reklama
- Dołączył(a)
- 14 Maj 2018
- Postów
- 13
Witam.
Temat, który Pani porusza jest często spotykany. Dzieci wytwarzają silną więź z rodzicami. Jednak gdy pojawia się kolejne dziecko w rodzinie, relacje z opiekunem zmieniają się, tak samo jak i sytuacja dziecka. Uwaga rodziców jest wtedy podzielona na więcej dzieci. Na takie sytuacje dzieci często reagują smutkiem, złością, zazdrością, a nawet agresją. W momencie pojawienia się młodszego rodzeństwa, dziecko myśli, że już nie jest wystarczająco dobre, dlatego rodzice chcieli mieć nowego potomka. Najczęstszym błędem rodziców jest ignorowanie negatywnych uczuć, jakie dziecko żywi do rodzeństwa. Należy wyrazić zrozumienie dla jego uczuć. Pomóż dziecku wyładować swe wrogie uczucia w twórczy lub symboliczny sposób. Powiedz np. 'Nie wolno bić siostry! Możesz pokazać na lalce, co czujesz.'. Zmuszanie dziecka do dobrych uczuć często rozbudza te złe i na odwrót. Pozwolenie dziecku na ujawnienie tych złych uczuć zazwyczaj prowadzi do rozbudzenia dobrych! Wskazana przez Panią zazdrość może być przyczyną rywalizacji. Dzieci często rywalizują między sobą o względy rodziców. Należy unikać porównań, które stawiają jedno dziecko w niekorzystnym świetle, ale także tych porównań, które wyróżniają jedno dziecko. Zamiast porównywać lepiej powiedzieć dziecku co nam się podoba, a co nie, w jego zachowaniu, opisać co widzisz i co należy zrobić. Tak jak wcześniej już zostało zaproponowane, radzę zaangażować starsze dziecko w opiekę nad młodszym dzieckiem. W ten sposób będzie Pani spędzać czas z jednym i drugim dzieckiem, a starsze dziecko poczuje się potrzebne. W celu poszerzenia wiedzy na temat wychowania szczęśliwego rodzeństwa polecam Pani zapoznać się z książką Adele Faber i Elaine Mazlish pt.: Rodzeństwo bez rywalizacji. Jak pomóc własnym dzieciom żyć w zgodzie, by samemu żyć z godnością. Książka jest godna polecenia, ponieważ poruszony został w niej temat sytuacji dziecka, które posiada rodzeństwo, opisane są uczucia, jakie może odczuwać dziecko. Co najważniejsze, w książce zostały przedstawione rozmaite, trudne, a jednocześnie często spotykane sytuacje zachodzące między rodzeństwem oraz sposób ich rozwiązania przez nas, czyli rodziców. Szczególnie polecam Pani przeczytać rozdział "Ryzyko porównywania" (str. 67). Wielu rodziców nie zdaje sobie sprawy, jak nieświadomie porównują swoje dzieci, co dodatkowo wzbudza złość i poczucie niezrozumienia. Ten rozdział pomoże Pani spojrzeć inaczej na sytuację dziecka, dzięki temu znajdzie Pani z nimi wspólny język!
Pozdrawiam.
Temat, który Pani porusza jest często spotykany. Dzieci wytwarzają silną więź z rodzicami. Jednak gdy pojawia się kolejne dziecko w rodzinie, relacje z opiekunem zmieniają się, tak samo jak i sytuacja dziecka. Uwaga rodziców jest wtedy podzielona na więcej dzieci. Na takie sytuacje dzieci często reagują smutkiem, złością, zazdrością, a nawet agresją. W momencie pojawienia się młodszego rodzeństwa, dziecko myśli, że już nie jest wystarczająco dobre, dlatego rodzice chcieli mieć nowego potomka. Najczęstszym błędem rodziców jest ignorowanie negatywnych uczuć, jakie dziecko żywi do rodzeństwa. Należy wyrazić zrozumienie dla jego uczuć. Pomóż dziecku wyładować swe wrogie uczucia w twórczy lub symboliczny sposób. Powiedz np. 'Nie wolno bić siostry! Możesz pokazać na lalce, co czujesz.'. Zmuszanie dziecka do dobrych uczuć często rozbudza te złe i na odwrót. Pozwolenie dziecku na ujawnienie tych złych uczuć zazwyczaj prowadzi do rozbudzenia dobrych! Wskazana przez Panią zazdrość może być przyczyną rywalizacji. Dzieci często rywalizują między sobą o względy rodziców. Należy unikać porównań, które stawiają jedno dziecko w niekorzystnym świetle, ale także tych porównań, które wyróżniają jedno dziecko. Zamiast porównywać lepiej powiedzieć dziecku co nam się podoba, a co nie, w jego zachowaniu, opisać co widzisz i co należy zrobić. Tak jak wcześniej już zostało zaproponowane, radzę zaangażować starsze dziecko w opiekę nad młodszym dzieckiem. W ten sposób będzie Pani spędzać czas z jednym i drugim dzieckiem, a starsze dziecko poczuje się potrzebne. W celu poszerzenia wiedzy na temat wychowania szczęśliwego rodzeństwa polecam Pani zapoznać się z książką Adele Faber i Elaine Mazlish pt.: Rodzeństwo bez rywalizacji. Jak pomóc własnym dzieciom żyć w zgodzie, by samemu żyć z godnością. Książka jest godna polecenia, ponieważ poruszony został w niej temat sytuacji dziecka, które posiada rodzeństwo, opisane są uczucia, jakie może odczuwać dziecko. Co najważniejsze, w książce zostały przedstawione rozmaite, trudne, a jednocześnie często spotykane sytuacje zachodzące między rodzeństwem oraz sposób ich rozwiązania przez nas, czyli rodziców. Szczególnie polecam Pani przeczytać rozdział "Ryzyko porównywania" (str. 67). Wielu rodziców nie zdaje sobie sprawy, jak nieświadomie porównują swoje dzieci, co dodatkowo wzbudza złość i poczucie niezrozumienia. Ten rozdział pomoże Pani spojrzeć inaczej na sytuację dziecka, dzięki temu znajdzie Pani z nimi wspólny język!
Pozdrawiam.
- Dołączył(a)
- 14 Maj 2018
- Postów
- 13
Witam.
Temat, który Pani porusza jest często spotykany. Dzieci wytwarzają silną więź z rodzicami. Jednak gdy pojawia się kolejne dziecko w rodzinie, relacje z opiekunem zmieniają się, tak samo jak i sytuacja dziecka. Uwaga rodziców jest wtedy podzielona na więcej dzieci. Na takie sytuacje dzieci często reagują smutkiem, złością, zazdrością, a nawet agresją. W momencie pojawienia się młodszego rodzeństwa, dziecko myśli, że już nie jest wystarczająco dobre, dlatego rodzice chcieli mieć nowego potomka. Najczęstszym błędem rodziców jest ignorowanie negatywnych uczuć, jakie dziecko żywi do rodzeństwa. Należy wyrazić zrozumienie dla jego uczuć. Pomóż dziecku wyładować swe wrogie uczucia w twórczy lub symboliczny sposób. Powiedz np. 'Nie wolno bić siostry! Możesz pokazać na lalce, co czujesz.'. Zmuszanie dziecka do dobrych uczuć często rozbudza te złe i na odwrót. Pozwolenie dziecku na ujawnienie tych złych uczuć zazwyczaj prowadzi do rozbudzenia dobrych! Wskazana przez Panią zazdrość może być przyczyną rywalizacji. Dzieci często rywalizują między sobą o względy rodziców. Należy unikać porównań, które stawiają jedno dziecko w niekorzystnym świetle, ale także tych porównań, które wyróżniają jedno dziecko. Zamiast porównywać lepiej powiedzieć dziecku co nam się podoba, a co nie, w jego zachowaniu, opisać co widzisz i co należy zrobić. Tak jak wcześniej już zostało zaproponowane, radzę zaangażować starsze dziecko w opiekę nad młodszym dzieckiem. W ten sposób będzie Pani spędzać czas z jednym i drugim dzieckiem, a starsze dziecko poczuje się potrzebne. W celu poszerzenia wiedzy na temat wychowania szczęśliwego rodzeństwa polecam Pani zapoznać się z książką Adele Faber i Elaine Mazlish pt.: Rodzeństwo bez rywalizacji. Jak pomóc własnym dzieciom żyć w zgodzie, by samemu żyć z godnością. Książka jest godna polecenia, ponieważ poruszony został w niej temat sytuacji dziecka, które posiada rodzeństwo, opisane są uczucia, jakie może odczuwać dziecko. Co najważniejsze, w książce zostały przedstawione rozmaite, trudne, a jednocześnie często spotykane sytuacje zachodzące między rodzeństwem oraz sposób ich rozwiązania przez nas, czyli rodziców. Szczególnie polecam Pani przeczytać rozdział "Ryzyko porównywania" (str. 67). Wielu rodziców nie zdaje sobie sprawy, jak nieświadomie porównują swoje dzieci, co dodatkowo wzbudza złość i poczucie niezrozumienia. Ten rozdział pomoże Pani spojrzeć inaczej na sytuację dziecka, dzięki temu znajdzie Pani z nimi wspólny język!
Pozdrawiam.
Temat, który Pani porusza jest często spotykany. Dzieci wytwarzają silną więź z rodzicami. Jednak gdy pojawia się kolejne dziecko w rodzinie, relacje z opiekunem zmieniają się, tak samo jak i sytuacja dziecka. Uwaga rodziców jest wtedy podzielona na więcej dzieci. Na takie sytuacje dzieci często reagują smutkiem, złością, zazdrością, a nawet agresją. W momencie pojawienia się młodszego rodzeństwa, dziecko myśli, że już nie jest wystarczająco dobre, dlatego rodzice chcieli mieć nowego potomka. Najczęstszym błędem rodziców jest ignorowanie negatywnych uczuć, jakie dziecko żywi do rodzeństwa. Należy wyrazić zrozumienie dla jego uczuć. Pomóż dziecku wyładować swe wrogie uczucia w twórczy lub symboliczny sposób. Powiedz np. 'Nie wolno bić siostry! Możesz pokazać na lalce, co czujesz.'. Zmuszanie dziecka do dobrych uczuć często rozbudza te złe i na odwrót. Pozwolenie dziecku na ujawnienie tych złych uczuć zazwyczaj prowadzi do rozbudzenia dobrych! Wskazana przez Panią zazdrość może być przyczyną rywalizacji. Dzieci często rywalizują między sobą o względy rodziców. Należy unikać porównań, które stawiają jedno dziecko w niekorzystnym świetle, ale także tych porównań, które wyróżniają jedno dziecko. Zamiast porównywać lepiej powiedzieć dziecku co nam się podoba, a co nie, w jego zachowaniu, opisać co widzisz i co należy zrobić. Tak jak wcześniej już zostało zaproponowane, radzę zaangażować starsze dziecko w opiekę nad młodszym dzieckiem. W ten sposób będzie Pani spędzać czas z jednym i drugim dzieckiem, a starsze dziecko poczuje się potrzebne. W celu poszerzenia wiedzy na temat wychowania szczęśliwego rodzeństwa polecam Pani zapoznać się z książką Adele Faber i Elaine Mazlish pt.: Rodzeństwo bez rywalizacji. Jak pomóc własnym dzieciom żyć w zgodzie, by samemu żyć z godnością. Książka jest godna polecenia, ponieważ poruszony został w niej temat sytuacji dziecka, które posiada rodzeństwo, opisane są uczucia, jakie może odczuwać dziecko. Co najważniejsze, w książce zostały przedstawione rozmaite, trudne, a jednocześnie często spotykane sytuacje zachodzące między rodzeństwem oraz sposób ich rozwiązania przez nas, czyli rodziców. Szczególnie polecam Pani przeczytać rozdział "Ryzyko porównywania" (str. 67). Wielu rodziców nie zdaje sobie sprawy, jak nieświadomie porównują swoje dzieci, co dodatkowo wzbudza złość i poczucie niezrozumienia. Ten rozdział pomoże Pani spojrzeć inaczej na sytuację dziecka, dzięki temu znajdzie Pani z nimi wspólny język!
Pozdrawiam.
Podziel się: