Wirus półpaśca jest blisko spokrewniony z wirusem opryszczki, dlatego zmiany skórne pojawiające się w przebiegu tych chorób są do siebie podobne, podobne jest także leczenie. W przeciwieństwie do ospy wietrznej, która atakuje przeważnie dzieci, półpasiec dotyka najczęściej ludzi dorosłych. Statystycznie zachorowalność rośnie wraz z wiekiem.
Typowe objawy półpaśca to podwyższona gorączka, uczucie mrowienia i ból po jednej stronie ciała. Po kilku dniach pojawiają w tej okolicy niewielkie, wypełnione płynem pęcherzyki umiejscowione wzdłuż chorobowo zmienionego nerwu. Umiejscowienie wysypki to najczęściej klatka piersiowa, brzuch, grzbiet lub twarz (istnieją jednak formy bardzo rzadko spotykane w okolicach oczu lub uszu). Zajęta przez pęcherzyki okolica jest niezwykle bolesna. Po okresie 1-2 tygodni pęcherzyki goją się tworząc strupy. Ból, określany mianem nerwobólu powirusowego może się jednak utrzymywać bardzo długo, czasem wręcz latami.
Droga zakażenia
Ospa wietrzna i półpasiec wywoływane przez tego samego wirusa, zatem osoby które w dzieciństwie nie chorowały na ospę w wieku dorosłym mogą zapaść na półpasiec po kontakcie z chorym na ospę dzieckiem. Półpasiec może być wywołany przez wirusa który w dzieciństwie był powodem zachorowania na ospę po czym przemieścił się do zwojów nerwowych gdzie przez kilkanaście lub kilkadziesiąt lat przebywał uśpiony nie dając żadnych objawów.
Nie są potwierdzone żadne konkretne czynniki odpowiedzialne za uaktywnienie wirusa uśpionego w zwojach nerwowych. Przyjęto jednak że wszelkie stany osłabienia odporności (np. przeziębienie) sprzyjają temu zjawisku.
Objawy
Pierwszym objawem jest nadwrażliwość w obszarze w którym wkrótce pojawią się zmiany. Może to trwać nawet kilka dni, najczęściej jednak na następny dzień po powstaniu przeczulicy pojawia się wysypka o charakterystycznym przebiegu. Każda zmiana skórna ewoluuje w miarę upływu czasu.
Leczenie
Ważne jest aby odpowiednio wcześnie udać się do lekarza (może być to lekarz pierwszego kontaktu lub dermatolog) gdyż tylko wtedy podany przez niego lek będzie miał szanse zadziałać z całą swoją mocą. Dzieje się tak dlatego, ponieważ specyfik ten powstrzymuje rozmnażanie się wirusa, działa więc tylko na świeżo zainfekowane komórki i nie ma wpływu na te które uległy zmianom chorobowym przed jego podaniem.
Leczenie obejmuje okres do zagojenia się zmian skórnych oraz dokuczliwej i niekiedy długotrwałej, neuralgii po półpaścu. Zwykle na skórę pokrytą wykwitami stosuje się miejscowo leki w postaci aerozoli i płynów o działaniu odkażającym, znieczulającym i ściągającym. Zalecane jest zażywanie witamin z grupy B oraz leków przeciwwirusowych.
Problem stanowić może przeczulica utrzymująca się długo po zakończeniu choroby. Pacjenci mimo powrotu do zdrowia cierpią z powodu nie dającego się leczyć bólu. W skrajnych przypadkach stan ten może trwać kilka lat.
ps.ściagnełam to z jednej stronki
Typowe objawy półpaśca to podwyższona gorączka, uczucie mrowienia i ból po jednej stronie ciała. Po kilku dniach pojawiają w tej okolicy niewielkie, wypełnione płynem pęcherzyki umiejscowione wzdłuż chorobowo zmienionego nerwu. Umiejscowienie wysypki to najczęściej klatka piersiowa, brzuch, grzbiet lub twarz (istnieją jednak formy bardzo rzadko spotykane w okolicach oczu lub uszu). Zajęta przez pęcherzyki okolica jest niezwykle bolesna. Po okresie 1-2 tygodni pęcherzyki goją się tworząc strupy. Ból, określany mianem nerwobólu powirusowego może się jednak utrzymywać bardzo długo, czasem wręcz latami.
Droga zakażenia
Ospa wietrzna i półpasiec wywoływane przez tego samego wirusa, zatem osoby które w dzieciństwie nie chorowały na ospę w wieku dorosłym mogą zapaść na półpasiec po kontakcie z chorym na ospę dzieckiem. Półpasiec może być wywołany przez wirusa który w dzieciństwie był powodem zachorowania na ospę po czym przemieścił się do zwojów nerwowych gdzie przez kilkanaście lub kilkadziesiąt lat przebywał uśpiony nie dając żadnych objawów.
Nie są potwierdzone żadne konkretne czynniki odpowiedzialne za uaktywnienie wirusa uśpionego w zwojach nerwowych. Przyjęto jednak że wszelkie stany osłabienia odporności (np. przeziębienie) sprzyjają temu zjawisku.
Objawy
Pierwszym objawem jest nadwrażliwość w obszarze w którym wkrótce pojawią się zmiany. Może to trwać nawet kilka dni, najczęściej jednak na następny dzień po powstaniu przeczulicy pojawia się wysypka o charakterystycznym przebiegu. Każda zmiana skórna ewoluuje w miarę upływu czasu.
- Kolejno po sobie występują następujące stadia choroby:
- płaskie czerwone plamy,
- czerwone grudki powstałe po uwypukleniu się plam,
- pęcherzyki wypełnione przezroczystym płynem surowiczym które ostatecznie pękają i pokrywają się strupem.
Leczenie
Ważne jest aby odpowiednio wcześnie udać się do lekarza (może być to lekarz pierwszego kontaktu lub dermatolog) gdyż tylko wtedy podany przez niego lek będzie miał szanse zadziałać z całą swoją mocą. Dzieje się tak dlatego, ponieważ specyfik ten powstrzymuje rozmnażanie się wirusa, działa więc tylko na świeżo zainfekowane komórki i nie ma wpływu na te które uległy zmianom chorobowym przed jego podaniem.
Leczenie obejmuje okres do zagojenia się zmian skórnych oraz dokuczliwej i niekiedy długotrwałej, neuralgii po półpaścu. Zwykle na skórę pokrytą wykwitami stosuje się miejscowo leki w postaci aerozoli i płynów o działaniu odkażającym, znieczulającym i ściągającym. Zalecane jest zażywanie witamin z grupy B oraz leków przeciwwirusowych.
Problem stanowić może przeczulica utrzymująca się długo po zakończeniu choroby. Pacjenci mimo powrotu do zdrowia cierpią z powodu nie dającego się leczyć bólu. W skrajnych przypadkach stan ten może trwać kilka lat.
ps.ściagnełam to z jednej stronki
..
, nauczyła się czegoś nowego itp
