Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Ja mam juz tez spory, dlatego sie nie wysypiam, bo cale zycie na brzuchu przyzwyczajona jestem do spania a teraz muszę się jakos powstrzymywacA jak wasze brzuchy? Widać już u Was?
Ja mam już brzuch jak z synem w 4 miesiącu. Miałam brzuszek, ale spożywczy
To co ma zrobić z tym psem?
Ja psa nie chcialam bo jestem uczulona pod kazdym wzgledem na siersc i psychicznie na balagan w domu, nic na to nie poradzę a oczywiście wszystko zostało na mojej glowie. Wiem jak to brzmi, ale nie mam sil po Niej sprzątać, mam ogrommne mieszkanie i dywan z siersci psa na podłodze co jak tylko widze gotuje mi sie krew no i nic na to nie poradzę. A odkurzam codziennie co mnie bardzo męczy. Zabrzmi to źle z mojej strony ale nie wyobrażam sobie raczkujacego dzidzi po podlodze gdzie pies chodzi. Tą przypadłość mam niestety po mamie. Ale i tak mamy zamiar ogarnąć swoje mieszkanie to już myslalam ze moze jakies ogrodzenie dla niego, albo desant na wieś do kogoś.
A ja osobiście uważam i są na to dowody naukowe, że pies+dziecko to same korzysci dal obu stron. Oczywiście pracy dla rodzica więcej, ale myślę, że jak ktoś jest dobrze zorganizowany to sobie poradzi. Nie wiem jakiego masz psa, ja mam labradora i mimo, że to niby spokojna rasa to adhd z niego niesamowite
ale kocha dzieci i nie wyobrażam sobie żebym miała go gdziekolwiek oddać. Pracy jest z nim dużo, zarówno behawioralnej jak i higienicznej, bo sierść gubi i mycie po każdym wyjściu na zewnątrz, ale trzeba sobie jakoś radzić bo... "jesteś odpowiedzialny za to co oswoiles".
Tez mam właśnie labradora, sierotke ze schroniska. Kros ja bardzo bił i wyrzucil z domu, boi się nawet samochodow i swojego cienia. Np zrzuci cos ogonem (nawet worek) to zaraz ucieka, jak z Nia wyjde to ma swoje miejsce gdzie spokojnie załatwi potrzeby bo za domem jak ktos odpali samochód to juz ucieka do domu i się nie załatwi, bala sie patykow jak ja wzięliśmy, miski nawet z jedzeniem, jak.sie przeprowadzilismy to ja bralam duzo wcześniej do nowego domu jak szykowalam i sprzatalam to nawet nowego miejsca się bała. Do dzieci faktycznie jest super przyjazna bo chłopaki jak ją czochraja i kazdy za inna lape bierze to ona sie z tego cieszy. Jedynie zauwazylam ze nie lubi malych dziewczynek. Jak przyjmowalam jeszcze klientki w domu to jak ktoras przyszla z córką to musialam uwazac bo warczala i nie pozwolila podejść do siebie. Jest mi jej szkosa starsznie. Dlatego moze uda sie faktycznie jakies pseudoogrodzenie jej w domu zrobić albo bramke zeby nie chodzila po calym domu.A ja osobiście uważam i są na to dowody naukowe, że pies+dziecko to same korzysci dal obu stron. Oczywiście pracy dla rodzica więcej, ale myślę, że jak ktoś jest dobrze zorganizowany to sobie poradzi. Nie wiem jakiego masz psa, ja mam labradora i mimo, że to niby spokojna rasa to adhd z niego niesamowite
Spanie na brzuchu to tez moja ulubiona pozycja
Trzeba się było na boczek przerzucić PopieramA ja osobiście uważam i są na to dowody naukowe, że pies+dziecko to same korzysci dal obu stron. Oczywiście pracy dla rodzica więcej, ale myślę, że jak ktoś jest dobrze zorganizowany to sobie poradzi. Nie wiem jakiego masz psa, ja mam labradora i mimo, że to niby spokojna rasa to adhd z niego niesamowite
. Ale wszystko zależy również od psa. ) rosły razem. Jak Dominik był malutki sprawę rozwiązał basen dmuchany na środku pokoju. Od wiosny do jesieni piesa woli być na dworze i tam praktycznie spędza całe dnie. To ona nauczyła go chodzić i super było patrzeć jak razem się tulą.
Aż mi ciarki przeszły czytają to. Biedna psinka. Mój też się boi wszystkich i wszystkiego. Ale dzieci uwielbia
do tego stopnia się bał, że musieliśmy poprosić o pomoc behawioryste i postępy są. Mam nadzieję, że jakoś uda wam się rozwiązać sytuację z psem bo pewnie po kolejnym rozczarowaniu byloby jej juz całkiem ciezko. 
Poradzisz sobie nie oddawaj psa to najwieksza krzywda jaka możesz mu zrobic szczegolnie,ze ten pies tyle przeżyl . on juz Was kocha. Moja mama ma bardzo trudnego psa shnaucera ,mimo ze maly to strasznie wredny ,szczekaty,rzuca sie na inne psy i na ludzi potrafi, nie moze sam zostac w domu bo szczeka i wyje. Ale w zyciu by go nie oddala bo to czlonek rodziny. A dzieci nie lubi tylko moje dziecko akceptuje i cieszy sie na jego widok.jak syn byl maly to pies byl bardzo cierpliwy do niego,krzywdy nie zrobil.
Kciuki za dzisiejsze wizyty 
