytam! dziecko się jeszcze nie urodziło a już słyszę że tego nie mogę, tamto muszę itd. Gondole już się zmienia po 3 miesiącach na spacerówkę, dodatkowe warzywa już od 4miesiaca się daje, zadzwoń do cioci gdy zaczniesz rodzic bo mój syn będzie w stresie by Cie wieźć do szpitala. Dodam, że ciocia chlopaka nie ma dzieci, a do tego mój chłopak jest jedynakiem tak wiec i Jego mama zbyt dużo zajęć nie ma. Bardzo się obawiam tego, że mnie osaczą, chlopak rzadko kiedy potrafi się postawić, mówiąc konkretnie nie w jakiekolwiek sprawie. Stad tez częste spięcia między nami. Np dla Irlandczyków karmienie piersią jest dziwne
Jaki Wy macie stosunek do odwiedzenia Was już po porodzie, jak sugerujecie żebym postąpila nikogo nie raniąc, bo naprawdę nie wyobrażam sobie siedząc z noworodkiem, obolala i słuchając że skoro coreczka płacze to może głodna i pierś Jej nie starcza a ja przecież sama się będę uczyć jak karmić więc wymaga to czasu.... albo może nie będę chciała nikogo widzieć, albo będę zmęczona to pewnie usłyszę ze mam się iść położyć a one wezmą mała.....
Proszę, jakieś mądre wskazówki?
Robic swoje? Nie denerwować się na zapas? Bo już nie wiem...zostały 3 tygodnie
A Wy jak do tego podchodzicie?
Na luzie? Czy raczej już ustaliliście z bliskimi, żeby uszanowali i dali Wam kilka dni na dojście do siebie po porodzie zanim przyjdą w odwiedziny?
grzecznie mówiłam, że dziękuję i jak będzie potrzeba to oczywiście poproszę o to ale na razie dziękuję nie, a mężowi cichcem mówiłam, żeby nawet nie próbowały bo im drzwi nie otworze one ciągle mają w glowie takie przekonanie, że dzieckiem zajmuje się kobieta a mąż jak dobry to pomaga 
hehe ile razy powtarzałam, ze nie ma pomagać tylko normalnie zajmować się własnym dzieckiem, bo to też jego dziecko i jego obowiązek, ale odbiegam od tematu 
Dziekuje bardzo
właśnie chcialabym tak na spokojnie do tego podejść, mądrze i bez nerwów, a ja chyba zbyt duży nerwus jestem
Tak jeszcze mi się wydaje, że to na prawdę ciężko z taktem kogoś odprawić. Jakaś listę wymówek sobie zróbDziekuje bardzo
Laktator mam, butelkę też, w razie co to się dokupi.
albo powiedz, że lekarze zabronili odwiedzin, bo coś tam i już
Niestety 2-3 tygodnie odpadają, One mieszkają 3minuty pieszo od nas, poza tym jak wspomniałam, chlopak jest jedynakiem, zanim zamieszkaliśmy razem -mieszkal z trzema kobietami, które można powiedzieć wywarły na nim ogromny wplyw. I one nie wytrzymają dwóch dni a co dopiero dwa tygodnie.Ja też będę pazdziernikowa mama i najbardziej obawiałam się odwiedzin teściów i szwagierki. Szczególnie, że oni w dobrej wierze już od kilku miesięcy powtarzają, ze najpierw teściowa przyjedzie do nas na miesiąc mi pomoc a potem szwagierka na drugi miesiąc
Z tymi odwiedzinami trochę mnie to dreczylo, ale porozmawiałam o tym z mężem a on ze swoją rodzina i ustaliliśmy, że przyjadą dopiero jak ich zaprosimy. Teraz wpadają do nas w niedziele, bo jeszcze chcą zobaczyc brzuch
Tu jestem trochę niesprawiedliwa, bo wiem, że moja rodzina, która mieszka od nas w odległości 10min na pewno zobaczy dzieci szybciej, ale wiem że oni wejdą zobaczą i wyjdą.
No i jeszcze wisi nade mną ryzyko porodu przedwczesnego i boję się, że jak urodze wcześniaki to będę miała potrzebę dłużej je izolować. Co pewnie skończy się tym, że obie rodziny będą miały mnie za wariatke... no trudno
Także w skrocie- porozmawiaj z mężem i wymus żeby miał jaja i ustawił swoją rodzinkę, bo to Ty męczyłaś się 9miesiexy w ciąży, Ty będziesz musiała urodzić dziecko i Ty masz prawo odpocząć po porodzie ile chcesz, a dziecko nie ucieknie i nic się nie stanie jak rodzina zobaczy je po 2-3tyg.
