Boje się zostać mamą

[rikitiki]

Jak w tytule.
Jestem na początku ciąży planowanej i nagle mnie olśniło, że zostanę matką! Ta myśl mnie przeraża. Poza tym źle znoszę ciążę , ciągle mdłości i wymioty nie ułatwiają. Powinnam się cieszyć z ciąży a w ogóle tak nie jest.
Nie mam tak, że kocham tego kropka.
Czuje się zagubiona i nie wiem czy dobrze zrobiłam zachodząc w ciążę.
Nagle zrozumiałam, że może nie jestem wystarczająca , niedojrzała itd.
Boje się macierzyństwa, ciąży , porodu i połogu. Kompletnie nie mam zaufania do samej siebie.
Czy ktoś też tak miał

 

[Maris01]

Początki ciazy są ciężkie przez dolegliwości jakie występują ale w drugim trymestrze wszystko minie, ja też z pierwszym dzieckiem miałam obawy czy będę wogole potrafiła się nim zająć i " utrzymać przy zyciu" i po urodzeniu też sporo nerwów straciłam bo to kp nie wychodziło to placze nie wiadomo czemu ale z czasem się nauczyłam, najważniejsze abyś miała w drugiej połowie wsparcie bo sama z tym nie jesteś, w drugiej ciazy to też w sumie jakoś uczuć na początku ciazy nie miałam do córeczki , ale z czasem jak już czułam ruchy coś się pojawiało a jak się już urodziła to straciłam dla niej głowę

 

[Lady Loka]

Normalka ale zawsze warto z kimś to przegadać.

 

[rikitiki]

Początki ciazy są ciężkie przez dolegliwości jakie występują ale w drugim trymestrze wszystko minie, ja też z pierwszym dzieckiem miałam obawy czy będę wogole potrafiła się nim zająć i " utrzymać przy zyciu" i po urodzeniu też sporo nerwów straciłam bo to kp nie wychodziło to placze nie wiadomo czemu ale z czasem się nauczyłam, najważniejsze abyś miała w drugiej połowie wsparcie bo sama z tym nie jesteś, w drugiej ciazy to też w sumie jakoś uczuć na początku ciazy nie miałam do córeczki , ale z czasem jak już czułam ruchy coś się pojawiało a jak się już urodziła to straciłam dla niej głowę

I teraz jak jest ? W sensie jak już te dzieci są na świecie.

 

[Maris01]

I teraz jak jest ? W sensie jak już te dzieci są na świecie.

Syn ma już 9 lat no jego dzieciństwo było dla mnie traumatyczne ale szczęśliwe, a córeczka niedawno skończyła rok ( z drugim jest znacznie łatwiej bo wiesz co i jak) I właśnie się obudziła z drzemki i się teraz na mnie patrzy i cały czas się uśmiecha

 

[melodyP]

Ja miałam tak i nie tylko na początku ciąży. Nie tak, że ciągiem, ale miałam momenty zwątpienia nawet na samej końcówce i myśli ,,po co mi to było". A ciąża chciana, wystarana, wyczekana. Jak Ci to bardzo doskwiera to rozmowa z psychoterapeuta może dużo pomoc.
A teraz kocham tego bombelka ponad świat, życie bym za niego oddała

 

[Aksamitka28]

Jak w tytule.
Jestem na początku ciąży planowanej i nagle mnie olśniło, że zostanę matką! Ta myśl mnie przeraża. Poza tym źle znoszę ciążę , ciągle mdłości i wymioty nie ułatwiają. Powinnam się cieszyć z ciąży a w ogóle tak nie jest.
Nie mam tak, że kocham tego kropka.
Czuje się zagubiona i nie wiem czy dobrze zrobiłam zachodząc w ciążę.
Nagle zrozumiałam, że może nie jestem wystarczająca , niedojrzała itd.
Boje się macierzyństwa, ciąży , porodu i połogu. Kompletnie nie mam zaufania do samej siebie.
Czy ktoś też tak miał

Kto tak nie miał ja jestem na początku drugiej ciąży i też mam obawy oczywiście planowana i pierwsza z serduszkiem po 3 biochemicznych w ostatnich miesiącach...no bardziej planować się nie da ale to znów zmiana w życiu, samopoczucie też mam masakryczne. Bardzo źle znoszę pierwszy trymestr i to nie pomaga. Ja zaczęłam żyć w pierwszej ciąży jakoś koło 14-16 tygodnia później zaczęły się ruchy i poznawanie z bobasem mózg zaczął ogarniać co się dzieje

 

[Aksamitka28]

I teraz jak jest ? W sensie jak już te dzieci są na świecie.

Zaczynasz je kochać z każdym dniem bardziej
Oczywiście są wyjątki i zdarza się, że kobieta nie czuje nic ale warto wtedy udać się na psychoterapię

 

[paola121214]

Ja tez tak miałam.
Nawet nie chciałam karmic piersią .
Po porodzie było juz ok .
Po drugim porodzie wiedziałam, że to minie .

 

[rikitiki]

Dziękuję wszystkim za wsparcie