No właśnie. Jeśli to jest takie indywidualne, to można znaleźć świetnego psychologa, psychiatrę, brać leki, pracować nad traumą, a i tak jej nie przepracować. Ty dałaś radę, super. Ktoś inny mógł nie dać i nie znaczy to, że sobie odpuścił i pozwolił, by "psychika hamowała pragnienia większej ilości dzieci". To znaczy, że nie dał rady. Tylko tyle i aż tyle.
Nie wszystko jest proste i łatwe. To nie jest coś jak wyrzucenie z domu beznadziejnego partnera czy olanie toksycznej przyjaciółki, to walka z podświadomością. Gdyby to było takie proste - traumą, psycholog, leki, nowy szpital, koniec traumy, dobry poród - to byłoby cudownie.
, lekarz do którego chodziłam prywatnie ładnie powiedział do widzenia i więcej go nie widziałam (może liczył na dodatkową kasę bo dziewczyna obok też chodziła prywatnie do innego i do niej dzwonił jak się czuje) i położna która ciągle upominała żeby nie krzyczeć bo inne pacjentki wystraszę. Dwa kolejne porody były szybciutkie. Lekarz na NFZ, wszystkiego wizyty też a opieka w szpitalu miodzio. Wydaje mi się że dużo robi to na kogo się trafi podczas porodu. Teraz chciałabym naturalnie rodzic ale przy bliźniakach to se mogę chcieć....jak
Moja pierwsza córeczka była glowkowo druga nóżkami i się urodziły