Wyniki

Moja mama przyjechała do nas przy pierwszym dziecku na półtora miesiąca. Po cesarce jej pomoc była nieoceniona.

To jest nas dwie. W pierwszej ciąży pracowałam do końca. W drugiej do 38 tygodnia. Nie było lekko. A teraz to już wogóle...

O 8:30 to ja już dawno w pracy jestem [emoji23] mam lekką i przy kompie. A bez kawy nie potrafię żyć. Nie palę, nie piję.

Powiem wam, że zazdroszczę wam warunków pracy w ciąży. No i L4. Ale coś za coś.

Powodzenia! U mnie to dopiero będzie. Rozwód. Odebranie praw rodzicielskich ojcu. I jeszcze ciąża. Już widzę ich reakcje... w pracy raczej będzie najmniejszy problem. Tak długo jak będę swoją wykonywać. To okropne, ale chciałabym się obudzić z tego koszmaru.

Jakaś mama pracuje do końca lub przynajmniej do trzeciego trymestru? Czy wszystkie idą na L4? Ja raczej nie mam wyboru i muszę. U nas L4 tylko w razie gdy jest mi coś naprawdę. No i jako samotna matka raczej muszę. Przyznam, że popołudniu marzę o tym, by choć na pół godziny się położyć. Albo...

Rozwód uważam akurat za krok do przodu. Nie potrafię się okłamywać. No i są rzeczy, których wybaczyć się nie da. Rzeczy swoje już zabrał. No w sumie nie on tylko jego rodzice. I to z jakim fochem. Chyba im się nie pochwalił jeszcze wszystkim. Jak im powiedziałam, oczywiście powiedzieli, że...

Cieszę się że ci się udało. Jak narazie nie chcę szukać nowego partnera. Z chwilą obecną nawet nie potrafię w tym kierunku myśleć.

Najczarniejszy moment mojego życia był trzy tygodnie temu. Wtedy miałam czarne myśli. Teraz już mniej. Dziś np wogole.

Muszę. Innej opcji nie ma.

Nie. Ja nie chcę. Dwa tygodnie temu byłam już u adwokata. Wydawało mi się ze mam idealną rodzinę. Świat legł w gruzach trzy tygodnie temu. Tydzień temu test wyszedł pozytywny. On jeszcze nie wie. W sumie to narazie wie tylko moja ginekolog i psychoterapeutka.

Przynajmniej masz męża. Ja swojemu właśnie wysłałam papiery rozwodowe.

To jest nad dwie. Też mam córeczkę. Ma roczek. Chodzi od 7 miesiąca i zastanawiam się jak to będzie z jeszcze jednym dzieckiem i czy dam radę. Dodatkowo jest jeszcze synek i ma 8 lat. I wychodzi na to że zostałam samotną matką. Wiele krwiaków się wchłania. Spokojnie.

Moja córeczka ma roczek i przechodzi teraz okres tylko mama. Próbuję ją (jak narazie bezskutecznie) przyzwyczaić do spania w swoim łóżeczku. Idzie jak po grudzie. Rano wstaję, dzieci budzą się ze mną. Niania przychodzi około 7:30. Ja wychodzę do pracy lub pracuję z domu. Jak jestem w do u młoda...

U mnie nie było nic widać w obydwu ciążach do trzeciego trymestru. W pierwszej ciąży brzuch widać było dopiero na początku ósmego miesiąca. W drugiej na początku siódmego. Oby i tym razem tak było. Jak najmniej obciążenia na kręgosłup. Pomocy nie mam żadnej. Aż się boje tych nadchodzących...

Synek ma 8 lat. Córeczka roczek.

Dokładnie! Jestem z tych osób, które wolą wiedzieć. A wiele wad można wyleczyć jeszcze w ciąży. Za każdym razem robiłam badania. U nas mam to wliczone w ubezpieczenie. I pokryte 100%. A chore dziecko niestety jednak bym usunęła. Mam już dwójkę i sama nie dałabym rady dodatkowo z chorym...

W Polsce chyba musi się mieć czyste paznokcie. U nas już nie. Na cesarce rok temu miałam zrobione. Można zadzwonić i się spytać.

Mam 34 lata i jestem już po drugiej mammografii. Rodzinnie tak mamy. Muszę się pilnować.

Ja dopiero was znalazłam. Podejrzewam, że jeszcze sporo dziewczyn podczytuje ujawni się dopiero jak forum będzie się zamykać lub gdy minie magiczne 12 tygodni i będą już spokojniejsze.

Póki jesteśmy na otwartym napisze tylko, że na innym kontynencie jak Europa.

Rodziny tu żadnej nie mam. Psychicznie nie wiem czy dam radę. Po drugiej ciąży musiałam leczyć się na depresję i do teraz biorę tabletki. Lekarz-specjalista kazał mi absolutnie nie odkładać. Generalnie martwi mnie ze zostałam sama z wszystkim. Też myślałam o aborcji, która jest u nas legalna...

Póki co minął tydzień czasu, a ja mam kiepskie myśli. Oby minęło.

Cześć. Znalazłam to forum przypadkiem. Tydzień temu zrobiłam test i do dziś jakoś ledwo uwierzyć mogę w dwie kreski. Ta ciąża jest dla mnie kompletnym zaskoczeniem. Zwłaszcza, że jestem mamą cudownej dwójki dzieci, które przyjdzie mi wychować jako samotna matka. Przyznam, że sytuacja póki co...