Ja nie mówię, że będziemy złymi mamami, tylko wiem, że są kobiety, które "dla dobra dziecka" znoszą upokorzenia (żeby tylko dziecko miało ojca). Mówię tutaj o tym, że kobieta pozwala się obrażać, rzucać sobą po ścianach, itp., itd. Jedyną rzeczą, którą zrobię wspólnie z ex w jednym pomieszczeniu to walka o fundusze, na nic więcej dla dobra mojego dziecka się nie zdecyduję. Przepraszam, ale kiedy słyszę słowa "Może to nie jest dziecko mojego syna", to ja nie mam o czym z takimi ludźmi rozmawiać czy się układać, skoro ojciec mojego dziecka mnie zostawił i mimo tego, że "wyciągam" rękę z prośbą (o którą sami zabiegali) o ustalenie jakiś zasad i spotykam się z "ciszą".. to ja nie widzę sensu, by w ogóle mieć jakiekolwiek skrupuły. Cieszę się, że czas pozwolił mi na tyle zobojętnieć na tych ludzi, że dzisiaj patrze na to zupełnie inaczej. Kiedyś wierzyłam, naprawdę wierzyłam, że pozwolę mojemu dziecku utrzymywać kontakt z ojcem, ale dzisiaj.. nie sądzę, żeby był to dobry pomysł. Nie chcę mi się pisać o tym, jak jeszcze 3 miesiące temu byłam pełna wiary w to, że babcia dostanie od wnuczki kartkę z życzeniami i pisałam inne bzdety. Nie widzę sensu "wypychać" dziecka w ręce kogoś, kto po prostu tego dziecka NIE CHCE. Bo gdyby mu zależało, zrobiłby wszystko, by nasze relacje były "zdrowe", więc pytanie - Co zrobili ex, by relacje były w miarę sensowne, by nasza ciąża przebiegała spokojnie? Jakiż jest ich wkład w to, żebyśmy się czuli bezpieczne?
Odpowiem sama za siebie... gó....no!
P.
...hmmm
