Już kiedyś oglądałam ten film i kilka innych z nacięcia też. A mówiłam babeczki, nie dajcie się naciąć, to niepotrzebne i drastyczne, do tego absolutnie niczego nie poprawia, wręcz się jeszcze popęka dodatkowo. Jedyny wyjątek to wtedy, gdy dziecku spada tętno albo są dodatkowe, nagłe okoliczności, jak bardzo duże dziecko czy potrzeba użycia sprzętu do wyciągania.
Filmików swojemu obejrzeć nie dam, jeszcze gotowy zwiać mi z porodówki.
Ale, ale, dzisiaj po zakupach w hurtowni postanowiliśmy sprawdzić trasę do szpitala w którym chciałabym rodzić. Oczywiście pobłądziliśmy, więc sprawdzenie drogi, jeśli się nie zna, obowiązkowe. Od nas z domu (z innego miasta dodam) jest dokładnie pół godziny spokojnej jazdy i 15-20 minut na łeb na szyję
Pierwszy zonk, bramka i odpłatny wjazd na teren szpitala
I to na tyle nieprzyjemnych niespodzianek. Ogromny teren, pełno pawilonów, zieleń, czysto, zadbane, wszystko nowiuteńkie. Dojechaliśmy na porodówkę, wchodzimy na izbę przyjęć a tam zero ludzi, idealna cisza, pustka, wymarli. Za drzwiami zobaczyłam na fotelu zielonego faceta i byłam już pewna, że czeka na poród, weszliśmy no i faktycznie, fotele, poczekalnia, rejestracja. Wyszła przemiła pani, która odpowiedziała na milion naszych pytań o wszystko. Okazało się, że od marca poród rodzinny za darmo :-) I chociaż nie planowaliśmy odwiedzania porodówki, przemiła pani z rejestracji zaprowadziła nas na górę wejściem dla personelu
A tam ogromniasty, nowoczesny hol, fotele, stoły, wszystko w marcu oddane dla pacjentów, w ogóle nie czuć zapachu szpitala. Dalej zero ludzi, zero dźwięków, cisza.
Zadzwoniłam domofonem na porodówkę (nikt nie wejdzie sam), wyszła położna (młoda, gdzieś ledwie po 30-tce) i mimo, że akurat trwał poród oprowadziła nas po porodówce. Powiem tak: o jaaaa cieeee... 4 sale, nazwane jagodowa, malinowa, miętowa i jeszcze jedna, zapomniałam nazwę, cud, że te pamiętam. Sale pojedyncze, w każdej kanapa, wszelki sprzęt potrzebny do zbadania dzieciaczka na miejscu. W dwóch fotele ginekologiczne, ale takie wypasione, na pilota, z pałąkami do trzymania, obniżano-podwyższano-kosmiczne. Każda salka z łazienką, można robić co się chce, chodzić, siedzieć, lezeć, iść pod prysznic. W trzeciej sali to kosmiczne koło, dotykałam, buja się i można nawet stać, tylko na tym kole obowiązkowo ścisła współpraca z położną. Przy pozycji wertykalnej, na kole, kobieta może wyprzeć całe dziecko za jednym parciem (!) i tego muszą uniknąć położne. Nie ma tak, że najpierw główka, potem reszta, po prostu chlup i dziecko leeeci. W ostatniej sali wanna do porodów DO wody :-) Po dłuższej rozmowie jednak zrezygnowałam z pomysłu rodzenia w wannie, raz, że te paciorkowce dwa, że wody faktycznie nie da się na bieżąco wymienić, dziecko trzeba po urodzeniu przytrzymać pod wodą i jest ryzyko, że opije się tego świństwa, niestety. Położna bardzo miła, gadała grubo ponad pół godziny i mogłaby dłużej, gdybym ja mogła jeszcze stać i słuchać.
Jestem zachwycona, kapitalne miejsce, bardzo miła obsługa, nic nie muszę ze sobą mieć dla dziecka ani dla siebie oprócz wiadomych dokumentów, chyba, że chcę, wszystko jest na miejscu, za nic się nie płaci, jeśli dziecko chore, mama zostaje na miejscu bez konieczności płacenia za bycie hotelową jak kiedyś. Nic tylko dzwonić i liczyć, że miejsca będą. Dziś zajęta była tylko jedna sala :-) W szpitalu po prawidłowym porodzie i przy zdrowym dziecku jest się tylko 2 doby.
Z drugiej strony dopiero w szpitalu poczułam, że to już już i oboje byliśmy pod dużym wrażeniem. Zaczęło do nas docierać, jak niewiele czasu zostało. TZ mówi, że ma mieszane uczucia i jak zobaczył sale to pomyślał: grubo, oj będzie się dziać
A, że pytałam położną dosłownie o wszystko, zapytałam też o tatusiów, czy nie ma z nimi problemu. Powiedziała, że bardzo rzadko, że nie mdleją, nie histeryzują i większość historii jest wyssana z palca.
Najważniejsze, poczułam się w tym szpitalu dopieszczona, otoczona zainteresowaniem, jakby ciężar porodu spadł na czyjeś barki.
I znowu monolog, ale nakręcona jestem dzisiejszym dniem
