Nowy Rok to spełnienia marzeń czas - więc dwie kreski ⏸️ wysika każda z Nas 🥰

[Calineczka92]

zdaję sobie sprawę, że jestem zafiksowana, ale nie jestem w stanie się odfiksowac, gdy codziennie muszę pamiętać o mierzeniu temperatury, o spuplach, o tym co jem, co i ile piję, jak muszę kombinować które badania muszę w tym miesiącu i którym dc powtorzyc/zrobić, kiedy mam iść na monitoring... Najbardziej mi ciążą dieta i suple, a nie mogę tego odpuścić, bo jak to odpuszcze, to nie będę miała endometrium na poziomie umożliwiającym zajście w ciążę. Tylko mój mąż tego nie widzi, żale się na to tutaj, nie jemu, on widzi "tylko" ten płacz na koniec testowania, gdy już wiadomo, że się nie udało.
A, i nie mają na mnie negatywnego wpływu historie wieloletnich Staraczek, ich historie są zazwyczaj bardziej skomplikowane niż moj przypadek, a i ja nie będę się starać latami, bo jak się nie uda przez następnych kilka miesięcy, to zakończymy starania

Wydaje mi się, że dobry lekarz, który będzie Cię kierować i będziesz mieć zaufanie dużo z Ciebie ściągnie tego ciśnienia

 

[ewm]

@Bolilol, przykro mi trzymajcie się ciepło.

 

[Ceonis]

Bo clo nie ma wpływu na wychodzenie testu? Bo tak czuję się obsesyjnie , że pewnie tam nic nie ma, a ja idę na betę szalona z samego rana

nie ma wpływu A miałaś ovi czy samo clo ? Ile miałaś pęcherzyków po nim teraz ? I ile dpo?

 

[Calineczka92]

Piękna kreseczka ! Teraz nie słupie się na pracy czekając na Twoją betę ,a wróciłam po dwóch tygodniach zwolnienia więc mam co robić

Ja tak samo, dobrze, ze dzisiaj spotkanie za spotkaniem

Ja sama muszę jakoś się ogarnąć bo od 9 prowadzę szkolenie , takaż mam nadzieję, że jakoś w miarę szybko dadzą wynik bety

 

[Calineczka92]

nie ma wpływu A miałaś ovi czy samo clo ? Ile miałaś pęcherzyków po nim teraz ? I ile dpo?

Miałam same clo. Hmm z tymi pęcherzykami były cyrki raz 2 na lewym, później 2 na prawym, później już jakiś znów na lewym . Znikające się . Endo 5.6 jakieś poszarpane jak to ujął .

 

[LadyCaro]

@Elph @ewm @Justynka28 zapraszam do ustawienia awatarów

 

[aurii_orelii]

zdaję sobie sprawę, że jestem zafiksowana, ale nie jestem w stanie się odfiksowac, gdy codziennie muszę pamiętać o mierzeniu temperatury, o spuplach, o tym co jem, co i ile piję, jak muszę kombinować które badania muszę w tym miesiącu i którym dc powtorzyc/zrobić, kiedy mam iść na monitoring... Najbardziej mi ciążą dieta i suple, a nie mogę tego odpuścić, bo jak to odpuszcze, to nie będę miała endometrium na poziomie umożliwiającym zajście w ciążę. Tylko mój mąż tego nie widzi, żale się na to tutaj, nie jemu, on widzi "tylko" ten płacz na koniec testowania, gdy już wiadomo, że się nie udało.
A, i nie mają na mnie negatywnego wpływu historie wieloletnich Staraczek, ich historie są zazwyczaj bardziej skomplikowane niż moj przypadek, a i ja nie będę się starać latami, bo jak się nie uda przez następnych kilka miesięcy, to zakończymy starania

Rozumiem.
Po dwóch stratach, któregoś razu wydawało mi się, że znowu jestem w ciąży. Wtedy mąż powiedział do mnie żebym się tak nie cieszyła z ciąży. Byłam na niego okropnie zła, płakałam. Dopiero jak z nim porozmawiałam, to dowiedziałam się, że chodziło mu o to, że bał się widziec mnie po raz kolejny załamana, zapłakaną, bo on chociazby chciał to sam nie wie jak mnie pocieszyć, bo jakie słowa pocieszą matkę, która straciła dziecko.
Wtedy zrozumiałam, że każdy mężczyzna przezywa to na swój sposób. Nie na marnę nazywani są tą silniejszą płcią (nie tylko chodzi tu o fizyczne rzeczy).
Bo co by było gdyby faceci płakali z nami co miesiąc? Wtedy to by była tragedia! Głowa do góry Kochana <3 Wierzę, że dla nas wszystkich zaświeci słońce

 

[LadyCaro]

Kurcze, to ja Wam powiem, że nigdy nie płakałam przy negatywach. Jakoś płynnie przeszłam z etapu "nadzieja" do "beznadzieja" omijając etap złość i żal. Teraz jak robię test to po prostu wiem, że będzie on biały i tyle. Nie rusza mnie to w ogóle. MówięStaremu, ze mam okres, widzę, że jest mu smutno, ale no co, idziemy dalej..

 

[Bolilol]

wiem, że tak może być, ale nie mogę przejść obojętnie obok tego - ja pamietam też mówiłam, ze kończę to pajacowanie. Za pół roku. Po histeroskopii. Ze nie mam już siły tym żyć. Ale potem pojawiają się jakieś nowe drogi i człowiek brnie w to dalej, bo jakaś iskierka się zapala.

tak, też podejrzewam, że jak coś się będzie dało zrobić, a termin zakończenia będzie się zbliżać, to go trochę przesuniemy, ale raczej góra o pół roku - bo u nas ten termin jest związany z wiekiem po prostu, a tego nie przeskoczymy.

 

[LadyCaro]

tak, też podejrzewam, że jak coś się będzie dało zrobić, a termin zakończenia będzie się zbliżać, to go trochę przesuniemy, ale raczej góra o pół roku - bo u nas ten termin jest związany z wiekiem po prostu, a tego nie przeskoczymy.

no ja też z tyłu głowy mam, że czasu mam coraz mniej. I się zastanawiam, na ile ta presja wieku to mój instynkt macierzyński. Myślę, że w dużym stopniu.