smutek,złość,żal... ;(

[rikapa]

dziewczyny musimy być silne ja też 7 lat temu straciłam mamę moją najukochańszą mamusię z którą miałam rewelacyjny kontakt. Patrzyłam jak zżera ją choroba i powiem Wam że nikomu tego nie życzę przez półtora roku mama nie wstała z łóżka trzeba było się nią zajmować , przebierać, przewijać, karmić niestety rak jest straszny. Miała 40 lat jak umarła ja miałam 20 :-( i mimo iż już trochę czasu minęło tęsknię za nią niemiłosiernie. Trzymajcie się!!!!:-)

 

[xandii]

kochana firanko- naprawdę bardzo ci współczuję... światełko dla Twojego Taty (*)(*)(*)

Myślę, że nie ma co sie spieszyc i robić czegoś wbrew temu co czujesz... trudno tak po prostu pożegnac kochaną osobę, trudno udawać, że nic sie nie stało i żyć dalej jakby nic sie nie stało. Bądź dobra dla siebie: płacz, kiedy tego potrzebujesz, mów o tym, rób to co czujesz, że powinnaś...żałoba ma swoje etapy i musi sie dopełnić... mam nadzieję, że czas szybko uleczy Twoje rany

 

[eveline90]

Zgadzam się w 100 % z tym co napisała Kkropeczka.
Tak wiem jesteś córką, siostrą i mamą i powinnaś być silna ble, ble, ble, ale jestes też człowiekiem który posiada emocje, uczucie, nikt nie ma prawa dusić w sobie jakiego kolwiek stanu emocjonalnego, a jeśli tak robi to później "czuje się" nie zrozumiany lub że tak powiem "wyzywa" się na swoich bliskich.

Owszem, płacz z mamą, siostrą ale pamiętaj żebyś nie okazywała tak intensywnie tego uczucia przy maleństwie, rozmawiaj z nią, tłumacz jej że dziadziuś był chory i stało się to co się stało, że mimo tego że już Go z Wami nie ma On patrzy na Was, czuwa nad Wami i cały czas mocno Was kocha. Bo dzieci są bardzo dobrymi obserwatorami, a informacje które posiadają potrafią doskonale wykożystywać (nie koniecznie źle ale i takie się zdażają)
Co mogę jeszcze napisać to to że bardzo Wam współczuję, i że żadne słowa ani gesty nie przybliżą mie do Waszego nieszczęścia ale wierzę, jestem pewna że dacie sobie radę bo macie SIEBIE NAWZAJEM.

 

[sylvi81]

Firanko tak bardzo Cię rozumiem.....ja rok temu...dokładnie 16.12. straciłam największe moje życiowe wsparcie, najukochańszą przyjaciółkę...moją MAMĘ :-( ...najwspanialszą babcię dla moich dzieci. Stało się to nagle...nigdy nie uwierzyłabym nikomu, gdyby powiedział ,że taka tragedia się nam przytrafi:-( Nic gorszego chyba nie mogło mnie spotkać...tak bardzo byłyśmy zżyte, tak strasznie ją kochałam... Napewno te święta były dla Was ogromne trudne...dla nas bardzo....już chyba zawsze tak będzie..to przygnębiające:-( Tak ciężko mi żyć bez Niej Trzymaj się jakoś !!!

Ja też mam córeczkę Nikole

 

[KasiaiAlex]

Kochana, przeczytałam Twoją historię i łzy stanęły mi w oczach.
Mój kochany tata 4 lata temu zmarł nagle na zawał serca. Miał 47 lat. Też mi go strasznie brakowało. Dokładnie rok później umarł na raka mój narzeczony, z którym byłam 5 lat. Największym szczęściem, które uleczyło mnie ze wszystkiego, jest moje dziecko, dzieki niemu świat nabrał kolorów. Pamiętaj, że czas naprawdę leczy rany, a co nas nie zabije, to nas wzmocni. Trzymaj się ciepło.

 

[Sabrinka]

Nie ma nic porównywalnego z poczuciem straty po najbliższych, kiedy ja traciłam bliskich czułam jakby mi ktoś kawałek mojej duszy i serca wyrywał strasznie wielkimi pazurami. Chciałabym Cię pocieszyć ale w tym przypadku się po prostu nie da. Jest źle, a będzie jeszcze gorzej. Światełko w tunelu jest takie, że z czasem po prostu nauczysz się z tym żyć. Tak było ze mną Mocno trzymam kciuki abyś jak najszybciej się nauczyła.

 

[kati05]

Utrata kogoś bliskiego to naprawde ogromny ból W ubiegłym roku straciłam jedynego brata,został zamordowany w Hiszpani.Nadal się z tym nie pogodziłam,może dlatego że póki co nie możemy sprowadzić ciała do czasu wyjaśnienia śledztwa.Ciągle żyje myślą że niedługo znów sie spotkamy,..

 

[firanka]

Dziękuję dziewczyny za słowa otuchy. Nadal jest ciężko,ale daje radę...Najgorsze były święta...z jednej strony fajne,bo z bliskimi osobami,a z drugiej najgorsze bo brakowało taty...już nikt mi nie składał tych denerwujących mnie życzeń,a jednak tak pociesznych...No i potem kiepski sylwester,i 15 luty-urodziny taty...naprawdę to były straszne daty. Nicole powie,że na zdjęciu jest dziadek i patrzy na nią,komórkę taty też mówi,że to dziadka telefon. Najgorszym momentem w tym roku był dla mnie dzień dziadka i babci w przedszkolu...trzeba było nauczyć wierszyka i w momencie gdy docierałam do kwestii o dziadku zaczynałam ryczeć nie mogłam Jej tego nauczyć...po prostu nie mogłam...

 

[Wiolcia_6]

Boże to takie smutne rycze jak głupia... strasznie ci współczuję, również mam wspaniałych rodziców więc rozumiem twój ból. Pamietaj że kiedyś jeszcze się z nim spotkasz i może go nie widzisz ale on koło was jest. Może kiedyś odwiedzi cię we snie... Czas naprawdę leczy rany i mam nadzieję, że niedługo poczujesz się lepiej. Musisz teraz wspierac też mamę bo straciła ukochana osobe, z którą była lata. Bądź silna! On naprawdę koło Was jest

 

[wanilla]

Kiedy przeczytałam Twój wpis, popłakałam się, czuć, że jesteś bardzo przybita, ale musisz być silna, dziewczyno, dobrze, że piszesz o tym, co czujesz...