Kto po in vitro?

[Ananasowa93]

A w ogóle po telefonie z kliniki najpierw zadzwoniłam do męża on coś jeszcze chciał gadać a ja mówię kotek kończę bo muszę na forum napisać Cieszę się ze was tu mam bo w rodzinie nikt nie wie wiec nie mogę tego z nimi przezywać a to dla mnie trudne i dziwne bo z siostra i mama zawsze byłyśmy blisko i wszystko co sie działo razem przeżywaliśmy ...

 

[Waleczna36]

Ja bym wzięła 2. Podchodząc teraz na naturalnym cyklu chyba masz ten komfort, że możesz w następnym ponownie podchodzić tak? Jeśli będziesz na to gotowa oczywiście.

Zgadza się ale już wiem chyba nie dam rady ...
Jestem wykończona i zrezygnowania, źle się czuje ze wszystkim...

 

[Netiaskitchen]

2 razy w życiu jadłam z tej firmy z serem twarogowym. Boskie[emoji39]

No właśnie, dobrze powiedziane, boskieDziecko wsunęło 3 Mam nadzieję że jutro jeszcze będą

 

[Liliana87]

Podczytuje Was od jakiegoś czasu. Jesteście niasamowitą grupą wsparcia. Troszkę o mnie. Mam 37 lat w kwietniu 38 lat. Starania o bobasa 8 lat. 3 inseminacje w 2016 nie udane. Następnie mozolnie zbieranie środków na in vitro. Pierwsze podejście w listopadzie 2019 w Invimed Wrocław doktor Aneta Kozioł ( super lekarka). Amh 1,68. Krótki protokół efekt 6 pęcherzyków. 4 się zapłodnili. W sumie tylko jeden przetrwał i nadawał się do mrożenia. Byłam przerażona ( nie ukrywam liczyłam na lepszy efekt) . Finanse tylko na jedno podejście. Byłam załamana. U nas czynnik męski u mnie prolaktyna podwyższona. Transfer wyznaczony na 9 grudnia 2019. Byłam bardzo sceptyczna biorąc pod uwagę że zarodek był mrożony w 4 dobie a w 5 włącza się czynnik męski. I wiecie co udało się pierwsze podejście i sukces [emoji2]. Całe życie pod górkę a tu taki sukces. Ale nadal strach mnie nie opuszcza. Obecnie 12 tydzień ciąży, mdłości meczą, wymioty kilka razy dziennie. Dzisiaj miałam prenetalne i mamy skierowanie do genetyka, strach się nasilił [emoji20].
Ale się rozpisałam. Pozdrawiam Was i trzymam kciuki aby wasze starania zakończyły się sukcesem /bobaskami. Kilka fot mojego bobasa z dzisiaj[emoji16].

No gratuluję!!! A właśnie przed chwilą Wiorka prosiła o dowody na 1 udane in vitro

 

[Liliana87]

A w ogóle po telefonie z kliniki najpierw zadzwoniłam do męża on coś jeszcze chciał gadać a ja mówię kotek kończę bo muszę na forum napisać [emoji23][emoji3590] Cieszę się ze was tu mam bo w rodzinie nikt nie wie wiec nie mogę tego z nimi przezywać a to dla mnie trudne i dziwne bo z siostra i mama zawsze byłyśmy blisko i wszystko co sie działo razem przeżywaliśmy ...

Mój mąż jak tylko łapie za telefon mowi " no idź, napisz na forum do dziewczyn " [emoji1787][emoji23]

 

[Karpatka32]

Podczytuje Was od jakiegoś czasu. Jesteście niasamowitą grupą wsparcia. Troszkę o mnie. Mam 37 lat w kwietniu 38 lat. Starania o bobasa 8 lat. 3 inseminacje w 2016 nie udane. Następnie mozolnie zbieranie środków na in vitro. Pierwsze podejście w listopadzie 2019 w Invimed Wrocław doktor Aneta Kozioł ( super lekarka). Amh 1,68. Krótki protokół efekt 6 pęcherzyków. 4 się zapłodnili. W sumie tylko jeden przetrwał i nadawał się do mrożenia. Byłam przerażona ( nie ukrywam liczyłam na lepszy efekt) . Finanse tylko na jedno podejście. Byłam załamana. U nas czynnik męski u mnie prolaktyna podwyższona. Transfer wyznaczony na 9 grudnia 2019. Byłam bardzo sceptyczna biorąc pod uwagę że zarodek był mrożony w 4 dobie a w 5 włącza się czynnik męski. I wiecie co udało się pierwsze podejście i sukces . Całe życie pod górkę a tu taki sukces. Ale nadal strach mnie nie opuszcza. Obecnie 12 tydzień ciąży, mdłości meczą, wymioty kilka razy dziennie. Dzisiaj miałam prenetalne i mamy skierowanie do genetyka, strach się nasilił .
Ale się rozpisałam. Pozdrawiam Was i trzymam kciuki aby wasze starania zakończyły się sukcesem /bobaskami. Kilka fot mojego bobasa z dzisiaj.

Gratulacje, piękna historia i cudnie, że Wam się udało za pierwszym razem, to naprawdę w procedurze innvitro nie jest oczywiste jesteśmy w bardzo podobnym etapie, ja 12+5, wczoraj miałam prenatalne, na szczęście dzidziuś zdrowy.
A z wizytą u genetyka to nie martw się, po iewaz bardzo często skierowanie na takie wizyty ma za zadanie wykluczyć wady, a nie je potwierdzić więc mocno trzymam kciuki aby Wasze Maleństwo okazało się zdrowym, silnym człowiekiem i abyś zaczęła się już bardziej cieszyć ciążą niż się martwić

 

[fredka84]

A w ogóle po telefonie z kliniki najpierw zadzwoniłam do męża on coś jeszcze chciał gadać a ja mówię kotek kończę bo muszę na forum napisać [emoji23][emoji3590] Cieszę się ze was tu mam bo w rodzinie nikt nie wie wiec nie mogę tego z nimi przezywać a to dla mnie trudne i dziwne bo z siostra i mama zawsze byłyśmy blisko i wszystko co sie działo razem przeżywaliśmy ...

Udana jesteś [emoji23].
Ja wreszcie nie czuję się samotna i mogę pisać byle co, to i tak reszta mnie rozumie [emoji3590]

 

[Candy_]

No gratuluję!!! A właśnie przed chwilą Wiorka prosiła o dowody na 1 udane in vitro

Udaje się i to z mrożonki .

 

[Camilleka]

Podczytuje Was od jakiegoś czasu. Jesteście niasamowitą grupą wsparcia. Troszkę o mnie. Mam 37 lat w kwietniu 38 lat. Starania o bobasa 8 lat. 3 inseminacje w 2016 nie udane. Następnie mozolnie zbieranie środków na in vitro. Pierwsze podejście w listopadzie 2019 w Invimed Wrocław doktor Aneta Kozioł ( super lekarka). Amh 1,68. Krótki protokół efekt 6 pęcherzyków. 4 się zapłodnili. W sumie tylko jeden przetrwał i nadawał się do mrożenia. Byłam przerażona ( nie ukrywam liczyłam na lepszy efekt) . Finanse tylko na jedno podejście. Byłam załamana. U nas czynnik męski u mnie prolaktyna podwyższona. Transfer wyznaczony na 9 grudnia 2019. Byłam bardzo sceptyczna biorąc pod uwagę że zarodek był mrożony w 4 dobie a w 5 włącza się czynnik męski. I wiecie co udało się pierwsze podejście i sukces . Całe życie pod górkę a tu taki sukces. Ale nadal strach mnie nie opuszcza. Obecnie 12 tydzień ciąży, mdłości meczą, wymioty kilka razy dziennie. Dzisiaj miałam prenetalne i mamy skierowanie do genetyka, strach się nasilił .
Ale się rozpisałam. Pozdrawiam Was i trzymam kciuki aby wasze starania zakończyły się sukcesem /bobaskami. Kilka fot mojego bobasa z dzisiaj.

Ale super! Takich wiadomości nam tutaj trzeba

 

[Camilleka]

Zgadza się ale już wiem chyba nie dam rady ...
Jestem wykończona i zrezygnowania, źle się czuje ze wszystkim...

Dzisiaj tak się czujesz, to całkiem normalne. Daj sobie czas na płacz i smutek, ale to minie i wtedy wracaj do walki @Waleczna36