Nieznośny dwulatek

[Mała1225]

Witam wszystkie mamy.
Chciałabym prosić Was o radę bo już nie wiem co robić. Mój syn ma niecałe 2 lata i jest okropnie nieznośny. Ciągle piszczy, krzyczy, płacze. Ubieranie go i przewijanie to udręka bo ucieka z krzykiem. Wyjście na spacer zajmuje wieki. Do wózka nie daje się posadzić chyba, że z płaczem. Jak już wyjdziemy na spacer to on zawsze idzie w przeciwnym kierunku a jak próbuję go zawrócić to kładzie się na ziemi i ryczy. Takich syruacji jest bardzo wiele i w zasadzie każda czynność kończy się płaczem, krzykiem i histerią. Błagam pomóżcie, doraďźcie coś bo zwariuję. Pozdrawiam

 

[Jaasna]

Twoje dziecko pewnie właśnie przechodzi etap buntu dwulatka.
Doradzić mogę jedynie, żebyś go dużo przytulała i znalazła w sobie pokłady morza cierpliwości

 

[Aguu]

Pytaj go o zdanie Pytaj w którą stronę chce iść, co chce założyć, czy chce iść sam czy w wózku... On chce decydować o sobie, odkrył, że jest niezależną od mamy istotą. Trzeba mu pomóc w tym na ile oczywiście to bezpieczne.

 

[AnnaOlga]

Bunt dwulatka. My zmagamy się z tym od ok 4 miesięcy A córka ma 2 lata w grudniu. Ja myślałam że ona po prostu jest niegrzeczna bo praktycznie nagle zaczęła płakać i drzec się o wszystko ale lekarkanmnie uświadomiła że to bunt i trzeba to przeczekać. Dużo mówić i nie dac się jak będzie wymuszala płaczem

 

[Jadwiga1920]

U mnie bunt trwa już prawie rok. W październiku Błażej skończy 3 latka i mam nadzieję, że to minie. Jak wszystko idzie po jego myśli to jest ok, ale jak już czegoś mu się zabroni to masakra. Musisz znaleźć w sobie mnóstwo cierpliwości bo to dopiero początek.

 

[Be1992]

Nie można wszystkiemu ulegać. I trzeba być konsekwentnym. Bo później przychodzi kolejny bunt, kiedy idzie np do przedszkola a tam mu wszystkiego nie wolno.

 

[Aguu]

Bardzo polecam Link do: (Nie) bunt dwulatka – Być bliżej

 

[HoneyBee]

Przeszlam/ przechodze to samo. Tylko moja corka jest troche starsza. Byl moment,ze sie poplakalam do meza,ze sobie nie poradzimy z corka i ze wyrosnie na okropna osobe. Nie bede tu opisywac co sie u nas wyprawialo,ale bylo kiepsko... Moja rada tak jak przedmowczyn. Pytac o zdanie, pozwalac decydowac dziecku o pewnych sprawach. Ale takze byc konsekwentnym, przestrzegac zasad i tworzyc reguly. U nas nagle znikad poprawa o 90% nagle. Teraz juz wierze,ze wszystko bedzie dobrze i milo mi widziec moja kochana coreczke spowrotem mimo,ze czasem zdarzaja sie incydenty lub pojawiaja nowe problemy. Jestesmy na dobrej drodze. Aaa i jeszcze jedno nie dac sie na wymuszanie... U nas problem byl tez taki,ze corke rozpiescilismy i odbilo nam sie to czkawka,ale to byla tylko i wylacznie nasza wina i staramy sie naprawic nasze bledy... trzymam mocno za Ciebie kciuki wytrwalosci i cierpliwpsci....

 

[ewelina_1989]

Pytaj go o zdanie Pytaj w którą stronę chce iść, co chce założyć, czy chce iść sam czy w wózku... On chce decydować o sobie, odkrył, że jest niezależną od mamy istotą. Trzeba mu pomóc w tym na ile oczywiście to bezpieczne.

Brak mi słów.. Moim zdaniem to co piszesz jest straszne. Absolutnie nie mówię żeby zrobić z dziecka niewolnika i go ubeswlasnowolnic, ale pytanie dziecka o wszystko to przesada. Kto tu jest rodzicem? Potem widzę w szatni w przedszkolu jak dzieciak mówi staremu co ma robić, a on skacze jak małpa w zoo. Ludzie stawiamy jakieś bariery, wyzjaczajmy, nie pozwólmy dziecku na wszystko..

 

[Jaasna]

Brak mi słów.. Moim zdaniem to co piszesz jest straszne. Absolutnie nie mówię żeby zrobić z dziecka niewolnika i go ubeswlasnowolnic, ale pytanie dziecka o wszystko to przesada. Kto tu jest rodzicem? Potem widzę w szatni w przedszkolu jak dzieciak mówi staremu co ma robić, a on skacze jak małpa w zoo. Ludzie stawiamy jakieś bariery, wyzjaczajmy, nie pozwólmy dziecku na wszystko..

Wiesz, pozwalanie dziecku na swobodę odpowiednio do wieku, nie oznacza z góry zgody na przejęcie roli rodzica. W końcu dwulatek nie jest stawiany przed wyborem kupna modelu samochodu , tylko taką prozaiczną dla dorosłego czynnością a dla dziecka wielką rzeczą, np. czy woli spacerek w wózku czy przejść kilkanaście metrów na nóżkach. Rozmowa jest kluczem i nie chodzi o pytanie się dziecka o dosłownie wszystko, ale o kwestie dla niego sporne wywołujące bunt.
Jednak pokazanie dziecku, że jest odrębną osobą kształtuje jego charakter i pewność siebie przy równoczesnym dialogu, dlaczego zasady wyznaczone przez rodziców są ważne i dlaczego warto ich przestrzegać.