Uff, dobrnęłam do końca, to jakaś masakra, strasznie Wam zazdroszczę że macie kiedy tyle naprodukować.
Dzisiaj może ja trochę napiszę. (może ktoś mnie kiedyś nauczy jak się robi takie cytaty z innych postów żeby nie stracić dużo czasu
).
Po pierwsze
e-lona, monimoni, moriam, wszystkiego najlepszego dla Waszych maluszków.
Po drugie:
Dziulka, mam nadzieję że nie opuścisz BB, bo moim zdaniem nie masz powodów. Tak, jak już pisałam uważam że na żadne dziecko nie powinno się krzyczeć itd, ale jak wiadomo w życiu różnie bywa. Ogólnie myślę, że cała sytuacja wynika z tego że my, sfrustrowane, niewyspane mamy mamy czasem tendencje do przesadzania i wyżalając się na forum czy gdziekolwiek indziej czasem przedstawiamy sytuację bardziej hmm.. "efektownie". Chodzi mi tu o używanie słów typu nawrzeszczałam itp, a w rzeczywistości pewnie tak do dzieci się nie zwracamy (choć często mamy na to ochotę). To samo dotyczy tego całego "testowania". Moja Majka też odstawia takie cyrki, i też mam wrażenie czasem że robi to specjalnie :-) Z drugiej strony zgadzam się z dziewczynami że powinnaś się zastanowić nad sobą, dlaczego tak szybko się denerwujesz, co możesz zmienić itd, chociażby dla swojego lepszego samopoczucia. A poza tym nie jesteś złą matką, może trochę zagubioną i zmęczoną jak większość z nas. Uważam że każdy wyraża emocje na swój sposób, tylko pisząc tutaj nalezy zastanowić się jak to ubrać w słowa aby nikt źle nas nie zrozumiał bo potem powstają takie sytuacje.
Ja mam z kolei odwrotnie, duszę wszystko w sobie, nie wyjdę nie trzasnę drzwiami chociaż może czasem powinnam. Też nie mam lekko. Całą ciążę spędziłam w domu, większość czasu z starszą córką. W 6-cio miesięcznym życiu Majki spędziłyśmy 3 miesiące w szpitalu gdzie byłam z nią sama 24h na dobę, nie mówiąc już o świętach również tam spędzonych. Też gotuję sprzątam, latam co chwilę po lekarzach z dwójką dzieci, wieczorami kąpię jedną i drugą bo Zuza jest w takim wieku że chce żeby mamusia ją kąpała. Mąż pracuje w systemie 4-zmiennym więc praktycznie wszystkie obowiązki spadają na mnie. Do tego od poniedziałku wracam do pracy na pełen etat i nie ma zmiłuj, obowiązków też mi nie ubędzie a doba niestety się nie wydłuży. W nocy cały czas wstaję co godzinę albo i częściej bo jak jedna ryczy to budzi drugą i tak w kółko.
Prawda jest taka że nikomu nie jest lekko, ale trzeba się wziąć za siebie, i czytając krytyczne posty pomyśleć, że może warto coś zmienić. Szczerze Ci to polecam, bo szybko zapędzisz się w depresję a to nie jest fajne i nikomu tego nie życzę.Jak tak właśnie się zapędziłam po urodzeniu Zuzanki, właśnie jak skończyła 6 miesięcy wszystko we mnie pękło, bo ja wszystko robiłam najlepiej, ja zajmowałam się wszystkim, nie wychodziłam, nie mówiłam co mnie gryzie i udawałam szczęśliwą mamusię aż pewnego dnia pękłam. Zamknęłam się przed wszystkim, 6-cio miesięczne niemowle leżało w łóżeczku, nieprzewinięte nienakarmione, płaczące, ja nie spałam, nie jadłam, z nikim nie rozmawiałam, nie interesowało mnie dziecko, wróciłam do pracy, wszystko zawalałam, aż w końcu trafiłam do psychologa, do psychiatry, dostałam leki, wzięłam miesiąc urlopu wyjechaliśmy z mężem na Słowację i powoli doszłam do siebie.
Napisałam to dlatego żeby uświadomić Wam wszystkim że nie jesteśmy niezastąpione i też potrzebujemy czegoś dla siebie. I jeśli widzimy że jesteśmy agresywne, płaczliwe, albo ktoś nam zwraca uwagę że coś jest nie tak to warto się nad tym zastanowić i się nie obrażać.
Uff, to chyba tyle.
Dzisiaj u nas drugi dzień żłobka, oczywiście znowu był ryk. Ja póki co nie ryczę choć niedaleko mi do łez. Dzisiaj odbiorę ją wcześniej bo piękna pogoda i chcę w końcu wyjść z domu (mimo anginy ;-P),
Dziewczynki, nie powiem Wam co dzieci robią w żłobku bo nie wiem, może po jakimś czasie uda mi się z paniami porozmaiwać bo jak na razie to Maja się drze i nie idzie pogadać. W każdym razie mają dużą salę zabaw z matami, huśtawkami i zabawkami. Oddzielnie jest sypialnia z łóżeczkami i wózkami. Wygląda wszystko fajnie, a z tego co widziałam inne dzieciaczki raczej nie płaczą i są zadowolone. Tym mamom które oddają dzieciaczki do żłobka czy niani polecam zacząć prowadzać dziecko na kilka godzin jakieś dwa tygodnie wcześniej przed powrotem do pracy.
Uff, ale się napisałam
NATUS DZIEKI
Może to głupie i dziecinne,ale wydaje mi się,że codzienny kontakt ,chocby wirtualny,pozwolił mi na tyle juz poznać Wasze osobowości,że czuję z niektórymi wspólnote duchową
,ja naprawdę jestem bardzo zwyczajna osobą,a że akurat w tej sprawie pierwsza sie odezwałam...a ile nosiłam sie z tym zamiarem...to nie był poryw chwili,mi tez bardzo trudno "iść pod prąd" ,ale nie żałuję,że się odważyłam.
