Koszty wyprawki dla noworodka

[aspekt]

Wiesz co ja mam.inne spojrzenie na to. Jeżeli ktoś chce odejść od partnera, bo się nie układa, to ma takie prawo i nie powinien być pociągany do odpowiedzialności w postaci utrzymywania dorosłego, zdrowego człowieka.
Ja rozumiem.przez jakiś okres czasu być na utrzymaniu mężczyzny, sama byłam, ale gdybyśmy się rozstali zdrowy rozsądek nie pozwoliłby mi prosić o jakiekolwiek pieniądze.

A na chorego niezdolnego do pracy (i de facto samodzielnej egzystencji) 60-latka, który będzie miał swoją emeryturę, ale to i tak nie pokryje kosztow opieki? Serio mają wtedy utrzymywać takiego rodzica dorosłe dzieci (lub państwo w DPS) a współmałżonek może sobie składać pozew o rozwód i się ulotnić? Niech sąd decyduje, bo każda sprawa jest inna. Mnie dziwi, że 30-latkowie w amoku walk rozwodowych są w stanie np. iść na długie zwolnienia psychiatryczne, żeby dowodzić, że ex musi się nimi finansowo opiekować, ale każdy ma prawo wysuwać roszczenia jakie mu się widzą a od ich uznawania są odpowiednie instytucje.

 

[jumisia]

Wiesz co ja mam.inne spojrzenie na to. Jeżeli ktoś chce odejść od partnera, bo się nie układa, to ma takie prawo i nie powinien być pociągany do odpowiedzialności w postaci utrzymywania dorosłego, zdrowego człowieka.
Ja rozumiem.przez jakiś okres czasu być na utrzymaniu mężczyzny, sama byłam, ale gdybyśmy się rozstali zdrowy rozsądek nie pozwoliłby mi prosić o jakiekolwiek pieniądze.

rozumiem, że masz inne zdanie i szanuję to, że nie chciałaś kasy od byłego partnera. To jest prawo, a nie obowiązek. Nie lubię żerowania na innych ale jeszcze bardziej nie lubię nie wywiązywania się z zawartych umów, co w Polsce jest nagminne. Do odpowiedzialności wynikającej z umow (nie ważne czy umowa najmu czy małzenstwo) Polacy podchodzą sobie bardzo lekko. I spoko, przestałeś kochać małżonka, to się z nim rozwiedź. Ale jeśli umówiłeś się na dziecko, to je utrzymuj. A w Polsce nagminnie kryje się alimenciarzy. Jeśli się umówiłeś, że będziesz utrzymywał żonę, to się z tego wywiązuj, nawet jeśli żony już nie kochasz. Obie strony są dorosłe i powinny brać odpowiedzialność za własne czyny. Jeśli ja miałbym poświęcać moją karierę dla domu, to chce mieć gwarancję, że nie zostanę zrobiona w konia. Pozycje zawodowa zdobywałam latami i juz jej nie odzyskam. spoko mogę prasować mężowi koszule, ale jak mnie oszuka, to niech poniesie za to odpowiedzialność.

 

[ZielonaMamma]

Wiesz co ja mam.inne spojrzenie na to. Jeżeli ktoś chce odejść od partnera, bo się nie układa, to ma takie prawo i nie powinien być pociągany do odpowiedzialności w postaci utrzymywania dorosłego, zdrowego człowieka.
Ja rozumiem.przez jakiś okres czasu być na utrzymaniu mężczyzny, sama byłam, ale gdybyśmy się rozstali zdrowy rozsądek nie pozwoliłby mi prosić o jakiekolwiek pieniądze.

Ja zrezygnowałam z pracy, żeby być z dziećmi w domu, aż nie pójdą do przedszkola. 5 lat będę bezrobotna. Chyba, że będą mocno chorować, to dłużej. mąż mnie do tego przekonywał, że on nas utrzyma. Jakbyśmy się teraz rozeszli to powinien i tak wywiązać się z umowy, bo tych 5 lat w domu nikt mi nie zwróci. Zarabialabym mniej niż jakbym te 5 lat pracowała. Decyzja była wspólna, więc nie wiem, czemu tylko ja miałabym na tym stracić.

 

[DarkAsterR]

emerytura to inna para kaloszy. Godzimy się na to, żeby nasza praca w domu była traktowana jako bezwartościowa. Ja zarabiam więcej niż mój mąż, ale gdybyśmy się umówili, że ja będę teraz w domu, to po 10 latach nie mogłabym już pracować w zawodzie. Więc straciłabym 10 lat pracy w zawodzie i związanych z tym zarobków, bo za również viezka pracę w domu nic nie dostanę. Więc to cholernie niedprawiedliwe. I dlatego są alimenty dla małżonka, któremu spadła stopą życiowa. Bo inaczej się umawialiśmy. I nie ma tu nic do rzeczy, że kobieta ma 2 ręce i może pracować. Mąż tą kobietę oszukał i teraz ma ponieść konsekwencje.
Serio. Traktujmy się jako kobiety poważnie i poważnie traktujmy naszą pracę. To nie państwo ma płacić na kobietę, tylko jej mąż, który jej to przysięgał.

Skoro mamy się traktować poważnie to nie stawiajmy się w pozycji zależności finansowej od kogokolwiek.
Mnie mąż tez powiedział ze jak chce to mogę nie pracować bo on da radę nas utrzymać. Wiesz co zrobiłam? Grzecznie podziękowałam i wróciłam do pracy. Takie utrzymywanie może wyglądać atrakcyjnie ale ja jednak wole mieć własna karierę. Bo mąż dzisiaj jest a jutro może go nie być. A ja co mam w dupie tego mi nikt nie wylupie

 

[aspekt]

Skoro mamy się traktować poważnie to nie stawiajmy się w pozycji zależności finansowej od kogokolwiek.
Mnie mąż tez powiedział ze jak chce to mogę nie pracować bo on da radę nas utrzymać. Wiesz co zrobiłam? Grzecznie podziękowałam i wróciłam do pracy. Takie utrzymywanie może wyglądać atrakcyjnie ale ja jednak wole mieć własna karierę. Bo mąż dzisiaj jest a jutro może go nie być. A ja co mam w dupie tego mi nikt nie wylupie

Z drugiej strony patrząc, to czy pracujący ojciec-żywiciel rodziny nie jest uzależniony (także finansowo) od żony, która w domu zajmuje się dziećmi? Czy bezdzietny rolnik nie jest uzależniony od żony, która dogląda zwierząt gospodarskich, gdy on jest w polu? Dzisiaj żona jest i ogarnia, jutro może jej nie być. Na tym polega wspólnota. Problem jest wtedy, gdy ludzie wcale ze sobą tych rzeczy nie uzgadniają i potem okazuje się, że jakoś leciało - a jednak każdy ma inne oczekiwania i inaczej widzi kwestię poczynionych wyrzeczeń czy odniesionych zysków.

 

[jumisia]

Skoro mamy się traktować poważnie to nie stawiajmy się w pozycji zależności finansowej od kogokolwiek.
Mnie mąż tez powiedział ze jak chce to mogę nie pracować bo on da radę nas utrzymać. Wiesz co zrobiłam? Grzecznie podziękowałam i wróciłam do pracy. Takie utrzymywanie może wyglądać atrakcyjnie ale ja jednak wole mieć własna karierę. Bo mąż dzisiaj jest a jutro może go nie być. A ja co mam w dupie tego mi nikt nie wylupie

masz absolutną rację z samodzielnością finansową. Też radziłabym najpierw ją osiągnąć. Ale są różne sytuacje w życiu i różne powody pozostania w domu. Podtrzymuję zdanie, że jeśli małżonkowie się umówili, a potem jedno z nich nawala, to powinno ponieść odpowiedzialność. Inną jeszcze fprawą jest ściągalność i alimentów na dziecko i na byłego małżonka. Można mieć zasadzone i nic nie zobaczyć.

 

[DarkAsterR]

Z drugiej strony patrząc, to czy pracujący ojciec-żywiciel rodziny nie jest uzależniony (także finansowo) od żony, która w domu zajmuje się dziećmi? Czy bezdzietny rolnik nie jest uzależniony od żony, która dogląda zwierząt gospodarskich, gdy on jest w polu? Dzisiaj żona jest i ogarnia, jutro może jej nie być. Na tym polega wspólnota. Problem jest wtedy, gdy ludzie wcale ze sobą tych rzeczy nie uzgadniają i potem okazuje się, że jakoś leciało - a jednak każdy ma inne oczekiwania i inaczej widzi kwestię poczynionych wyrzeczeń czy odniesionych zysków.

Retoryka dobra ale w praktyce to tak nie wyglada.
Nie trzeba sie żenić żeby zwierzeta były dogladniete. Można to zrobić samemu. A jak się nie ma czasu to można zwierzeta sprzedać.
No i nie ma zasady, ze żona ma się zwierzetami zajmować. Może się na to zgodzić ale nie musi.

 

[DarkAsterR]

masz absolutną rację z samodzielnością finansową. Też radziłabym najpierw ją osiągnąć. Ale są różne sytuacje w życiu i różne powody pozostania w domu. Podtrzymuję zdanie, że jeśli małżonkowie się umówili, a potem jedno z nich nawala, to powinno ponieść odpowiedzialność. Inną jeszcze fprawą jest ściągalność i alimentów na dziecko i na byłego małżonka. Można mieć zasadzone i nic nie zobaczyć.

Pomijajac wiele rzeczy, jak udowodnić umowę zawarta „na gębę”?

 

[BBP]

Alimenty na ciebie naleza się tylko jeżeli jest orzeczenie o winie męża przy rozwodzie.
Natomiast uważam że alimenty na byłego, powinny być zlikwidowane. Wchodząc z kimś w małżeństwo biorę sobie dorosła osobę, a nie przyposabiam dziecko.

Nie jest to prawda.

 

[BBP]

A jak myślicie o jakie alimenty można wnioskować przy zarobkach męża w wysokości ok 15 tys zł netto? Jeśli zdecydowałabym się na urlop wychowawczy należą mi się także na siebie?

Wnioskować możesz o dowolną kwotę. Kwota zasądzona będzie w wysokości ustalonej na podstawie uzasadnionych potrzeb uprawnionego i możliwości zobowiązanego. Dodatkowo dziecko ma prawo do życia na stopie równej rodzicom.