Ja sie przyznaje bez bicia ze ciagle was podgladam, ale nie odzywan sie bo po ostatniej wizycie w klinice i podejrzeniu pustego jaja moj optzmizm znajduje sie w piwnicy i nie chce zasmiecac waszej dyskusji swoimi czarnymi myslami.
Dziewczyny potrzebuje porady z zewnatrz po ostatnim roku staran, a pomiedzy laparotomia, woda w plucach,pustym jajaem, teraz podejsciem do in vitro prawdopodobnie nie bedzie tez sukcesu mysle bardzo powaznie nad zrezygmowaniem z pracy.Pracuje w domu starcow a tu jest niewyobrazalny mlyn nietylko fizyczny ale psychiczny, czuje ze potrzebuje zlapac oddech, tydzien, dwa urlopu czy chorobowego niczego nie zalatwi.Maz jest raczej na nie w kazdym razie nie czyje w tej kwestii jego wsparcia, a ja jestem totalnie rozjechana psychicznie, nadmienie ze mieszkam w Szwajcarii, chcialabym pobyc w Pl. by odrzyc wsrod swoich.Jakis wewnetrzny podszept podpowiada by sie wycofac, maz sie zlosci bo uciekam przed zyciem wedlug niego, prosze moze ktoras w was mola by mi cos doradzic na chlodno, przeciez wszystkie borykamy sie z tymi samym problemem od lat?