Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
O to mi chodzi.Ja uważam z obserwacji syna nastolatka, że izolacja przez COVID oraz nauka zdalna źle wpłynęła na rozwój dzieci. Dziecko lepiej rozwija się emocjonalnie mając kontakt z rówieśnikami nie tylko online. Niedługo nawet seks będzie online
Ja uważam z obserwacji syna nastolatka, że izolacja przez COVID oraz nauka zdalna źle wpłynęła na rozwój dzieci. Dziecko lepiej rozwija się emocjonalnie mając kontakt z rówieśnikami nie tylko online. Niedługo nawet seks będzie online
Trauma obiadowa... Minuta ciszy, dla wszystkich, którzy są dziś przed
Ja już po. "Nie będę jadła, bo pada descyk!" I generalnie na tym się zakończyła sprawa.Ja tak nie miałam, jak opisujesz. Czasami okresowo córka wydawała się jakby chciała odreagować, ale wynikało to raczej z rzeczy typu zęby, skoki, okresy lęku separacyjnego (niby towarzyska, a na widok obcej twarzy łzy w oczach i do mamy, na ręce) itp... to może być taka osobowość, a może chwila, która minie. Trudno powiedzieć.
Ja uważam z obserwacji syna nastolatka, że izolacja przez COVID oraz nauka zdalna źle wpłynęła na rozwój dzieci. Dziecko lepiej rozwija się emocjonalnie mając kontakt z rówieśnikami nie tylko online. Niedługo nawet seks będzie online
Moja corka na codzien jest marudna jednak jej zachowanie podczas kilku spotkan potwierdzilo, ze jest to dla niej zbyt uciazliwe. Tak jak piszesz, zakladam, ze corka potrzebuje czasu aby oswoic sie z takimi sytuacjami. Wyjscia do lekarza ja np. nie przerazaja ani nowe twarze. Problem pojawia sie gdy natezenie rozmow jest zbyt duze. Nie jest przyzwyczajona do halasow. Nie ma rodzenstwa. W domu przez wiekszosc czasu jestesmy we dwie, poki nie wroci tata z pracy.
Moja wypowiedz nie dotyczyła 5 miesięcznika tylko późniejszych wypowiedzi, bo dyskusja trochę zeszła z tematu
. Odnośnie głównego wątku pisałam, ze mam podobny problem z córeczką. Według mnie wynika to z tego, że głównie cały czad siedzi ze mną w domu, ewentualnie z mężem. Zaczęłam z nią więcej wychodzić i jest trochę lepiej. W święta jej urządziliśmy taki rollercoster z wizytami, zaczęliśmy od soboty, a na deser jeszcze szczepienie we wtorek zaraz po świętach. O dziwo trochę to pomogło, trzeciego dnia na gościnie było juz całkiem spoko, a na szczepieniu pierwszy raz się śmiała do lekarza zamiast ryku. Moja mina bezcenna 
. To działa, nawet mogłam ją zabrać pare dni temu na zakupy i też było spoko, gdzie wcześniej wielki płacz. Może to faktycznie kwestia przyzwyczajania. Córeczka za tydzień kończy pół roku.Nie wiem jak funkcjonujesz w ciągu dnia, ale może puszczaj jakąś muzykę (nie mówię umcyumcy) albo radio (rozmowy) itp, nie na caly regulator? Czy też zareaguje negatywnie? A jak jest drzemka czy spanie nocne to wybudza ją byle dźwięk?
Od czasu do czasu wlaczamy radio. Nie ma z tym problemu. Tak, ma bardzo czuly sen. Latwo ja wybudzic. Na ten moment stosujemy ,, bialy szum" aby wyciszyc pokoj podczas drzemek.Nie wiem jak funkcjonujesz w ciągu dnia, ale może puszczaj jakąś muzykę (nie mówię umcyumcy) albo radio (rozmowy) itp, nie na caly regulator? Czy też zareaguje negatywnie? A jak jest drzemka czy spanie nocne to wybudza ją byle dźwięk?
Może to jakoś tam oswoi z hałasem? Nie mówię, żeby na siłę, ale ciekawe jak zareaguje.
Wiadomo, wieczorny rytuał usypiania to raczej w ciszy.
To mogą być potencjalnie też jakieś zaburzenia sensoryczne. Ale na razie bym się tym nie przejmowała tylko próbowała jakoś przetrwać, bo jak to nazwać
