Jedno za mało, troje za dużo - jakie słyszycie opinie

[GwiazdaMuzykiPop]

Moja teściowa, kobieta po studiach okołomedycznych, do tej pory nie rozumie na czym polega wiek korygowany. A zaczęliśmy jej tłumaczyć zaraz po porodzie, że tej rozwój będzie 3 miesiące do tyłu, że nie liczy się od daty porodu tylko od tej daty, która miała być datą porodu, ale nie dociera. Mały ma 4,5 miesiąca urodzeniowo, 1,5 miesiąca korygowanego, a ona pyta, czy rozszerzamy dietę.

Moja teściowa też nie rozumie, że nasza córka trochę inaczej się rozwija, zwłaszcza na początku. Wydaję mi się, że takie osoby nie zdają sobie sprawy z powagi sytuacji i myślą, że skoro jest dziecko to już wszystko jest dobrze.

 

[GwiazdaMuzykiPop]

@Lady Loka a tak w ogóle kiedy urodziłaś? Bo wychodzi na to, że urodziłyśmy mniej więcej w tym samym czasie

 

[Lady Loka]

@Lady Loka a tak w ogóle kiedy urodziłaś? Bo wychodzi na to, że urodziłyśmy mniej więcej w tym samym czasie

W lutym 12 tygodni przed terminem.

W sumie może masz rację z tym, co napisałaś wcześniej. Przy poprzednim porodzie, jak urodzilam w 22tc dziecko w bardzo ciężkim stanie, to teściowa wysyłała wszystkim radosne smsy, że już jest babcią.

 

[GwiazdaMuzykiPop]

W lutym 12 tygodni przed terminem.

W sumie może masz rację z tym, co napisałaś wcześniej. Przy poprzednim porodzie, jak urodzilam w 22tc dziecko w bardzo ciężkim stanie, to teściowa wysyłała wszystkim radosne smsy, że już jest babcią.

Ja też w lutym, tylko no praktycznie w terminie. Właśnie mała moja też ma 4,5 miesiąca, stąd moje pytanie

Ja sobie tłumaczę to tym, że ludzie na szczęście nie mają takich doświadczeń i w sumie dobrze. Choć empatii i umiejętności wejścia w cudze buty też im niestety brak.

 

[Papillonek1980]

Och ja to jednak miałam dobrze i lajtowo. Młodo wyszłam za mąż. Potem szybko była córeczka, a zaraz potem synek, którzy skutecznie zamknęli usta wszelkim rodzinnym plotkarzom. Wprawdzie ginekolog gwarantował, że z moimi schorzeniami nie zajdę w ciążę naturalnie bez wspomagania, ale na wszelki wypadek się zabezpieczaliśmy. Jak w końcu przestaliśmy (tylko globulki), cyk i w miesiąc byłam w ciąży. Moja babcia ze wsi kiedyś lamentowała, że na 16 lat nie mam chłopaka, a więc starą panną zostanę. Że jestem kocią i psią mamą. Potem wszyscy odetchnęli z ulgą. Wyszła za mąż, ma "parkę", (pomimo, że nie planowałam ich rozmnażać, bo hodowca ze mnie marny). Dopiero przy trzecim dziecku spotkałam się ze współczuciem, znaczącymi spojrzeniami, westchnieniami, że to nie planowane, że wpadka. Ciekawe skąd wiedzą, ale mniejsza o to. Ludzie byli autentycznie zszokowani, że na stare lata zamarzyły mi się "pieluchy". Ale co było zrobić, jak niczego innego na świecie bardziej nie pragnełam, niż ponownie zostać mamą? Na szczęście mąż podzielał moje marzenia i aktualnie mamy jeszcze 4 latka na pokładzie. 19 lat, 16 lat i 4 latka.
Mój osobisty, 11 nastoletni syn jak się dowiedział, że będzie miał rodzeństwo skomentował: to nie wiecie jak się zabezpieczać? Początkowo wstydził się z nami iść przez miasto, bo raz, że mały bąbel, a dwa, że taka duża rodzina to już jak patologia. Było mu trudno. Tak mówili jego koledzy, a on przyjmował ich narrację jak swoją i bał się przeciwstawić. Teraz jest już nieco lepiej, wykazuje troskę do brata. Bardzo miły okazał się ksiądz po kolędzie: "ojej, jak was dużo, aż miło popatrzeć" - gdzie nie jestem 10+. Widocznie w tych czasach 3 dzieci to jakaś rzadko spotykana sprawa. A to tylko jedno dziecko więcej niż standardowe 2+2.

 

[ZielonaMamma]

Ja mam akurat parkę w dniu ślubu teściowa mi życzyła fajnych dzieci - ale nie za szybko, żebyśmy się zdążył sobą nacieszyć. 9 miesięcy później urodził się nasz synek. Planowany, odstawiliśmy antykoncepcję 2 tygodnie przed ślubem. Akurat mi się tabletki skończyły i nie brałam nowych. Na jego roczek powiedziałam najbliższym o kolejnej ciąży. Moja mama szczęśliwa, bo ma wnuki do bawienia. Teściowa tak samo. Jedyne negatywne komentarze, które słyszałam, to od obcych ludzi. Jak chodziłam na spacer z synkiem w widocznej już drugiej ciąży, to słyszałam, że się rozmnażam, bo mi się pracować nie chce i tylko na 500+ czekam jakby to był majątek, w porównaniu do wydatków na dziecko. Ale to nic, obcy niech sobie gadają co chcą. Dzieci są kochane, a my przed 30. Może kiedyś będzie jeszcze jakieś, jeśli warunki pozwolą i będzie nam się chciało

 

[PasiastyOgon]

My mamy trójkę
Przy pierwszej ciąży rodzina nic nie mówiła, cieszyli się, ale znajomi zadawali głupie pytania "czy wpadka?" urodził się syn.
Przy drugiej ciąży (różnica wieku 2,5roku) słyszałam ze strony rodziny lamenty i teksty "nie poradzisz sobie, za szybko" itd. Urodziła się córka, więc pojawiły się komentarze "no to rodzinka w komplecie, macie już parkę" i wszyscy byli przekonani, że to koniec.
Przy trzeciej, planowanej ze strony rodziny był już szok i teksty, że nie dam rady, że stracę, że po co tak... najgorsze co można usłyszec to straszenie, że nie dam rady i stracę ciążę.... w sumie bez powodu, bo jedynie najstarszy urodzony w 36tc, a ostatnie dziecko dzień po terminie i bez większych problemów

 

[Ataraksja]

Jestem w szóstej ciąży, do tego podwójnej. Chyba to już jest liczba dzieci, która zamyka i wszystkim usta. Czasami ktoś zaczepia jak ja sobie daję radę albo czy to wszystko moje, ale więcej negatywów słyszałam przy trójce. Rodzina się już chyba przyzwyczaiła (z mojej strony dużo wielodzietnych) a u męża dopiero chyba przy bliźniakach teraz przyjęli spokojniej.

 

[naomi89]

Mamy dwie córeczki, różnica wieku 22 miesiace.
Komentarze „szkoda, że nie synek” „po co drugie” „czemu drugie tak szybko” i ciagle słyszę, jak nam ciężko

 

[LadyStrejser]

Ja mam jedno dziecko, długo się o nią starałam,każdy przeżywał ,że jak to tak może być,że się nie zabezpieczamy a dziecka jak nie ma tak nie ma. W pierwszą ciążę zaszłam po 22mc starań i okazała się biochemiczna. W zeszłym roku miałam jeden biochem i pozamaciczną. W tym roku też się nie udało.
Według mnie dwójka czy trójka dzieci to cudowna sprawa i nie uważam ,żeby posiadanie większej ilości dzieci (4 czy 5) byłaby jakaś "patologią na socjale".
Dla mnie samej jest to trochę kosmos bo jak te "bandę" ogarnąć - szkoła itd. Każdemu dziecku trzeba poświęcić czas i ciągle na obrotach.
W rodzinie mojego męża mają po max 3 dzieci,jedna ciocia ma 4(bliźnięta i dwie dziewczyny) i też ludzie przeżywali,że to dla 800+ co przy aktualnych cenach jedzenia, kosmetyków,ubrań dla dzieci czy żłobka/przedszkola to jest pomocne ale też bez przesady.
Moja przyjaciółka np ma 6 dzieci i od zawsze z mężem mówili,że chcą mieć dużą rodzinę (zanim jeszcze było to 500/800+ to już mieli 3).
Ja sama wiem ,że więcej niż 3 dzieci nie będę miała - o drugie mam problem zajść