Przepraszam, ze sie wtrącam "ni z gruszki, ni z pietruszki". Jednak chciałabym się wypowiedziec na ten temat. Moja córka, obecnie ma 28miesięcy, Od miesiąca (juz? dopieru?) nie ma smoczka. Przeczytałam całe to forum i jako młoda matka (mam 21 lat) może nie mam za dużo do powiedzenia, ale chciałabym napisac, jak to bylo z Nami. Kilka razy ( w wieku 1roku, 1.5r,) zabieralam Róży smoczka i "nie ma", zasypiała z "delikatnym" marudzeniem i było dobrze, ale po ok. 2 tygodniach były koszmary, płacz przez sen ( co nigdy się nie zdarzało) i "dyduś" wracał. Szczeże mówiąc mi to nie przeszkadzało, że tego smoczka ma (bo wiadomo, kazdy z nas mial), ale bałam się o to, że będzie miała "krzywe zęby", bo tak przeczytałam w internecie. Po konsultacji z lekarzem, rzeczywiście dowiedziałam się, że dziecko może miec krzywy zgryz, ale jesli smoczka ma pożyzej 3 roku życia ( wiadomo w każdym mieście, Każdy lekarz mówi inaczej), ja zaufałam "swojemu". Smoczek był, jak Mała zaczynała mówic, był jak zaczęla korzystac z nocnika, ale cały czas byly tłumaczenia, że smoczki mają "małe dzidzie", a nie duże dziewczynki (chodz nie był zabierany, ani chowany). Jednak od kiedy zaczęła sama mówic (i to baaaaardzo duzo), i z mojej strony i ze strony męża i dziadków były komentarze typu "ale wyjmij smoczka, bo nie nie rozumiem" ( co akurat jest prawdą, bo ciężko zrozumiec co mowi dziecko, jak ma smoczka w buzi). Wkoncu nadszedl ten czas, że Róża stwierdziła, "nie chce dydusia, bo nie moge mówic", wyrzuciła po raz pierwszy do spania smoczka na podloge i zasnela bez najmniejszego problemu i żadnych koszmarów w nocy. Smoczka oczywiscie nie wyrzucialam, ale Mała na drugi dzień mi pomogła mowiąc "Róża wyrzuci dydusia, bo jest duża i umie mówic". I tak smoczek "wyleciał" z domu, bez krzyku i "proszenia" (ktore chyba najbardziej boli matkę). Dlatego ja osobiście jestem zdania, ze należy dużo z dzieckiem rozmawiac i "przekonac", zeby samo pozegnalo się ze smoczkiem, a nie zabierac "dydusia" dziecku, które ma 1,5roku i jeszcze do konca nie rozumie, dlaczego odbierają mu "poczucie bezpieczenstwa i przyjaciela". Przecież My jako Matki wiemy dokładnie, ze ten czas musi wkoncu nastąpic, ale wiemy równiez, ze smoczek to jest cos co jak sie zabierze "na zawsze" nie wroci juz nigdy.....
Jeśli uraziłam kogoś swoją wypowiedzią, przepraszam, tak jak pisałam wyżej, jestem młodą Matką.
Pozdrawiam i życze powodzenia ^^
Jeśli uraziłam kogoś swoją wypowiedzią, przepraszam, tak jak pisałam wyżej, jestem młodą Matką.
Pozdrawiam i życze powodzenia ^^
Teraz jak widzi dziecko ktore ma smoczka to mówi że dydy bee :-)
