Odpowiedz w temacie

Sylwia też miałam przygodę z jamnikiem. Mój tata pracuje w firmie, która przeprowadza odczyty, więc musi wejść do mieszkań. Zawsze na takich zawiadomieniach piszą, ze proszą, żeby zwierzaki zamknąć w innym pokoju/na balkon/trzymać na smyczy. Tak żeby obca osoba była bezpieczna. No i dzwonimy do mieszkania jednego, słychać psa, babka otwiera, a tata prosi, żeby psa na smycz wzięła. A ona, że nie trzeba, że to kochany jamniczek. Na te słowa piesek na klatkę wyskoczył i mnie złapał za nogę i nie chciał puścić. Już do jej mieszkania nie weszliśmy. Na szczęście nic mi się nie stało. Ale nienawidzę, jak właściciel jest przekonany o tym, jaki to jego zwierzak jest kochany, grzeczny, nie gryzie. Albo w autobusie, jak bez kagańca przewożą. Nie dalej, jak w poniedziałek, babka wsiadła do autobusu z psem (nie znam się na rasach) to kierowca prosił o założenie mu kagańca. Taki regulamin i koniec kropka.

Moi sąsiedzi wzięli psa z hodowli, pies tak szczekał na młodszą córkę, gryzł ją, nie pozwalał jej do mamy się przytulić, że musieli sunię oddać. A znajoma jedna ma amstaffa i uwierzcie mi lub nie, ale to najmilszy pies świata, jakiego poznałam. Taki pieszczoch, to jeden z niewielu psów, którego się nie boję.

Inni sąsiedzi wzięli psa ze schroniska, ja się panicznie jej bałam, a potem pokochałam jak własną. Potrzebuję dużo czasu na zaprzyjaźnienie się z psem.