Po powrocie od cioci dziecko się wszystkiego boi

[usunięty]

@mamunia86... Jaka kolwiek by była moja siostra nie oceniam jej. Napisałam ten post z myślą o mojej córce i jej zachowaniu nie zdradzając przy tym wszystkich szczegółów pobyty tam

 

[ZwariowanaSol]

@Aniuśka - miałam podobną sytuację kilka lat temu, ale dzieckiem które się wystraszyło była moja siostrzenica - też jedynaczka - dziewczynka wychowywana w cichym domu - bo jest jedynaczką - tak jest często. I choć moja siostrzenica jest 5 lat starsza od mojej starszej córki to wystraszyła się mojego męża jak u nas była i potem siostra mi mówiła że młoda boi się spać. A poszło o to że moje dzieci - sztuk dwie hałasowały za głośno i mój mąż na nie krzyknął - w sensie chciał przekrzyczeć obie - żeby się uciszyły bo przeginają (a ma dosyć donośny głos i ciężki) ... to był moment w którym siostrzenicy aż świeczki w oczach stanęły i przytuliła się do swojej mamy. Miała wtedy 10 lat już (moje 5 i 2)- ale większość znajomych mojej siostry ma jedynaki, więc nigdy nie zetknęła się z tym że rodzic KRZYCZY - nie ważne czy DO dziecka czy na dziecko. Tłumaczenie siostry że krzyczał DO dzieci pomogło i następnej nocy spała normalnie. Rozmowa i cierpliwość - pomaga - choć może to trochę potrwać. Wychować dobrze jedynaka jest ciężko - często są to dzieci bardzo wrażliwe, przedelikacone - bo przez całe życie się na nie chuchało i dmuchało - to nie złośliwa uwaga, tylko fakt. Inaczej dzieci się wychowuje jak jest jedno a inaczej jak jest 2+. Powodzenia i cierpliwości w tłumaczeniu

 

[mamunia86]

Inaczej jest kiedy jest jedno dziecko A inaczej kiedy czworo i każde czegoś chcę. Bywają sytuacje, że trzeba w takiej ferajnie podnieść głos, żeby dotarło gdzie trzeba ale to zrozumie tylko ten rodzic, kto ma więcej niż jedno dziecko baaa ośmielę się rzec więcej niż dwoje dzieci.

Jedynak ma w domu ciszę i wszystko jest jego: mama, tata, babcia, dziadek i zabawki. Cały świat jest tylko jego i dla niego. Dzieci wychowywane w domu gdzie jest ich kilkoro już z natury są zawsze i hałaśliwsze, wszędzie ich pełno i co najciekawsze- muszą się dzielić z innymi i rodzicami i zabawkami ale i czasem.
Takie dziecko wyrwane z ciszy i oazy spokoju może przeżyć niemały szok tak jak i rodzice zresztą, że są domy pełne życia i gwarne, dzieje się tam dużo i dużo i głośno gada. Nie dziwi mnie teraz że Twoja córeczka tak zareagowała.

 

[Kami_Mami]

Nie przeciągaj, bo problem raczej tylko się pogłębi. Skonsultuj online sytuację z psychologiem, jak trzeba zapłać, ale działaj i oprzyj się na opinii profesjonalisty, bo tu są rady od parady, a dziecko cierpi.

 

[usunięty]

Nie przeciągaj, bo problem raczej tylko się pogłębi. Skonsultuj online sytuację z psychologiem, jak trzeba zapłać, ale działaj i oprzyj się na opinii profesjonalisty, bo tu są rady od parady, a dziecko cierpi.

Temat ten jest z zeszłego roku

 

[Kami_Mami]

Kurza stopa

 

[eMeczk@]

Temat ten jest z zeszłego roku

A powiedz, jak się sytuacja w końcu rozwinęła/zakończyła?

 

[usunięty]

Córka potrzebowała czasu aby dojść do siebie. Spędzaliśmy dużo czasu razem,tłumaczyliśmy że ciocia ma dużo dzieci dlatego tam jest głośniej niż u Nas. I poprosiliśmy siostrę aby następnym razem chociaż przy Zuzi starała się tak nie krzyczeć bo ona nie rozumie jeszcze pewnych rzeczy jako jedynych.

 

[eMeczk@]

Córka potrzebowała czasu aby dojść do siebie. Spędzaliśmy dużo czasu razem,tłumaczyliśmy że ciocia ma dużo dzieci dlatego tam jest głośniej niż u Nas. I poprosiliśmy siostrę aby następnym razem chociaż przy Zuzi starała się tak nie krzyczeć bo ona nie rozumie jeszcze pewnych rzeczy jako jedynych.

Najważniejsze, że przebrneliscie przez to

 

[mawka]

dzieci były w różnym wieku i to w dużej różnicy, może jednak coś się wydarzyło bo to co opisujesz nie bierze się wg mnie z obserwacji że ciocia nie pozwala na tak dużo jak mamusia, zamiast tu szukać porad lepiej dziecko do specjalisty posłać lub niech siostra porozmawia ze swoimi dziećmi co się stało