Czekamy
reklama
Z zarodkami jest chyba wszystko ok ale to mój organizm nie ma siły utrzymać ciąży a ja próbowałam już wszystkiego. Zrobiłam wszystko, jem masę witamin pełno badań akupunktura, dodatkowe zabiegi...Kochanapłacz płacz musisz to przeżyć
Wiem ...moje serce też pęka z gniewu ...
A po stracie krwawi na wszystkie strony świata
Żadna praca i zajęcie nie zapewni Ci, że zapomnisz ,że będziesz mniej cierpieć
Dlaczego piszesz że nigdy Ci się nie uda ...? Przecież masz zarodki ...wiesz co mogło być przyczyną
One czekaja tam na Ciebie
Musisz je zabrać ...
Mocno Cię ściskam
Poronienie mnie "dobiło". Wszyscy w koło mają dzieci a ja nie mogę na to patrzeć. Jestem zazdrosna.
Czytam was na forum jak piszecie o pozytywnych betach i nawet nie umiem się odezwać bo mi się to kojarzy tylko z poronieniem i tym całym smutkiem. Sorry...
JestemMama!
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 23 Luty 2020
- Postów
- 5 270
Kochana wiem co czujesz , ja miałam to samo 
przez kilka lat próbowaliśmy naturalnie , jakoś nie przyszło nam do głowy że problem może tkwić w nas ... Po tym czasie mąż postanowił zrobić badania nasienia , okazało się że jest całkowity brak plemników przez chorobę która przechodził w dzieciństwie ... Po diagnozie daliśmy sobie spokój ... Ból ból ,rozpacz dlaczego akurat nam się to przytrafia ... Po pewnym czasie stwierdziliśmy że nie będziemy nigdy do końca szczęśliwi jeśli nie doczekamy się dziecka .... Podjęliśmy decyzję i dawcy ... Przeszliśmy 2 próby iui ... Niestety nie udane zaraz po tym podjęliśmy decyzję o ivi ... Chodź lekarz powiedział że możemy jeszcze raz podejść do iui zdecydowanie odmówiliśmy . Zaczęła się przygoda z ivi która trwa już prawie 1,5 roku ... Po pierwszym transferze zaszłam w ciążę , pierwszy raz w życiu widziałam cudowne dwie kreski na teście . Byłam w takim szoku że cała zaczęłam się telepać . Nie wiedziałam co mam robić ... Seriooo mózg przestał funkcjonować na chwilę ... Miałam prawie stan przedzawałowy ....szybko zebrałam ssie w sobie i dzwoniłam po rodzinie kto pojedzie zemną na betę bo ja nie byłam w stanie prowadzić ... Beta dodatnia , szalałam ze szczęścia że w końcu po wielu latach się udało .... Bardzo chciałam zobaczyć moje małe szczęście na USG ... Pojechałam po 2 tygodniach do lekarza nie z kliniki , takiego który miał ta ciążę prowadzić i co według niego ciąża nie rozwija się prawidłowo , za.maly pęcherzyk ciążowy względem do tygodnia ciąży ... Był strach czy aby na pewno ma rację ..m dzień po tej wizycie pojechałam do lekarza z kliniki , uspokajał że może być jeszcze dobrze .... Po kolejnych 3 tygodniach i dwóch wizytach kazał odstawić leki ...chodź pęcherzyk się powiększył to nie było serduszka był niemiłosierny ból , złość do wszystkiego i wszystkich dlaczego znowu my skoro już miało być tak pięknie ... Prawie w 9 tygodniu poroniłam ...bałam się tego najbardziej ...czułam nie moc... Ciągle płakałam , ciągle obwiniałam siebie ... Nie potrafiłam się uśmiechać , rozmawiać ... Moim najlepszym przyjacielem było łóżko ... W końcu podjęłam decyzję i terapii ... Uwierz mi że pomogła , chodź na początku czerwca wszystko wróciło do mnie że zdwojoną siłą bo miałam na ten dzień termin porodu i odebrałam kolejna betę ( ciąża biochemiczna ) po drodze wyszly inne kwiatki , wizyta u imunologa konieczna i wykonanie niezbędnych badań , guzki na tarczycy ( ponoć jest ich tak dużo że cała tarczycę zajmują i niektóre są duże . ... Muszę iść na biopsję )...ale nie poddaje się , walczę dalej bo wiem że moje maleństwo czeka na mnie ... Ogólnie miałam 4 transfery dwa razy ciąża biochemiczna , raz nie drgnęła beta a ten pierwszy raz opisany Codziennie sobie mówię że będę szczęśliwa , że będę mamą , że się w końcu uda lecz muszę na moje maleństwo trochę dłużej poczekać ... Mimo że środki na koncie już dwa razy się skończyły , mimo że pół zrodowia i życia zostawiam w klinice nie poddam się . Bo do póki walczysz jesteś zwycięzcą. Ja będę walczyć do ostatniej kropli krwi i potu . Bo się uda . Jak już całkowicie skoncza się środki to rodzina jest w gotowości aby pomóc ...oni wierzą tak samo jak ja ... Bo wiara jest najważniejsza ... Uda się i tobie tylko przejdź ta żałobę na spokojnie będę trzymać za ciebie kciuki 
tylko zmień myślenie proszę nie mów że się nie uda , mów że się uda , że będziesz szczęśliwa , że będziesz mama 
przez kilka lat próbowaliśmy naturalnie , jakoś nie przyszło nam do głowy że problem może tkwić w nas ... Po tym czasie mąż postanowił zrobić badania nasienia , okazało się że jest całkowity brak plemników przez chorobę która przechodził w dzieciństwie ... Po diagnozie daliśmy sobie spokój ... Ból ból ,rozpacz dlaczego akurat nam się to przytrafia ... Po pewnym czasie stwierdziliśmy że nie będziemy nigdy do końca szczęśliwi jeśli nie doczekamy się dziecka .... Podjęliśmy decyzję i dawcy ... Przeszliśmy 2 próby iui ... Niestety nie udane zaraz po tym podjęliśmy decyzję o ivi ... Chodź lekarz powiedział że możemy jeszcze raz podejść do iui zdecydowanie odmówiliśmy . Zaczęła się przygoda z ivi która trwa już prawie 1,5 roku ... Po pierwszym transferze zaszłam w ciążę , pierwszy raz w życiu widziałam cudowne dwie kreski na teście . Byłam w takim szoku że cała zaczęłam się telepać . Nie wiedziałam co mam robić ... Seriooo mózg przestał funkcjonować na chwilę ... Miałam prawie stan przedzawałowy ....szybko zebrałam ssie w sobie i dzwoniłam po rodzinie kto pojedzie zemną na betę bo ja nie byłam w stanie prowadzić ... Beta dodatnia , szalałam ze szczęścia że w końcu po wielu latach się udało .... Bardzo chciałam zobaczyć moje małe szczęście na USG ... Pojechałam po 2 tygodniach do lekarza nie z kliniki , takiego który miał ta ciążę prowadzić i co według niego ciąża nie rozwija się prawidłowo , za.maly pęcherzyk ciążowy względem do tygodnia ciąży ... Był strach czy aby na pewno ma rację ..m dzień po tej wizycie pojechałam do lekarza z kliniki , uspokajał że może być jeszcze dobrze .... Po kolejnych 3 tygodniach i dwóch wizytach kazał odstawić leki ...chodź pęcherzyk się powiększył to nie było serduszka był niemiłosierny ból , złość do wszystkiego i wszystkich dlaczego znowu my skoro już miało być tak pięknie ... Prawie w 9 tygodniu poroniłam ...bałam się tego najbardziej ...czułam nie moc... Ciągle płakałam , ciągle obwiniałam siebie ... Nie potrafiłam się uśmiechać , rozmawiać ... Moim najlepszym przyjacielem było łóżko ... W końcu podjęłam decyzję i terapii ... Uwierz mi że pomogła , chodź na początku czerwca wszystko wróciło do mnie że zdwojoną siłą bo miałam na ten dzień termin porodu i odebrałam kolejna betę ( ciąża biochemiczna ) po drodze wyszly inne kwiatki , wizyta u imunologa konieczna i wykonanie niezbędnych badań , guzki na tarczycy ( ponoć jest ich tak dużo że cała tarczycę zajmują i niektóre są duże . ... Muszę iść na biopsję )...ale nie poddaje się , walczę dalej bo wiem że moje maleństwo czeka na mnie ... Ogólnie miałam 4 transfery dwa razy ciąża biochemiczna , raz nie drgnęła beta a ten pierwszy raz opisany Codziennie sobie mówię że będę szczęśliwa , że będę mamą , że się w końcu uda lecz muszę na moje maleństwo trochę dłużej poczekać ... Mimo że środki na koncie już dwa razy się skończyły , mimo że pół zrodowia i życia zostawiam w klinice nie poddam się . Bo do póki walczysz jesteś zwycięzcą. Ja będę walczyć do ostatniej kropli krwi i potu . Bo się uda . Jak już całkowicie skoncza się środki to rodzina jest w gotowości aby pomóc ...oni wierzą tak samo jak ja ... Bo wiara jest najważniejsza ... Uda się i tobie tylko przejdź ta żałobę na spokojnie będę trzymać za ciebie kciuki tylko zmień myślenie proszę nie mów że się nie uda , mów że się uda , że będziesz szczęśliwa , że będziesz mama Przykro mi. Wiem co czułaś...Nie pisz Kochana, że się nie uda, bo tego nie wiesz i się nie dowiesz póki nie spróbujesz kolejny raz ... Sama jestem po 2 poronieniach, o jednym dowiedziałam się na badaniach prenatalnych, dosyć późno, miałam już widoczny brzuch, którego pokochałamCodziennie myślę o lepszym jutro, o tym, że mam szanse bo ktoś tam na mnie zamrożony czeka
masz jeszcze przebadane zarodki, robiłaś immunolugie? Lekarz szuka przyczyny straty?
Rozumiem że wszystkim wam tu ciężko ale ja dotąd miałam nadzieję a teraz ona umarła. Mam 2 zarodki, ale nie chcę tam wracać. Nie otrząsnęłam się jeszcze. Kojarzy mi się to źle wszystko. Z moją porażką.
Lekarz stwierdził że trzeba sprawdzić teraz jedynie czy nie ma trombofilii. Reszta dotąd była w miarę no trochę problem z komórkami NK i zapaleni endometrium.
Zrobiłam testdna i wyszły mi 3 mutacje. V-leiden, MTHFR i Pai. Na razie nie byłam nigdzie z wynikami bo nie wiem za bardzo gdzie iść. Kupiłam tylko kolejne witaminy w formie metylowanej i to by było na tyle.
Dziewczyny, powodzenia dziś
. Tłustych bet, pięknych widoków i samych dobrych wiadomości 
Motylek, jeeeaaaaa
Tylko mój limit pozytywnych rzeczy się wyczerpał bo to co dotąd cieszyło już mnie nie cieszy. Tak po prostu zniknęła radość życia a na dzieci w wózkach reaguje płaczem. Rozumiecie?
JestemMama!
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 23 Luty 2020
- Postów
- 5 270
Ja po tych badaniach miałam iść do hematologa dr.potoczka... taki dostałam namiar od mojego lekarza . Wysłałam.mu wyniki i cała konsultacje miałam online . Koszt 150 zł
PotrzebujeCudu
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 29 Lipiec 2020
- Postów
- 540
Powodzenia na wizytach i kciuki za piękne bety [emoji110][emoji110][emoji110][emoji110]
Hej, myślę że wiem co czujesz. Miałam 5 transferów. Przy trzech pierwszych beta nawet nie drgnęła. Przy czwartym doszłam do 6 tygodni i kilku dni i niestety serce przestało bić. Było to w grudniu 2020. Świat dla mnie się zatrzymał i zawalił. Nic nie miało sensu. Zostały mi jeszcze dwa zarodki i doczekałam dwa cykle i poprosiłam o ich podanie.
Nie miałam już siły do walki i mówiłam sobie że wezmę je bo skoro już itak są .... Więcej do IVF podchodzić nie będę. Nie mam siły.
Teraz jestem w 20 tygodniu i 2 dniu. Nie wiem jak będzie. Tego nikt nie wie. Mam skracająca się szyjkę, cukrzycę ciążowa i zespół antyfosfolipidowy.
Ale dałam sobie szansę i z tego powodu bardzo się cieszę.
Taki już nasz los. Musimy walczyć o dziecko. Jednak to jest warte każdej ceny jaką ponosimy.
Ogromnie wierzę że się uda choć wtedy przy ostatnim transferze mówiłam sobie będzie co ma być i chce wiedzieć że zrobiłam wszystko.
reklama
Ja też często czułam zazdrość... Jestem na forum już kilka lat i trochę tych pozytywnych bet przeżyłam... Zawsze było mi ciężko i czułam zawód, dlaczego to nie ja? Wszystkiemoje dziewczyny już urodziły dziecko a ja dalej tu gniłam
Myślę, że takie emocje są całkowicie normalne i masz do nich prawo . Przytulam mocno