Wczoraj po 4 dniach spóźniającego się okresu zrobiłam test. Wyszedł bladzioch. Nie spodziewałam się tego, zabezpieczamy się z mężem, mamy już dwójkę dzieci, zdecydowanie nie chcieliśmy mieć kolejnego. Od wczoraj nie umiem się ogarnąć, mam wreszcie od roku pracę którą lubię, jakies dwa lata temu mieliśmy kryzys z mężem w zwiazku, ale od roku układa nam się bardzo dobrze, znaleźliśmy czas tylko dla siebie a ciąża jest dla mnie czymś tak przerażającym w tym momencie... Nie zrozumcie mnie źle, kocham dzieci, mąż jest świetnym tatą, ale każda z ciąż była dla nas traumą, komplikacje, leżenie po pół roku plackiem i czekanie, modlenie się żeby dotrwać najpierw do 24 tyg, potem do 28 i tak dalej, niesamowity stres i strach o dziecko. Oboje twardo obstawalismy że nigdy więcej, że nie ma takiej opcji. Poprzednie ciążę były wyczekane, druga nie do końca planowana ale w głowie oboje mieliśmy drugie dziecko, więc mimo wszystko cieszyliśmy się, a teraz... Jak mam powiedzieć mezowi? Mówić teraz czy czekać na wizytę u lekarza i potwierdzenie? Ja wiem że to ja najlepiej znam mojego męża i powinnam wiedzieć ale nigdy w życiu nie bylam tak przerażona i niepewna tego co dalej...
Nulini
Po prostu szczęśliwa!
No właśnie... A ja każdego dnia patrzę na cierpienie mojego chorego Syna i nie wyobrażam sobie kolejnego dziecka skazać na taki los [emoji20]
Dzieci więcej mieć nie chcę, zabezpieczam się, ale niestety, czasem los płata figle i ja nie chcę, żeby taki pech przekreślił wszystko... Poza tym aborcji na wczesnym etapie nie traktuję jako zabijania dziecka, tylko usuwania zarodka.
reklama
U
usunięty
Gość
Ty to widzisz w taki sposób a ja inny. Ty też kiedyś byłaś zarodkiem, ja byłam wszyscy nim byli. Ja mam trochę inne podejście
dlatego nie mam zamiaru się kłócić ponieważ jak już wyżej napisałam każdy ma możliwość wyboru 
kasiaa91
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 29 Grudzień 2019
- Postów
- 9 965
Ty to widzisz w taki sposób a ja inny. Ty też kiedyś byłaś zarodkiem, ja byłam wszyscy nim byli. Ja mam trochę inne podejście
Oczywiście ! Dlatego napisałam we wcześniejszym poście „dla mnie” - to tylko moje podejście i szanuje inne dopóki nie ingeruje w moje przekonania i wolność wyboru.
U
usunięty
Gość
Wiem dlatego bardzo Tobie współczuję i myślę że jesteś silną babką!
Nie wiem co przeżywasz ponieważ nie byłam w takiej sytuacji ale miałam doczynienia z dziewczynką całkowicie sparaliżowaną która dożyła tylko 4 miesiąca a była to córka przyjaciół. Dlatego ja nie wiem czy bym potrafiła na to patrzeć i nie wiem czy chciałabym aby moje dziecko cierpiało więc nie napiszę " nawet jak by było chore to bym wychowała" bo poprostu nie mam pojęcia jak bym się zachowała dlatego nie mam zamiaru nikogo oceniać ani kogoś pouczać@Nulini w takim razie bym postawiła na wkładkę hormonalna lub podwiązanie. Tabletki brałam wiele lat i wiele ciąż z nich znam, bo zapomnieć może się zdarzyć każdemu. Teraz wkładka i psychiczny spokój.
Wiadome, że nie 100 procent. Ale uważam, że są metody mniej i bardziej skuteczne. Czynnik ludzki typu zapomnienie właśnie obniża skuteczność statystycznie. Zresztą są jeszcze tabletki po itp itd. jeśli chodzi o usunięcie jak to mówicie zarodka, jestem na nie, bo kiedy już bije serce, a dzieje się to szybko wtedy dla mnie jest to życie. Wady to już inna sprawa.
@Tanya powiedz mężowi, porozmawiajcie na spokojnie. Przecież sama sobie dziecka nie zrobiłaś. Wspólnie podejmijcie jakaś decyzje, może być tak, że jego reakcja tylko podciągnie Cię na duchu, mam nadzieję ze tak będzie. To wasze życie i im szybciej to przegadacie, będzie więcej czasu na inne kroki, wizytę u lekarza.
Wiadome, że nie 100 procent. Ale uważam, że są metody mniej i bardziej skuteczne. Czynnik ludzki typu zapomnienie właśnie obniża skuteczność statystycznie. Zresztą są jeszcze tabletki po itp itd. jeśli chodzi o usunięcie jak to mówicie zarodka, jestem na nie, bo kiedy już bije serce, a dzieje się to szybko wtedy dla mnie jest to życie. Wady to już inna sprawa.
@Tanya powiedz mężowi, porozmawiajcie na spokojnie. Przecież sama sobie dziecka nie zrobiłaś. Wspólnie podejmijcie jakaś decyzje, może być tak, że jego reakcja tylko podciągnie Cię na duchu, mam nadzieję ze tak będzie. To wasze życie i im szybciej to przegadacie, będzie więcej czasu na inne kroki, wizytę u lekarza.
Nulini
Po prostu szczęśliwa!
jak myślisz jak będzie reakcja męża oprócz zdziwienia?
Nulini
Po prostu szczęśliwa!
Jeśli tylko przemknęło Ci to przez głowę, to zapomnij o tym, szkoda tracić nerwy na takie tematy.
Masz kogoś bliskiego, komu mogłabyś sie wygadać? Siostrę? Przyjaciółkę?
reklama
Szczerze, nie wiem jak zareaguje, w głowie przewijalam to już milion razy. Wiem że na samym końcu i tak mi powie że damy sobie radę, ale boje się że gdzieś po drodze będzie mnie obwiniał, zresztą ja sama też to robię mimo że to głupie...
Tak się składa że moja przyjaciółka pracuje w służbie zdrowia, aktualnie po raz kolejny czeka na testy... Zresztą, najbliższą mi osobą jest mój mąż, po prostu muszę się ogarnąć i z nim porozmawiać...
Tak się składa że moja przyjaciółka pracuje w służbie zdrowia, aktualnie po raz kolejny czeka na testy... Zresztą, najbliższą mi osobą jest mój mąż, po prostu muszę się ogarnąć i z nim porozmawiać...